به گزارش تحریریه، اندیشکده «شورای آتلانتیک» پژوهشی مبسوط را با عنوان «آینده استراتژی ایالات متحده در مورد ایران» منتشر کرد که یکی از بخش های مهم آن مقابله با یاست های منطقه ای ایران است.

در بخش ذیل ترجمه این بخش از گزارش ارائه شده است:

مقابله با تهدیدات نظامی از سوی ایران و محور مقاومت آن

بازدارندگی تهدیدات ناشی از ایران و نیروهای نیابتی آن نیازمند رویکردی چندوجهی است که شامل حفظ حضور نظامی کافی در منطقه و آمادگی برای پاسخ به حملات علیه منافع ایالات متحده و متحدان آن با استفاده از نیروی مناسب؛ همکاری با متحدان برای تقویت همکاری در زمینه امنیت منطقه‌ای؛ و گسترش همکاری‌های امنیتی فراتر از حیطه‌های سنتی می‌باشد.

تمامی اعضای کمیته مشورتی و گروه‌های کاری توافق دارند که باید اطمینان حاصل شود که بازدارندگی در برابر ایران به‌طور مؤثر اجرا شود و برای این منظور باید سیاست ثابتی در خصوص استفاده ایالات متحده از نیروی نظامی در پاسخ به حملات ایران یا نیروهای نیابتی آن علیه پرسنل یا منافع ایالات متحده اتخاذ شود.

در راستای دستیابی به چنین بازدارندگی، ایالات متحده باید به‌ شکل مقتضی به هر حمله‌ای علیه نیروها و منافع خود در منطقه پاسخ دهد، البته با درک چالش اجتناب‌ناپذیر پیدا کردن اهداف مناسب برای احیای بازدارندگی و توجه به این امر که باید از تشدید تنش‌ها و تلفات غیرنظامی جلوگیری شود. با این حال، به‌ غیر از حمله‌ای که توسط ارتش ایران یا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (سپاه) انجام شود، استفاده از نیروی نظامی ایالات متحده باید به طرف یا گروه نیابتی که حمله را انجام داده، معطوف شود و نه به خاک ایران. حمله به خاک ایران ممکن است تهران را مجبور به پاسخگویی به اهداف ایالات متحده در منطقه، یا متحدان آن، یا هر دو کند که این امر خطر برخورد مستقیم با ایران و جنگ منطقه‌ای را به همراه خواهد داشت.

اقلیتی از اعضای کمیته مشورتی و گروه‌های کاری معتقدند که ایالات متحده باید ایران را به‌طور مستقیم مسئول هر حمله‌ای از سوی نیروهای نیابتی آن بداند و به‌ نحو نامتناسبی به چنین حملاتی واکنش نشان دهد، از جمله استفاده آشکار از نیروی نظامی ایالات متحده علیه خاک ایران. تعدادی از اعضا حتی فراتر رفته و پیشنهاد می‌کنند که کنگره ایالات متحده مجوزی را برای استفاده از نیروی نظامی علیه ایران صادر کند تا به جمهوری اسلامی نشان دهد که واشنگتن هم از اراده و هم از توانایی لازم برای نابودی نیروهای نظامی ایران در صورت ادامه پشتیبانی از حملات علیه منافع ایالات متحده و متحدانش در منطقه برخوردار است.

حفظ نیروهای ایالات متحده در منطقه به میزان قابل اعتنا

توانایی ایالات متحده برای مدیریت مؤثر تهاجمات از سوی ایران و نیروهای نیابتی آن نیازمند حضور قوی نیروهای نظامی در منطقه است. واقعاً حتی با در نظر گرفتن نیازهای رقابتی برای استقرار نیرو به‌ویژه در شرق آسیا، هیچ راهی برای اجتناب از این واقعیت وجود ندارد. در حالی که آمریکا - از هزینه‌های مرتبط با نیازهای بلندمدت نظامی شامل حفاظت از کشتیرانی بین‌المللی از طریق تنگه باب‌المندب و دریای سرخ، و بنابراین نیاز به تقسیم بار با متحدان- آگاه است، باید توانایی‌های هوایی، دریایی و ضدموشکی خود را در خلیج فارس و منطقه ای وسیع‌تر از آن تقریباً در همان سطح فعلی حفظ کند (و حتی ممکن است به افزایش تعداد کشتی‌های جنگی نیاز داشته باشد). این توانمندی‌ها پاسخگویی قوی و به‌موقع به تهدیدات کنونی و بالقوه در خصوص آزادی ناوبری، جریان آزاد نفت و امنیت متحدان منطقه‌ای را ممکن می‌سازد.

در حال حاضر حدود چهل هزار نیروی ایالات متحده در پایگاه‌های کشورهای حوزه خلیج فارس، عراق، سوریه و چند مکان دیگر در منطقه مستقر هستند. ایالات متحده دارای نیروهای زمینی در کویت، ستاد ناوگان پنجم در بحرین و یک پایگاه هوایی در قطر است و همچنین هزاران پرسنل در پایگاه هوایی الظفره در امارات متحده عربی دارد و توافق‌هایی برای دسترسی و حضور نیروهای ایالات متحده در عمان مطرح شده است.

ازآنجاکه کشورهای حوزه خلیج فارس بخش عمده‌ای از هزینه‌های نگهداری این پایگاه‌ها را می‌پردازند، استقرار این نیروها در منطقه به ایالات متحده این امکان را می‌دهد که هم از تهدیدات ایران جلوگیری کرده و به آن‌ها پاسخ دهد و هم تعهد ایالات متحده به امنیت متحدان خلیج فارس را نشان دهد.

پس از حملات ۷ اکتبر، یک تعهد قوی و علنی از سوی ایالات متحده برای حفظ حضور امنیتی قوی در خاورمیانه به تقویت عزم متحدان و تمایل آن‌ها برای همکاری با واشنگتن در تأمین نیازهای امنیتی‌شان کمک خواهد کرد. انتقال تعداد قابل توجهی از تجهیزات هوایی، دریایی و دفاع هوایی ایالات متحده از خلیج فارس به سوی اقیانوس هند-آرام و اروپا در دو سال قبل از ۷ اکتبر، حتی در حالی که واشنگتن محدودیت‌هایی بر فروش تسلیحات هجومی به عربستان سعودی و کاهش فروش تسلیحات دفاعی به این کشور اعمال کرد، تصور متحدان خلیج فارس را مبنی بر اینکه ایالات متحده در حال خروج از منطقه است، تقویت کرد. این تغییرات در موضع نیروهای ایالات متحده—که اغلب بدون شفاف‌سازی محدودیت‌های منابع ایالات متحده برای کشورهای حوزه خلیج فارس صورت گرفت—همراه با خروج سریع ایالات متحده از افغانستان، باعث شد تا متحدان به دنبال تقویت روابط با ایران و افزایش همکاری‌های امنیتی با رقبای بزرگ و قدرتمند ایالات متحده، یعنی روسیه و چین، باشند.

ایالات متحده باید همچنین به حفظ حضور نیروهای نظامی در عراق ادامه دهد و نیروهای ایالات متحده باید در آموزش و پشتیبانی از ارتش عراق در مبارزه با بقایای گروه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) در این کشور مشارکت داشته باشند. تهدید از سوی داعش به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است، اما اگر تلاش‌ها برای مبارزه با آن زودتر از موعد متوقف شود، این گروه همچنان قادر به بازسازی خود است. درس خروج ایالات متحده از عراق در سال ۲۰۱۱، که مجبور شد در سال ۲۰۱۴ پس از تصرف بخش‌های وسیعی از شمال و غرب عراق توسط داعش و تهدید بغداد، به این کشور بازگردد، باید به‌عنوان تجربه ای دردناک از خطرات اعلام زودهنگام «اتمام ماموریت» باشد.

با این حال، پس از انتقام‌گیری ایالات متحده از شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران به‌خاطر حملات آن‌ها به نیروهای ایالات متحده از ۷ اکتبر به بعد، فشار داخلی در عراق برای خروج ایالات متحده به اوج جدیدی رسیده است. کمیسیون عالی نظامی ایالات متحده و عراق برای بحث در مورد شرایط کاهش یا پایان حضور ایالات متحده تشکیل جلسه داده است. در حالی که ایالات متحده باید به امکان کاهش تدریجی تعداد نیروها و نمای آن‌ها در طول زمان باز باشد، توافق بر سر پایان نقش ایالات متحده در حال حاضر به اعتبار ایالات متحده در منطقه آسیب خواهد زد، چرا که اینگونه پیام می دهد که ایران خروج را به ایالات متحده تحمیل کرده است.

خروج نیروهای ایالات متحده از عراق می‌تواند پیامدهای منفی بیشتری داشته باشد، از جمله مجبور کردن ایالات متحده به خروج نیروهای خود از سوریه شرقی که عملیات آن‌ها به حضور نظامی ایالات متحده در عراق وابسته است و از جمله نگهبانی از ده‌ها هزار زندانی داعش و خانواده‌هایشان. نیروهای ایالات متحده در سوریه شرقی همچنان از نیروهای دموکراتیک سوریه که تحت رهبری کردها هستند، در جلوگیری از بازگشت داعش پشتیبانی می‌کنند. پایگاه‌های ایالات متحده در سوریه همچنین تلاش‌های ایران برای استفاده از «پل زمینی» یا land bridge برای ارسال سلاح از طریق عراق و سوریه به حزب‌الله لبنان را محدود می‌کنند. حضور ایالات متحده همچنین به روسیه، ایران، کشورهای خلیج فارس و اسرائیل پیام می‌دهد که واشنگتن قصد دارد در منطقه باقی بماند و به ایالات متحده اهرم فشاری را برای تأثیرگذاری بر نتیجه‌گیری بلندمدت در سوریه و مقابله با نفوذ روسیه و ایران در آنجا می‌دهد. این حضور همچنین به ایالات متحده امکان می‌دهد تا به تقویت توانایی ارتش عراق در مدیریت تهدیدات امنیتی از سوی داعش و به‌ویژه شبه‌نظامیان شیعه تحت حمایت ایران ادامه دهد.

ادامه دارد