به گزارش تحریریه، وبگاه لبنانی «الاخبار» در گزارشی با یادآوری شکست مذبوحانه «آریل شارون» نخست وزیر معدوم صهیونیست‌ها در حدفاصل سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ میلادی در عقب نشینی مفتضحانه از محور «نتساریم» تکرار سناریوی گذشته صهیونیست‌ها را برای بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر کنونی رژیم صهیونیستی دور از انتظار ندانست و تلاش آنان در مذاکرات آتش بس را قماری بر سر اسب بازنده عنوان کرد.
خبرگزاری مهر به نقل از این نشریه لبنانی نوشت، نتانیاهو علی رغم توصیه دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی در پایان دادن به عملیات نظامی در محور «نتساریم» در مرکز نوار غزه که شمال باریکه را از جنوب جدا می‌کند، تمایلی به کنار گذاشتن کارت بازی خود چه در مذاکرات کنونی و چه در نبرد میدانی ندارد.
قمار نتانیاهو بر سر اسب بازنده «نتساریم»
به گزارش الاخبار، بیش از یک میلیون و نیم نفر از اهالی آواره غزه با اجرای عملیات نظامی صهیونیست‌ها در دو محور نتساریم در مرکز و فیلادلفیا در جنوب باریکه در مساحتی تقریباً ده درصد از مساحت کلی غزه محاصره شده‌اند و برغم ضربات کوبنده گروه‌های مقاومت فلسطینی در غزه و تلفات نظامی و جانی اشغالگران همچنان نتانیاهو برای فرار از شکست بر سر این اسب بازنده قمار می‌کند.
این گزارش می‌افزاید: با وجود اینکه اشغالگران از گذرگاه کوچک نتساریم به عنوان اهرم فشار در مذاکرات آتش بس علیه مقاومت استفاده می‌کنند، اما این گلوگاه کوچک برای ارتش اشغالگران نیازمند استقرار یک لشکر نظامی و نیز رصد دائم و مستمر در برابر حملات گاه و بی‌گاه گروهای مقاومت است؛ همانطور که در عملیات نظامی هفته گذشته نیروهای قسام در این محور، دو خودروی نظامی اشغالگران را متلاشی کردند.
با این اوصاف، سران این رژیم به تداوم حضور نیروهای خود در این گلوگاه برای کارت بازی خود در مذاکرات اصرار دارند، اما نباید فراموش کرد که در انتفاضه دوم در حدفاصل سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ میلادی، این محور محل مناقشه جدی میان واحد اطلاعات نظامی ارتش و مقامات سیاسی بود که با اینکه ۴ سال به فرسایش توان نظامی صهیونیست‌ها انجامید، آریل شارون، نخست وزیر وقت این رژیم با وجود تندروی و اقدامات رادیکالی که ضد فلسطینیان معروف بود با رسوایی تمام دستور تخلیه این محور را صادر کرد.
به نوشته الاخبار، در زمانی که شارون دستور تخلیه نیروها از این محور را صادر کرد، مقاومت فلسطینی شرایط موجود در امکانات نظامی و و نیروی نظامی کنونی را نداشت و با این وجود، دست کم ۷ عملیات یورش علیه نظامیان اشغالگر انجام داد که به هلاکت ۱۵ نظامی طی ۴ سال در آن بازه زمانی انجامید و این درحالی است که ارتش صهیونیستی با وجود سانسور شدید بر روی تلفات انسانی خود از هلاکت ۲۵ نظامی خود طی ۱۰ ماه گذشته؛ یعنی از آغاز عملیات طوفان الاقصی اقرار کرده است.
این گزارش ادامه می‌دهد که یکی از دلایل عقب نشینی اشغالگران از باریکه در سال ۲۰۰۴ میلادی، فرسایش نظامی و از بین رفتن توان زیادی از ارتش بود؛ چرا که طبق طرح خیالی سران این رژیم در گسترش شهرک‌های اشغالی در محدوده خاک غزه، شمار شهرک نشینان طبق برنامه ساخت و ساز در خاک غزه در ۲۰ نقطه طی ۳۶ سال گذشته از ۸۰۰۰ نفر فراتر نرفته بود و این طرح نیازمند استقرار ۲۰ هزار نظامی برای تأمین امنیت شهرک نشینان و اراضی غصبی بود که به عبارتی هر شهرک نشین نیازمند ۲.۵ نظامی برای حمایت از خود بود که هزینه گزافی برای تل آویو داشت و بدین منظور، از آن سرباز زدند.
خروج از نتساریم اجتناب ناپذیر است / شکست تاریخی شارون در انتظار نتانیاهو
الاخبار می‌افزاید: اکنون که بیست سال از شکست مفتضحانه شارون در عقب نشینی از محدوده خاک غزه سپری می‌شود، نتانیاهو نیز از سرنوشت سناریوی مشابه با شکست مفتضحانه سلف خود آگاه است؛ چرا اکه ادامه حضور نیروهای ارتش در این محورها، به معنای ادامه تنش و تلفات تدریجی ارتش خواهد بود و با این اوصاف، عقب نشینی از نتساریم اجتناب ناپذیر است؛ حال طی جنگ جاری واقع شود و چه بعد از آتش بس.
این گزارش تاکید می‌کند که نتانیاهو نیک واقف است که با تداوم حضور نیروهای ارتش در این محورها، فرسایش توان نظامی ارتش ادامه خواهد داشت و ایده بازگشت امنیت به شهرک‌های مجاور غزه طبق سلف خود در دو دهه گذشته سرابی باطل خواهد بود و بنابراین، نتانیاهو از کارت محورهای مذکور به عنوان اهرمی فشار و روانی در مذاکرات استفاده می‌کند.
الاخبار با استناد به خبرنگار شبکه تلویزیونی «کان» می‌افزاید: حتی اگر نتانیاهو بدون کسب دستاوردی از این محور عقب نشینی کند، نتانیاهو خود را در قالب طرف پیروز از این معادله نشان خواهد داد؛ اما مسئله اساسی آن است که شهرک نشینان مجاور غزه حاضر به بازگشت به شهرک‌ها با حضور مجدد مقاومت در همسایگی خود نیستند و متقاعد کردن آنان به پیروزی سرابی بیش نخواهد بود؛ چرا که آنان از تکرار واقعه‌ای دیگر مثل عملیات طوفان الاقصی هراسناک هستند.
پایان/
نظر شما