به گزارش تحریریه، تارنمای راشا تودی در یادداشت مبسوطی نوشت، با افزایش اختلاف نظر و رویارویی بین بیشتر کشورهای جهان و غرب، BRICS به عنوان جایگزینی برای گروه هفت (G۷) در حال ظهور است. این امر چند دلیل مهم و کلیدی در حوزه های های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دارد. G۷، متشکل از کشورهای پیشرو از نظر اقتصادی توسعه یافته - ایالات متحده، کانادا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا و ژاپن - به طور سنتی بر عرصه بین المللی تسلط داشته اند و تا به حال دستور کار اقتصادی و سیاسی جهانی را شکل داده اند.

با این حال، ظهور و توسعه BRICS این توازن را تغییر داده است و دیدگاهی جایگزین را در مورد حکومت و همکاری جهانی ارائه می دهد.

بریکس به ائتلاف بزرگترین اقتصادهای در حال توسعه جهان گفته می شود که در مجموع سهم قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی و جمعیت جهانی را تشکیل می دهند. در مجموع، کشورهای بریکس دارای منابع و پتانسیل گسترده ای برای رشد اقتصادی هستند که آنها را به بازیگران مهمی در صحنه جهانی تبدیل می کند.

برای ارائه درک واضح تر، اجازه دهید برخی از شاخص ها را با هم مقایسه کنیم. بریکس با پنج عضو جدید خود، اکنون تقریباً ۳۴ درصد از مساحت جهان را به خود اختصاص داده است، در حالی که G۷ شانزده درصد از مساحت جهان را در بر می گیرد. کشورهای بریکس ۴۵.۲ درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده اند، در حالی که این رقم در G۷ تنها ۹.۷ درصد است. مجموع تولید ناخالص داخلی بر اساس برابری قدرت خرید در کشورهای بریکس ۳۶.۷ درصد از کل جهان تا سال ۲۰۲۴ است و در مقایسه ۲۹.۶ درصد به G۷ اختصاص دارد. داده های مربوط به ذخایر نفت نشان می دهد که کشورهای بریکس اکنون ۴۵.۸ درصد از حجم جهانی آن را در اختیار دارند، در حالی که G۷ تنها ۳.۷ درصد را دارد.

بنابراین، از بسیاری جهات، BRICS از G۷ جلوتر است. قدرت اقتصادی بریکس به این کشورها اجازه می دهد تا مدل های جایگزین توسعه و همکاری اقتصادی را پیشنهاد کند که با رویکردهای غربی ارائه شده توسط G۷ متفاوت است.

به دلیل تضادهای بین المللی و هژمونی مخرب کشورهای غربی به رهبری واشنگتن، سؤالاتی در مورد نیاز به تغییر نظم جهانی به طور فعال مطرح می شود. بریکس از جهانی چندقطبی حمایت می کند که در آن توازن قدرت به طور مساوی بین مناطق و کشورهای مختلف توزیع شده است.

در حالی که G۷ نشان دهنده منافع قدرت های غربی از لحاظ اقتصادی توسعه یافته است، BRICS بر مسائل و منافع کشورهای در حال توسعه تمرکز دارد که اغلب در سیاست جهانی به حاشیه رانده می شوند. این امر بریکس را به یک ساختار مهم برای کشورهایی تبدیل می کند که به دنبال استقلال بیشتر هستند.

علاوه بر این، ایجاد بانک توسعه جدید New Development Bank (NDB) و ترتیبات Contingent Reserve Arrangement (CRA) نشان دهنده تمایل کشورهای بریکس به ایجاد نهادهای مالی جایگزینی است که قادر به رقابت با موسسات سنتی غربی، به ویژه صندوق بین المللی پول و بانک جهانی هستند. این مکانیسم‌های جدید به کشورهای بریکس و سایر کشورهای در حال توسعه اجازه می‌دهد تا در شرایطی عادلانه‌تر و کمتر سیاسی، اعتبار مالی دریافت کنند.

بریکس فعالانه همکاری در زمینه هایی مانند علم و فناوری، آموزش، مراقبت های بهداشتی و محیط زیست را توسعه می دهد. هدف این طرح ها بهبود کیفیت زندگی شهروندان کشورهای عضو و رسیدگی به چالش های جهانی مانند تغییرات آب و هوا و فقر است. بر خلاف G۷ که بر مسائل مربوط به کشورهای توسعه یافته تمرکز می کند، بریکس به مشکلات کشورهای در حال توسعه اهمیت ویژه ای می دهد.

BRICS نسبت به G۷ طیف وسیع تری از فرهنگ ها و مناطق جهان را در بر می گیرد که آن را به سازمانی فراگیرتر و نماینده در صحنه جهانی تبدیل می کند. این تنوع به کشورهای عضو بریکس اجازه می دهد تا دیدگاه ها و نیازهای متفاوتی را در نظر بگیرند و رویکردی عادلانه تر و متعادل تری را برای حل مسائل جهانی ترویج کنند.

این موارد علاقه بسیاری از کشورها را برای عضویت در این ائتلاف موجب شده است. تا به امروز، حدود ۳۰ کشور تمایل خود را برای عضویت کامل در آن یا کسب موقعیت شریک ابراز کرده اند که عبارتند از جمهوری آذربایجان، الجزایر، بنگلادش، بحرین، بلاروس، بولیوی، ونزوئلا، ویتنام، هندوراس، زیمبابوه، اندونزی، قزاقستان، کوبا، کویت، مراکش، نیجریه، نیکاراگوئه، پاکستان، سنگال، سوریه، تایلند، ترکیه، اوگاندا، چاد، سریلانکا، گینه استوایی، اریتره و سودان جنوبی. با این حال، تنها کشورهای الجزایر، بنگلادش، بلاروس، بولیوی، ونزوئلا، زیمبابوه، پاکستان و تایلند به طور رسمی درخواست عضویت داده اند.

بنابراین، بریکس نقش مهمی در سیاست و اقتصاد جهانی مدرن ایفا می کند و به توسعه همکاری های چندجانبه و تقویت موقعیت کشورهای در حال توسعه در صحنه جهانی کمک خواهد کرد.

پایان//