«رسول سلیمانی» کارشناس و تحلیلگر بازار و صنعت خودروسازی در گفت و گو با «تحریریه» در پاسخ به این پرسش که چرا زیان ده بودن صنعت خودروسازی، دغدغه و مورد اعتنای سیاست گذار نیست و برای عبور از این وضعیت تصمیم درستی اساسی اتخاذ نمی شود، گفت: زیان ده بودن خودروسازان دلایل بسیاری دارد که دولت ها در این روند بسیار موثر بوده اند. از جمله یکی از این دلایل می توان به عدم تولید خودروی با کیفیت از سوی خودروساز داخلی اشاره کرد.

وی در این باره خاطر نشان کرد: خودروهای با کیفیتی که در دنیا تولید می شوند محصول تحقیقات و پژوهش های فراوان و هزینه های بسیار زیادی هستند. کیفیت خوب خودروهای خارجی اتفاقی نیست بلکه تولیدکنندگان برتر خودرو با هزینه های بسیار تلاش می کنند تا خودرو را براساس نیازهای روز و کاملا به صورت علمی و با توجه به قواعدی که مرتبط با ایمنی هر چه بیشتر سرنشینان است بسازند؛ به این خاطر آن ها پی در پی در حال ساخت پلتفرم‌های جدید و از رده خارج کردن پلتفرم فرم‌های قدیمی هستند.

سلیمانی در خصوص وضعیت حاکم بر خودروسازان ایرانی گفت: یک شرکت زیان ده سرمایه ای برای تحقیق وپژوهش ندارد و چون علمی برخورد کردن با صنعت خودرو و به روز کردن این صنعت نیازمند سرمایه بسیار زیادی است و ما در شرایط تحریم و البته سوء مدیریت قرار داریم در نتیجه سرمایه گذاری صورت نمی گیرد و عملاً محصولی قدیمی به دست مردم می رسد؛ هر چند ممکن است گاهی اوقات طراحی ها عوض شود اما در اکثر محصولات ایرانی پلتفرم خودرو که اساس ایمنی را تشکیل می‌دهد متعلق به ۳۵ سال پیش است که روی یک سری خودروها اجرا شده و همچنان ادامه داده می شود.

این کارشناس و تحلیلگر بازار خودرو گفت: عدم سرمایه گذاری در صنعت خودروسازی باعث کاهش شدید ایمنی خودروهای تولیدی کشور شده و روی افزایش تلفات جاده ای نیز اثرات بسیار جدی به جا گذاشته است.

سلیمانی با بیان این نکته که تولیدات جدیدتر نسبت به تولیدات قبلی بی کیفیت تر هستند، اظهار داشت: مساله حائز اهمیت این است که خودروساز ایرانی حتی نمی تواند خودرویی با کیفیت محصولات قدیمی خود را تولید کند و به مردم بفروشد. مردم شاهد این روند هستند که محصولات جدید هر سال بیشتر از سال قبل کیفیت خود را از دست می دهند. افت کیفیت محصولات به این دلیل است که تولید کننده مواد ضعیف تری می خرد و استفاده می کند. همین امر به تشدید نارضایتی مصرف کننده ایرانی منجر شده است.

وی مدیریت دولتی خودروسازی را به نفع این صنعت و مردم ندانست و تصریح کرد: مدیریت دولتی خودروسازی مهمترین عامل قیمت گذاری دستوری بوده است. صنعت خودروسازی ایران نتیجه یک اکوسیستم صنعتی است که به این شرایط دچار شده است؛ بنابراین مهمترین عامل تضعیف بیش از پیش صنعت خودروسازی ایران، بسته نگه داشتن اقتصاد است که شامل ممنوعیت شدید واردات و قیمت گذاری دستوری است.

سلیمانی تاکید کرد: بی شک قیمت گذاری دستوری و جلوگیری از ورود خودروی خارجی به کشور دو عامل کلیدی به شمار می روند که منجر به تولیداتی بی کیفیت و قدیمی در این صنعت شده اند.

این کارشناس دراین باره که برای بهبود وضعیت خودروسازی چه باید کرد، معتقد است: ‌برای ایجاد تغییراتی عمده و اساسی در خصوص صنعت خودروسازی باید در زمینه واردات واقعی خودرو به میزان مناسب و جلوگیری از قیمت گذاری دستوری در کشور اتفاق نظری ایجاد شود. این یعنی نه تنها دولت، بلکه کل حاکمیت باید به این نتیجه برسند که با تداوم اقدامات قبلی در خودروسازی این صنعت رشد نمی کند و رضایت مردم جلب نمی شود ضمن اینکه ارزش افزوده‌ای برای کشور تولید نمی‌شود. با تداوم این شرایط، ارز بری همچنان بالا می ماند، جان های بسیاری از دست می رود و هفده هزار خانواده بلکه بیشتر درسال عزادار می شوند؛ ضمن آنکه هزینه های معلولیت ها هم بسیار بالاست.

رسول سلیمانی درپایان گفت و گو خاطر نشان کرد: دولت و حاکمیت باید متوجه این موضوع بسیار مهم باشند که عملا همه ما بازنده این بازی خطرناک هستیم، بنابراین باید برنامه دیگری را همانند آنچه در کشورهای توسعه یافته در صنعت خودروسازی و در وهله اول در اقتصاد کلان پیاده کرده اند، اجرا کنیم.

پایان/