به گزارش تحریریه، «کنستانتین اسکورکین» تحلیلگر موسسه کارنگی نوشت، اطلاعات کمی درباره سیاست خارجی دونالد ترامپ در صورت بازگشت به ریاست‌جمهوری ایالات متحده در ژانویه ۲۰۲۵ وجود دارد. آیا او به انزواگرایی روی خواهد آورد؟ یا تلاش خواهد کرد که منافع ایالات متحده را به شکلی تهاجمی در خارج از کشور اعمال کند؟ برای اوکراین که در جنگ با روسیه به کمک‌های ایالات متحده وابسته است، پیروزی ترامپ در انتخابات در برخی محافل نگرانی و در برخی دیگر امید ایجاد کرده است.

دست‌کم در ظاهر، پیروزی ترامپ باید خبر بدی برای کی‌یف باشد. رئیس‌جمهور منتخب بارها اعلام کرده که قصد دارد جنگ را پایان دهد، بدون اینکه به نظر کی‌یف اهمیت زیادی بدهد. او از میزان کمک‌های ایالات متحده به اوکراین که آن را بیش از حد می‌داند، انتقاد کرده است. علاوه بر این، ترامپ و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، رابطه‌ای پیچیده و سیاسی داشته‌اند: ارتباط میان این دو در سال ۲۰۱۹ باعث شد که تلاشی برای استیضاح ترامپ به دلیل فشار بر کی‌یف برای تحقیق درباره جو بایدن، رقیب انتخاباتی او، آغاز شود.

آخرین سفر زلنسکی به ایالات متحده که پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری نوامبر انجام شد، از نظر تقویت روابط با ترامپ موفقیت‌آمیز نبود. زلنسکی از سوی جمهوری‌خواهان به نزدیک شدن بیش از حد به دموکرات‌ها متهم شد، و اگرچه ترامپ و زلنسکی دیدار کردند، هیچ پیشرفتی حاصل نشد.

اخبار اولیه درباره انتصابات ترامپ نشان می‌دهد که رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده با افرادی محاصره خواهد شد که روابط خوبی با کی‌یف ندارند. جی.دی. ونس، معاون منتخب رئیس‌جمهور، به زلنسکی نگاهی شکاکانه دارد، همان‌طور که میلیاردر بانفوذ ایلان ماسک نیز چنین نگاهی دارد. در سال ۲۰۲۲، شورای امنیت ملی و دفاع اوکراین تولسی گبرد، گزینه فعلی برای مدیریت اطلاعات ملی، را به همکاری با روسیه متهم کرد. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که مایک پمپئو، وزیر خارجه پیشین که در کی‌یف محبوبیت دارد، در تیم اصلی ترامپ جای نخواهد داشت.

باور گسترده‌ای وجود دارد که ترامپ کمک‌های ایالات متحده به اوکراین را کاهش داده و تلاش خواهد کرد توافق صلحی تحمیل کند که به ضرر کی‌یف باشد. و با توجه به بدبینی ترامپ نسبت به ناتو، پیگیری هدف اوکراین برای پیوستن به این ائتلاف نظامی غربی نیز دشوارتر خواهد شد.

با این حال، این به معنای ناامیدی کامل در کی‌یف نیست. بسیاری از اوکراینی‌ها ترامپ دیگری را به یاد دارند: در دوره نخست ریاست‌جمهوری او، کاخ سفید با ارسال اولین موشک‌های ضد تانک جاولین به اوکراین موافقت کرد و همچنین شاهد رویارویی مستقیم نیروهای آمریکایی و روسی (نیروهای روسی در سوریه) بود.

برخی خوش‌بینان در کی‌یف معتقدند که هرگونه ابتکار صلح ترامپ در مواجهه با سرسختی کرملین شکست خواهد خورد. سپس، پس از ناامیدی از ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، ممکن است ترامپ نه تنها کاهش کمک‌ها به اوکراین را کنار بگذارد، بلکه محدودیت‌ها و خطوط قرمز کنونی را نیز از میان بردارد. رهبری اوکراین همچنین از پیشنهاد ترامپ برای معرفی سیاستمداران تندرو نظیر مایک والتز و مارکو روبیو برای مناصب مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه امید گرفته است.

اخیراً کی‌یف تلاش کرده شبکه‌ای متوازن‌تر در میان نخبگان ایالات متحده ایجاد کند و با هر دو جناح جمهوری‌خواه و دموکرات ارتباط برقرار کند. یکی از نکات طرح “پیروزی” زلنسکی که امسال مطرح شد، دعوت از سرمایه‌گذاران غربی برای توسعه منابع طبیعی اوکراین بود—تلاشی احتمالی برای جذب ترامپ به دلیل ذهنیت تجاری‌اش.

یکی دیگر از پیامدهای انتخابات ترامپ، احیای اپوزیسیون اوکراین بوده است—به‌ویژه حامیان پترو پوروشنکو، رئیس‌جمهور پیشین، که معتقدند زلنسکی در موقعیتی باخت-باخت قرار دارد. اگر ترامپ بر زلنسکی فشار آورد و او شروع به دادن امتیازات کند، پوروشنکو زلنسکی را به خیانت متهم خواهد کرد. و اگر زلنسکی مقاومت کند و در نهایت با ترامپ درگیر شود، پوروشنکو می‌تواند او را به سیاست خارجی ناکارآمد و نابودی روابط با اصلی‌ترین متحد اوکراین متهم کند.

هم‌پیمانان سابق زلنسکی که اکنون به مخالفان او تبدیل شده‌اند نیز فرصتی را در این وضعیت یافته‌اند. این عدم اطمینان به آن‌ها فرصتی داده است تا به رئیس‌جمهور حمله کرده و جایگاه عمومی خود را تقویت کنند. برای مثال، الکسی آریستوویچ، مشاور سابق ریاست‌جمهوری، اظهار داشته است که ترامپ زلنسکی را «نابود خواهد کرد». همچنین، الکساندر دوبینسکی، نماینده سابق حزب «خدمتگزار مردم» زلنسکی که اکنون به اتهام خیانت در بازداشت موقت است، معتقد است که ترامپ به او مدیون است، زیرا اتهامات علیه دوبینسکی به دلیل نقش او در افشای مطالبی علیه رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، جو بایدن، مطرح شده است. با این حال، بعید به نظر می‌رسد که کاخ سفید با جزئیات پرونده دوبینسکی آشنایی داشته باشد.

حامیان کلیسای ارتدوکس اوکراین وابسته به پاتریارک مسکو (UOCMP) نیز از پیروزی ترامپ جان تازه‌ای گرفته‌اند. برخی از جمهوری‌خواهان از قانونی که اخیراً در اوکراین تصویب شده و عملاً فعالیت UOCMP را ممنوع کرده است، خشمگین هستند.

پیش‌بینی اینکه رابطه ترامپ و زلنسکی چگونه شکل خواهد گرفت، به دلایل متعدد دشوار است:
هر دو شخصیت‌هایی تکانشی و غیرقابل پیش‌بینی هستند. با این وجود، انتخاب ترامپ می‌تواند به‌عنوان محرکی برای خروج سیاست اوکراین از حالت انجماد عمل کند و احتمالاً به برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۵ منجر شود (این موضوع در حال حاضر شایعات زیادی را به خود اختصاص داده است). ورود یک رئیس‌جمهور جدید به کاخ سفید می‌تواند بهانه مناسبی برای پیشبرد این تحول دیرهنگام باشد.

با این حال، پیروزی ترامپ موجب نگرانی در میان مردم عادی اوکراین شده است. رئیس‌جمهور منتخب هرگز محبوبیت بالایی در اوکراین نداشته است: در پایان دوره اول ریاست‌جمهوری او در سال ۲۰۱۹، تنها ۳۰ درصد از اوکراینی‌ها نظر مثبتی نسبت به او داشتند. در مقایسه، ۶۴ درصد از اوکراینی‌ها در سال ۲۰۲۱ نسبت به بایدن دیدگاه مثبت داشتند و ۸۹ درصد از آن‌ها در جریان تهاجم گسترده روسیه در سال ۲۰۲۲ به بایدن اعتماد داشتند.

افکار عمومی اوکراین که از جنگ خسته شده است، به‌تدریج آمادگی بیشتری برای پذیرش سازش به‌منظور صلح پیدا کرده است.
بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴، درصد اوکراینی‌هایی که حاضر به پذیرش امتیازات سرزمینی برای پایان جنگ بودند از ۱۰ درصد به ۳۲ درصد افزایش یافته است. طبق نظرسنجی اخیر گالوپ، ۵۲ درصد از اوکراینی‌ها خواستار پایان سریع جنگ از طریق مذاکره هستند.

برخی از اوکراینی‌ها ترامپ را رهبری قوی می‌دانند که در برابر پوتین خواهد ایستاد. دیگران او را سپر بلای سیاسی می‌دانند که برای تصمیمات دشواری که برای پایان دادن به جنگ باید گرفته شود، سرزنش خواهد شد—تصمیماتی که احتمالاً منجر به از دست رفتن سرزمین‌ها و نابودی رهبری کنونی اوکراین خواهد شد.

در هر صورت، ریاست‌جمهوری ترامپ می‌تواند شوکی بزرگ برای اوکراین باشد. از زمان آغاز تهاجم گسترده روسیه، اوکراینی‌ها به حمایت غرب عادت کرده‌اند—حتی اگر این حمایت‌ها همیشه کافی یا به‌موقع نبوده باشد. اکنون، عمل‌گرایی خودمحور ترامپ در اولویت قرار خواهد گرفت و او مجدداً بر آنچه که به‌عنوان منافع ایالات متحده می‌بیند، تأکید خواهد کرد. ترامپ تنها در صورتی از اوکراین حمایت خواهد کرد که این حمایت بخشی از سیاست خارجی باشد که با اصل «اول آمریکا» او همسو باشد.

منبع: ایراس

پایان/