دو روز پس از ترور سردار سلیمانی مهمان تیمی از کارشناسان یکی از معاونت‌های مهم نهاد ریاست جمهوری بودم تا در خصوص نحوه‌ی واکنش ایران به آمریکا گپ بزنیم.

چیزی که در پایان جلسه من را شگفت‌زده و متحیر کرده بود همانا تاکید برخی از کارشناسان مربوطه بر ضرورت خویشتن‌داری و فشار واردکردن به آمریکا از طریق کشورهای اروپایی برای عدم تکرار چنان جنایتی بود!!

حالیه حکایت میانجی‌گری آمریکا میان ایران و اسرائیل نیز از همان سنخ است. تعجب‌آور هم آن است که برخی در داخل واقعا چنین محالی را ممکن دیده‌اند.

ایالات متحده (فارغ از دموکرات یا جمهوری‌خواه ) در تمام این ده ماهه و قبل‌تر از آن نشان داده که تصمیمش را برای تقابل با ایران و مقاومت و ایستادنِ تمام‌قد در کنار اسرائیل گرفته است. با پشتیبانی بی‌حدوحصرِ سیاسی و امنیتی و تسلیحاتی و الخ. تفاوت روش‌ها و احیانا سلیقه‌ها کسی را به توهم اختلاف راهبردی میان دو طرف نیندازد.

آمریکا اگر واقعا مخالف رفتارهای این چندماهه‌ی رژیم یا حتی نتانیاهو بود تنها کافی بود برای یک ماه هم که شده سیل گسیل تسلیحات به رژیم را متوقف کند، همین. عملا هم نیاز به هیچ گام دیگری نبود. با چنین رزومه‌ای، دل‌خوش کردن به میانجی‌گری آمریکا صرفا دادن فرصت بیش‌تر به اسرائیل برای ترورها و خراب‌کاری‌های بیش‌تر و بیش‌تر است. تا فرسوده کردن کامل ما با بازی کهنه اما گویا همچنان موثرِ پلیسِ خوب و بد. امیدوارم روزی متوجه شویم که آمریکا میان‌جی نیست. خود، طرف منازعه است. بخشی از بازی بزرگ‌ مرگ‌ و زندگی است.

بر خلاف آن‌چه برخی توصیف می‌کنند، راه مهار نتانیاهو از کاخ سفید می‌گذرد. امریکا اگر اراده کند، تنها قدرتی است که از توان ممانعت عملی از نسل‌کشی فعلی در غزه برخوردار است. مخالفت نظری همزمان با حمایت لجستیکی و سیاسی بی‌وقفه چیزی بیش از یک نفاق زشت و آشکار نیست. پاسخ‌گو کردن اسرائیل مستلزم پاسخ‌گو کردن آمریکایی‌هاست. هزینه‌ها باید میان هر دو سرشکن شود. نه فقط برای غزه و مردمش که برای ایران و مردمش نیز که بیش از یک دهه زیر فشار #جنگ_نان تحمیل‌شده از سوی امریکایی‌ها سر می‌کنند.

اسرائیلی‌ها آتش‌بس نمی‌خواهند. از چپ تا راست. اختلافات بر سر جزئیات کشتار انسان فلسطینی و اخراجشان از سرزمینشان است. باور نمی‌کنید؟ همین کشتار هولناک صبح امروز در مدرسه تابعان کفایت نمی‌کند تا برخی از تحلیل‌گران ایرانی را بیدار کند که پاسخ ندادن ایران هیچ دخلی و اثری بر میل رژیم برای قبول یا رد آتش‌بس ندارد؟ مصری‌ها که با اتفاق امروز از خواب بیدار شدند. امیدوارم #صلح_کل_های_ایرانی هم به خود آیند.

برخلاف آن‌چه برخی منسوبان به دولت چهاردهم منتشر می کنند، به شرط تدبیر، تنش پیش‌رو می تواند دست دولت را برای مذاکرات آتی پر کند.

تئوریسین‌های این دولت باید باور کنند که حتی اگر کامالا هریس هم روی کار بیاید این بار حتی یک‌دهم از آن‌چه قریب به یک دهه قبل به معمار ایرانی توافق هسته‌ای دادند را نیز نخواهند پرداخت. حتی اگر تمام صنعت هسته‌ای هم مهر و موم شود. خروج موفق از چرخه‌ی تنش کنونی می تواند قدرت لازم برای حضور از موضع برابر را در مذاکرات پیش رو فراهم آورد. از این جهت، این به سود دولت نیز هست. و گرنه چه کسی به دولتی با این مختصات و کشوری با این ویژگی‌ها امتیاز خواهد داد؟ دنیا دنیای رفاقت و لوتی‌گری نیست. قدرت که نداشته باشی، کلاهت را باد خواهد برد.

و البته که قدرت، تنها به پهپاد و موشک نیست. اما در جهان امروز کسی برای صرفِ قدرتِ نرم تره هم خورد نمی‌کند.

خالی خالی نمی‌شود.

🖌️ دکتر