به گزارش تحریریه، غنی نظری نماینده مردم خلخال و کوثر در گفت وگو با سایت "عصر ایران" که معمولا مواضعی مبهم با آثار خاص بر جامعه دارد، با اشاره به مطرح شدن حذف ارز ترجیحی از سوی دولت، گفت: دولت براساس مصوبه مجلس اجازه ندارد، نمی تواند و نباید قیمت ها را از شهریور ۱۴۰۰بالاتر ببرد؛ اگر قیمت ها بالا رفت، یعنی نظارت دولت ضعیف است و باید در عملکرد وزرا اقتصادی دولت تجدید نظر شود.

نکته:

برای کنترل قیمت ها باید تورم را کنترل کرد، نه اینکه تورم را به رسمیت شناخت و با قیمت ها جنگید. اگر در اقتصاد کشور در سال 1400 بیش از 40 درصد تورم وجود داشته و در سال 1401 هم وجود خواهد داشت، همه قیمت ها نزدیک به عدد تورم بالا خواهند رفت. خیلی طبیعی است و به هیچ وجه سومدیریت دولت را نشان نمی دهد. اگر می توان با یک دستور قیمت ها را به شهریور سال 1400 بازگرداند، بازه زمانی را گسترش داده و دستور دهید قیمت ها به شهریور سال 1392 بازگردد!

اگر دولت و مجلس اصرار کنند که برخی کالاها مانند گوشت، مرغ و یا ... افزایش قیمت نداشته باشد، شاید افراد ناآگاه با زیر و بم اقتصاد را خوشحال کند و ابزاری برای تحمیق توده ها باشد، اما نتیجه آن به زیان توده ها است و منجر به نابود شدن آن صنفها و تولیدکنندگان مشمول سرکوب قیمتی خواهد شد، زیرا صرفه اقتصادی برای تولیدکننده از بین رفته و ناچار از تعطیل می شود. کما اینکه در 4 سال اخیر که دلار رانتی 4200 تومانی ایجاد شد و باعث واردات ارزان گردید، بسیاری از تولیدکنندگان ذرت، دارو، مرغ و ... تعطیل کرده و نتیجه آن افزایش وابستگی کشور به واردات بوده است. حرف های قشتک الزاما به کارهای قشنگ نمی انجامد.

تکلیف مصرف کننده چیست؟

پس تکلیف مصرف کننده ای که باید سفره خانواده را پر کند چه می شود؟ مصرف کننده باید در یک بازار تعادلی نیاز خود را تامین کند و دولت و مجلس اگر نگران قدرت خرید مصرف کننده هستند نباید آنرا از جیب تولیدکننده بینوای ایرانی بردارند که در کوچه بغلی مصرف کننده هم محسوب می شود، بلکه باید قدرت خرید مردم را بالا ببرند که در 8 سال گذشته نابود شده است. جنگ قیمتی با تولیدکنندگان منجر به تعطیلی واحدهای تولیدی، بیکاری کارگران و گسترش فقر می شود و در هیچ منطق اقتصادی برای مقابله با گرانی به سراغ سرکوب قیمت ها نمی روند. بلکه تورم را کنترل می کنند که در اقتصاد سیاسی ایران نمی توان درباره آن حرف زد زیرا بانک ها قداست و حفاظت مطلق دارند و به همین دلیل هم با ترازنامه های وحشتناک و زیاندهی که دارند هرگز ورشکسته نمی شوند. بانک ها با میدان داری بانک های خصوصی روزانه حدود 4 هزار میلیارد تومان پول خلق می کنند. چطور می توان در چنین اقتصادی از کنترل قیمت ها صحبت کرد؟

سیاست مغفول در 44 سال اخیر در اقتصاد سیاسی ایران، پذیرفتن بمب مخرب تورم در اقتصاد به دلیل وضعیت نظام بانکی و به خصوص بانک های خصوصی بوده که تمام بنیان های اقتصادی و اخلاقی جامعه را به خطر انداخته است. 

جناب غنی نظری و سایر نمایندگان محترم ملت در مجلس شورای اسلامی باید به سراغ کنترل تورم بروند، نه اینکه وقتشان را با بحث های بی سرانجام و غیرممکن درباره کنترل قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد تورمی تلف نمایند.

پایان/