تهران – تحریریه – جعفر سرقینی با ایجاد محدودیت تعرفه‌ای بر صادرات کنسانتره مس به بهانه صادرات سنگ آهن نشان داد که ساختار کارشناسی وزارت صمت چقدر ضعیف و فاقد درک صحیح از منطق واقعی اقتصاد است.

به گزارش تحریریه، ایران در دو دهه اخیر، سالانه بیش از 185 هزار تن کنسانتره مس صادر کرده که در برخی سال‌ها مانند سال‌های 2016 و 2017، از 600 هزار تن هم فراتر رفته است. با این حال سهم ایران در بازار جهانی ناچیز است و حتی به 1 درصد هم نمی‌رسد. به‌طوریکه آمارها نشان می‌دهد سهم ایران از تجارت جهانی در حدود 0.7 درصد ارزیابی شده است. با این حال جایگاه ایران در خاورمیانه ممتاز است و گاه بیش از 60 درصد سهم صادراتی منطقه را به خود اختصاص داده است، البته اگر با تصمیمات جدید دولت این وضعیت باقی بماند. این وضعیت بالقوه مناسب با تصمیمات خلق‌الساعه جعفر سرقینی معاون معدن و صنایع معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت در حال از بین رفتن است، زیرا افزایش تغرفه‌های صادراتی بر کنسانتره که با شبیه‌سازی افزایش تعرفع بر صادرات سنگ‌آهن انجام شده است، صادرات کنسانتره را کاهش خواهد داد. اگرچه افزایش تعرفه بر صادرات سنگ آهن تصمیم درست و قابل دفاعی است، اما شبیه‌سازی سنگ آهن با کنسانتره مس نشان می‌دهد که ساختار تصمیم‌گیری معدنی در وزارت صمت چقدر ضعیف و بدون پایه‌های کارشناسی است. درحالیکه در کشور مازاد کنسانتره وجود دارد و کوره های ذوب به دلایل مختلف در دسترس نیست و نیازمند سرمایه‌گذاری سنگین و زمان‌بر است، ایجاد محدودیت بر صادرات کنسانتره تنها به کاهش صادرات کشور، کاهش ورودی ارزی و آسیب زدن به درآمدهای ارزی کشور در دوره‌ای که فروختن نفت با سختی انجام می‌شود، خواهد انجامید. اعتراض فعالان معدنی به تصمیم‌های معاون وزیر بازخورد گسترده‌ای در فضای کارشناسی و رسانه‌ای کشور داشته، اما کندی ساختار تصمیم‌گیری در وزارت صمت باعث شده است که تاکنون اقدام عملی و جدی انجام نشود. پایان خبر/