به گزارش تحریریه، در سال ۲۰۰۹ دو کشور ایران و پاکستان قراردادی را با عنوان خط لوله گاز صلح به طول ۲۷۷۵ کیلومتر امضا کردند. این پروژه که در ابتدا به عنوان خط لوله ایران_ پاکستان_هند شناخته می‌شد پس از خروج هند به دلیل تشدید تحریم های امریکا علیه ایران، به یک توافق دو جانبه بین ایران وپاکستان تبدیل شد.

بخش ایرانی پروژه که تقریبا ۱۱۷۲ کیلومتر از میدان گازی پارس جنوبی در بوشهر تا نزدیکی مرز ایران و پاکستان امتداد دارد تکمیل شده است اما در مقابل پاکستان در بخش ۷۸۱ کیلومتری خود که از بلوچستان تا سند امتداد دارد پیشرفت چشمگیری نداشته است؛ دلیل عدم پیشرفت این پروژه تحریم های امریکا علیه ایران است.

بر اساس گزارش رسانه ها، وزارت خارجه امریکا به اسلام اباد هشدار داده است که در صورت پیگیری خط لوله گاز صلح تحت تحریم های امریکا قرار میگیرد. همچنین ایران به دلیل عدم انجام این پروژه درخواست تجدید نظر داوری را به دادگاه بین المللی مستقر در پاریس ارائه کرده است اما با توجه به اقتصاد شکننده پاکستان این کشور در موقعیتی نیست که بتواند ۱۸ میلیارد دلار خسارت به ایران بپردازد.

طبق نظر یک شرکت بین المللی که در خبرگزاری (المانیتور) ذکرشده، وزارت نفت پاکستان پیشنهاد تغییر این پروژه را داده است. بنابر نظر آنها بهتر است به جای ساخت یک خط لوله کامل از ایران به گوادر، این پروژه با یک لوله کوتاه تر از مرز ایران وپاکستان شروع شود. این تغییر می تواند کمکی برای معافیت از تحریم های امریکا باشد. فروش گاز ایران به جمهوری آذربایجان نشان دهنده عملی شدن معاملات مشابه با وجود تحریم های ایالات متحده امریکا است

مزایای این پروژه برای کشور پاکستان

این پروژه با انتقال ۷۵۰ میلیون فوت مکعب گاز در روز باعث کاهش قابل توجه بحران انرژی کشور پاکستان می شود و نشان دهنده پیشرفت پاکستان در جهت امنیت انرژی وکاهش وابستگی به کشور های حوزه خلیج فارس و غرب است. کشور پاکستان حدود ۵/۱۹ تریلیون فوت مکعب ذخایر گاز طبیعی دارد که بر اساس سطح مصرف سالانه فعلی تنها برای (۱۲) سال دیگر کافی است. همچنین انتظار می‌رود تقاضای انرژی در این کشور در ۲۰ سال اینده ۲۵۰ درصد افزایش یابد. با توجه به امارهایی که داده شد این کشور میتواند با اتصال خود به دومین ذخایر بزرگ گاز جهان برای چند دهه انرژی مورد نیاز خود را تامین کند. همچنین گسترش این خط لوله تا هند میتواند ابزاری برای ثبات در روابط پرتنش پاکستان و هند باشد و سالانه صدها میلیون دلار سود برای این کشور به همراه داشته باشد.

همچنین پروژه خط لوله صلح نسبت به پروژه های مشابه دیگر مانند خط لوله گاز تاپی، ارزان تر و مقرون به صرفه تر است. همچنین این طرح می تواند باعث تسریع توافقنامه تجارت ازاد دو کشور شود. استفاده از گاز طبیعی به دلیل تمیز تر بودن آن نسبت به زغال سنگ و نفت منجر به کاهش انتشار کربن و افزایش کیفیت هوا میشود و استفاده گسترده از ان در تولید برق و صنعت باعث ارتقای محیط زیست می شود. همچنین پروژه خط لوله می تواند در مناطق کمتر توسعه یافته پاکستان مانند بلوچستان و سند اشتغال ایجاد کند.

نتیجه گیری

پروژه خط لوله گاز ایران وپاکستان، با توجه به مزایای متعدد آن مانند رفع نیاز انرژی و بهبود وضعیت اقتصادی گزینه ای مطلوب برای کشور پاکستان به شمار می رود. اگرچه ممکن است نگرانی های بین المللی درباره این پروژه وجود داشته باشد اما دولت پاکستان به خاطر منافع ملی و رفع ناترازی انرژی کشور خود می تواند پیگیر اجرای این طرح باشد. در مجموع تحقق خط لوله صلح می تواند پیامد های مثبتی برای اقتصاد پاکستان به همراه داشته باشد و زمینه ساز حل برخی مشکلات سیاسی این کشور با ایران شود.

نویسنده: محمد امین نوربالا تفتی

پایان/