به گزارش تحریریه، اندیشکده «شورای آتلانتیک» پژوهشی مبسوط را با عنوان «آینده استراتژی ایالات متحده در مورد ایران» چندماه قبل و پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا منتشر کرد و به دولت بعدی که از ژانویه ۲۰۲۵ وارد اتاق بیضی کاخ سفید می شود در مورد رویکردهای تاثیرگذار در قبال ایران توصیه هایی را ارائه کرده است.

در این بخش از گزارش اندیشکده آمریکایی که بر تشدید تحریم ها تمرکز دارد، آمده است:

هدف‌گیری کشورهایی که از دور زدن تحریم‌های ایران بهره‌مند می‌شوند

ترکیب دور زدن تحریم‌ها و اجرای ضعیف آنها به ایران فرصت تنفس اقتصادی داده است، زیرا رژیم توانسته است حدود ۸۰ میلیارد دلار را از طریق صادرات نفت به چین درآمد کسب کند. تهران احتمالاً صدها میلیون دلار از این درآمد مازاد را به حمایت مالی و نظامی از متحدان خود در «محور مقاومت» اختصاص داده است.

ایران همچنان پرتحریم‌ترین کشور جهان است و تحریم‌های آمریکا تمام بخش‌های اقتصاد آن را هدف قرار می‌دهند، البته استثنائاتی برای کالاهای بشردوستانه نظیر غذا و دارو در نظر گرفته شده است. ایالات متحده بانک مرکزی ایران را تحت تحریم قرار داده و این کشور را به‌عنوان حوزه‌ای با نگرانی اولیه در مورد پول‌شویی شناسایی کرده است. این اقدامات دسترسی ایران به دلار و سیستم مالی آمریکا را به شدت محدود کرده و تجارت و معاملات ایران با ارز اصلی ذخیره جهان را تقریباً غیرممکن ساخته است. تحریم‌ها رشد اقتصادی ایران را تحت تأثیر قرار داده و درآمد دولت را کاهش داده است.

با این حال، کشورهایی مانند چین آشکارا این تحریم‌ها را نقض کرده و به تعامل با ایران ادامه داده‌ ااست و از این طریق از تهران حمایت می‌کنند. دولت آینده آمریکا باید بازبینی در معاملات اقتصادی و مالی کشورهایی مانند امارات متحده عربی و عراق با ایران را نیز در اولویت قرار دهد، زیرا این معاملات به طور قابل توجهی به جمهوری اسلامی سود می‌رسانند. تا پایان سال مالی ایران در مارس ۲۰۲۴، امارات بزرگ‌ترین منبع واردات ایران و ایران سومین بازار صادراتی امارات بود. در همین حال، عراق همچنان از معافیت‌های تحریمی آمریکا برای واردات برق بهره می‌برد.

دولت جدید آمریکا باید به این کشورها کمک کند تا بررسی کنند که آیا جایگزین‌های دیگری برای تجارت با ایران وجود دارد یا خیر. اگر نه، باید سیاستی روشن و صریح در پیش گرفته شود تا مشخص کند که آیا اعطای این معافیت‌های تحریمی به شرکای آمریکا ارزش کاهش فشار بر ایران را دارد یا خیر.

با اینحال تجارت ایران با امارات—که بیشتر آن شامل کالاهای خام مانند واردات غذا است—یا حتی واردات برق عراق قابل مقایسه با فروش غیرقانونی نفت ایران به چین نیست. چین بخش عمده صادرات نفت ایران را خریداری می‌کند.

بخش زیادی از نفت وارداتی با قیمت‌های کمتر و از طریق شبکه پیچیده‌ای از پالایشگاه‌های کوچک و با حمایت بازیگران در کشورهای ثالث انجام می‌شود. معاملات اغلب از طریق مؤسسات مالی کوچک چینی و با کنار گذاشتن دلار آمریکا صورت می‌گیرد. ایالات متحده باید منابع تحلیلی و جمع‌آوری اطلاعات قابل‌توجهی را برای این چالش اختصاص دهد تا شبکه‌های مالی تسهیل‌کننده این معاملات را کشف کرده و پیوندهای احتمالی آن‌ها با مؤسسات مالی و سیستم‌های آمریکایی را شناسایی کند.

انجام موفقیت‌آمیز این کار دو گزینه سیاستی بالقوه مهم را باز می‌کند. مسیر تهاجمی‌تر و تأثیرگذارتر این است که از تحریم های ثانویه آمریکا استفاده شود تا به‌طور مستقیم مؤسسات، افراد و نهادهای چینی و ثالث درگیر در دور زدن تحریم‌های نفتی ایران هدف قرار گیرند و در موارد لازم، از اختیارات اجرایی مانند مجازات‌های کیفری و مدنی برای پاسخ‌گویی به متخلفان استفاده شود.

گزینه دوم، که کمتر ارتباط مستقیم دارد - اما با توجه به این که چین و ایران معاملات نفتی خود را با ارز رنمینبی انجام می‌دهند و روش‌های مختلفی برای دور زدن شناسایی ایجاد کرده‌اند، احتمالاً به همان اندازه یا حتی مؤثرتر است - تمرکز بر بازیگران در کشورهای ثالث و پیگیری واسطه‌های ثالث، مانند شرکت‌های مالزیایی درگیر در تسهیل معاملات نفت ایران و چین است.

علاوه بر این، در تلاش برای افزایش فشار اقتصادی، ایالات متحده باید تعامل خود را با متحدان غربی تقویت و هماهنگ‌تر کند تا آن‌ها را به بررسی دور زدن تحریم‌های ایران در حوزه‌های قضایی خود تشویق کند و اطمینان حاصل کند که مؤسسات مالی آن‌ها تحریم‌های آمریکا را نقض نمی‌کنند. برای این منظور، تیم مشترکی متشکل از نمایندگان وزارتخانه‌های دفاع، خزانه‌داری و بازرگانی آمریکا، همراه با نمایندگانی از دفتر نماینده تجاری آمریکا، جامعه اطلاعاتی و شورای امنیت ملی باید همکاری کنند تا پیام‌رسانی و کمک‌هایی که می‌توانند به متحدان ارائه دهند را توسعه داده و با متحدان خود درباره ارتقای تحقیقات مربوط به دور زدن تحریم‌ها همفکری کنند.

وقتی نحوه دور زدن تحریم‌ها مشخص شد، ایالات متحده باید از تحریم‌های ثانویه یا اقدامات اجرایی استفاده کند مگر این که این فعالیت‌ها متوقف شود.

ادامه دارد