به گزارش تحریریه، «باربارا نیمری عزیز» نویسنده، روزنامه نگار و انسان شناس ساکن نیویورک در یادداشتی برای تارنمای مرکز پژوهشی «گلوبال ریسرچ» نوشت، اسرائیل تمدن ما را مجبور می کند که انسانیت خود را از دست بدهد. اسرائیل پیش از این هم موجب شد تا دیوان بین المللی دادگستری اختیارات خود را از دست بدهد.

اسرائیل رویاهای دموکراسی را خاموش کرده و موجب خفگی بسیاری از روزنامه نگاران در مسیر انجام وظیفه شان شده است. اسرائیل حتی رؤسای دانشگاه ها (در غرب) را تنبیه و تهدید کرده و کارکنان منطقی را بیچاره نموده است. این امر آگاهی اخلاقی جوانانی را که معتقد بودند دانشگاه ها نه تنها منبع حقیقت، بلکه مکان هایی هستند که می توان حقیقت را در آنها آزمایش کرد، خاموش ساخت. این رویه رفتاری سیاستمداران را هم مرعوب کرده است یا حتی به آن ها در قبال سکوت رشوه داده شد.

در نهایت، تاثیر اقدامات این ماه‌های اسرائیل در غزه، مفهوم نسل‌کشی را بی‌اهمیت کرده است.

همه این تجاوزات به تمدن بشری درست زمانی رخ داده است که اسرائیل روز به روز غزه را بیشتر از قبل ویران می کند و سلطه خود را نه تنها با مصادره زمین و تخریب خانه‌ها، بلکه از نظر اخلاقی، دیپلماتیک و از طریق معاهدات تجاری حیله‌گرانه گسترش داده است. در حالی که جنایات نظامی و تحریمی در داخل غزه جهان را درگیر کرده است، باید یادآور شد که این اقدامات حقوقی بی‌سابقه و تجاوزات عمومی اسرائیل از دهه‌ها قبل از طریق تهدید، ارعاب، اجبار، زندانی کردن، ویران کردن، اخراج، معلول کردن و کشتار در جریان بوده است؛ همه اینها گام به گام در جهت کسب اعتبار دیپلماتیک و ساختن یک صنعت تسلیحاتی و امنیتی پیشرفت کرد و موجب شد که اسرائیل بازار جهانی رو به رشدی را برای دستگاه جاسوسی و کشتار با فناوری پیشرفته خود پیدا کند.

هفته گذشته، آماری از تعداد کشته شدگان غزه به صورت رسمی اعلام شد اگرچه برخی تحلیلگران تخمین می‌زنند کشته‌شدگان غزه حداقل پنج برابر این رقم محافظه‌کارانه باشد. به نحوی که حتی رسانه‌های جریان اصلی آمریکا هم اکنون مصائب انسانی ناشی از جنگ جاری اسرائیل را تصدیق می کنند. ناگفته نماند تلفات غیرقابل اندازه گیری است از تعداد مجروحان، آسیب دیدگان، رها شده ها، مبتلایان به بیماری های عادی و معلولیت ها تا تعداد فزاینده ای که به بیماری های جدید ناشی از ضعف و کمبود بهداشت و آب سالم مبتلا می شوند.

«پیش از اینکه خیلی دیر شود» و این وقایع به موضوعی رایج و عادی تبدیل شوند ماه‌ها قبل توسط سازمان ملل و سایر مقامات بشردوستانه این مسایل مطرح شده بود. اعلان‌ها در مورد وقوع «شرایط فاجعه‌بار»، «بیماران بیمارستانی»، «جنایت‌های جنگی» و آمارهای سرسام‌آور از مرگ بارها و بارها تکرار شده اند ولی سپس سکوت.

آیا این سکوت به دلیل آن است که امداد رسیده یا کشتار تمام شده است؟ به نظر نمی رسد.

من احساس گناه می کنم که هر روز به دنبال اخباری فراتر از تحولات روز تحت عنوان غزه یا مردم غزه می گردم، اخباری فراتر از تعداد کشته ها و فراتر از روایت غیرقابل تحمل دیگری از یک خانواده از دست رفته. یک روزنامه‌نگار دیگر موفق می‌شود یک لید جذاب از اتفاقات آنجا بسازد، یا یک شهادت وحشتناک را پیدا کند تا توجه ما را به کشتار در حال وقوع در آنجا جلب کند. گزارش ها تعداد جوانان غزه، افراد زیر پنج سال، زنان و معلولان غزه را در ۳۱۵ روز گذشته با تعداد افرادی که در دیگر جنگ های طولانی تر از دست رفته اند، مقایسه می کنند. (آیا این ها خبر هستند؟) هیچ چیزی جز رنج نیستند.

با این حال، آیا باید از جست و جوی آن گزارش های دردناک هم دست بکشم؟

در جست‌وجوی ناامیدانه‌ خود، این تردید اساسی وجود دارد که باید بیشتر تلاش کنم تا واقعیت را بهتر درک کنم زیرا صدای افرادی که هنوز قهرمانانه برای اطلاع‌رسانی به ما تلاش می‌کنند، یک به یک خاموش می‌شود. نشریه خبری The Cradle که یک منبع قابل اعتماد برجسته اما کمتر شناخته شده (در پوشش تحولات خاورمیانه و فلسطین) است، از سوی متا/فیسبوک ممنوع شده است.

«ریچارد مدهرست»، منتقد صریح اسرائیل، به تازگی در لندن دستگیر شد.

پاسپورت تحلیلگر نظامی با تجربه «اسکات ریتر» که یکی دیگر از منتقدان پر سر و صدای اسرائیل است، را مصادره کردند. بعد از آن، FBI به خانه او در شمال ایالت نیویورک حمله کرد و تمام اسناد و دستگاه های الکترونیکی او را ضبط کرد.

پس از این اقدامات، هنوز سیاستمدارانی وجود دارند که کنار گذاشته شدند اما کماکان بر پایان نسل کشی اصرار دارند: «کلر دالی» نماینده ایرلندی پارلمان اروپا و «جورج گالووی» در بریتانیا هر دو کرسی های خود را در انتخابات اخیر از دست دادند. در ایالات متحده، «کوری بوش» و «جمال بومن» از اعضای کنگره در انتخابات مقدماتی اخیر به دلیل پافشاری صریح بر درخواست خود مبنی بر ضرورت آتش بس در غزه برکنار شدند. «نالدی پاندور» وزیر سابق آفریقای جنوبی که وظیفه هدایت و مدیریت درخواست کشورش برای ارائه جنایات اسرائیل به دیوان بین‌المللی دادگستری را بر عهده داشت، دو ماه پیش کرسی دولتی خود را از دست داد.

تلاش های سازمان های آمریکایی هم برای کشاندن پای اسرائیل به دادگاه با مانع مواجه شده است. به دنبال تظاهرات هایی که در پردیس دانشگاه ها در فصل بهار صورت گرفت، بسیاری از شرکت کنندگان در اعتراضات شغل و شرایط دانشجویی خود را از دست دادند. در حالی که سایر دانشجویان همچنان در حال مبارزه از طرق قانونی هستند، برای خاموش کردن هرگونه مخالفت در کالج ها در آینده تلاش می شود.

بله، اخبار تیره و تار است و به نظر می رسد مخالفت ها کم شده است اما مبارزه غیر قابل توقف است. «راجر واترز» فعال هشتاد ساله بی‌نظیر، در اعتراضات جمعی اخیر غزه در بریتانیا حضور یافت و به دیگران پیوست. و حتی فعالانی که خواستار آتش بس در غزه بودند، در کنوانسیون ملی دموکرات ها در شیکاگو دیده شدند و صدای آن ها به گوش رسید.

متوجه شدم: این دقیقاً همان چیزی است که من به دنبال آن هستم - نشانه هایی از توان اخلاقی و رهبری. چنین قدرتی پیش از این توانست میلیون ها نفر را تحریک کند، پس می تواند دوباره این کار را انجام دهد.

پایان/