جای دلار در بانک است و محل مصرف آن خارج از کشور، و این یعنی قانون پول شویی. همه کله گنده هایی که این فرمول را در کشور ندیده گرفتند تقریبا همه دارایی کش خود را از دست دادند.

تا سال ١٣٩۶ بالغ بر ١۶٢ نفر ارز را در تهران توزیع می کردند که فقط ٢٠ نفر آنها مجوز صرافی داشتند از اینها فقط ٢٠ نفر باقی ماندند بقیه مال خود را عمدتا با برخورد قانونی از دست دادند. 

بعد از حذف ١۴٠ نفر، هزار نفر جدید رشد کردند و جای آن ١۴٠ نفر را گرفتند که ۶۵٠ نفر آنها که پرونده مالیاتی نداشتند حساب شان مسدود شد.

کله گنده هایی که در کار ارز، پول شوئی می کردند حذف شدند مانده اند بقیه یا دارندگان کد صفر. صیانت از دارایی با خرید دلار مازاد بر ١٠ هزار دلار، پول شویی است و این شیوه صیانت از دارایی در مقابل تورم نیست.

ادامه این شیوه باعث تحریم بانکهای ایران بعد از لغو تحریم آمریکاست.

به دارندگان دلار مازاد بر ده هزار دلار که خارج از سیستم بانکی، دلار نگهداری میکنند سه ماه مهلت داده شده که به این بازی خاتمه دهند و یک ماه آن گذشته است. 

کسانی که به این شیوه از دارایی خود در مقابل تورم صیانت می کنند کشور را در معرض تحریم های بانکی قرار می دهند.

اینکه دولت بی کفایت است دلیل نمیشود که یک عده پول شویی کنند.

دولت بی کفایت است مردم هم نباید پول شویی کنند و این دو ارتباطی هم با هم ندارد.

برای پول شویی، پشت بی کفایتی دولت پنهان نشوید، دولت نباید بی کفایت باشد عده ای هم نباید پول شوئی کنند و اولی به دومی مشروعیت نمی دهد.

پایان/