به گزارش تحریریه، «استفن والت» در تحلیل از اوضاع داخلی ایالات متحده در نشره معتبر فارین پالسی نوشت، احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکا نامزدهای ریاست‌جمهوری خود را انتخاب کرده‌اند و به‌عنوان بخشی از این فرآیند، برنامه‌های رسمی خود را نیز منتشر نموده و مشخص کرده‌اند که در صورت پیروزی در انتخابات نوامبر از چه چیزهایی دفاع خواهند نمود و به انجام چه کارهایی مبادرت خواهند ورزید.
جست‌وجو به دنبال نشانه‌هایی مبنی بر اینکه نحوه حکمرانی ترامپ-ونس و هریس-والز چگونه خواهد بود وسوسه برانگیز است اما پس از خواندن بیانیه‌ها و برنامه‌های هر دو حزب توصیه من به شما این است که خودتان را اذیت نکنید. حداقل در حوزه سیاست خارجی هیچ برنامه‌ای وجود ندارد که به شما بگوید در سال ۲۰۲۵ و پس از آن باید در انتظار چه چیزی باشید.
برنامه جمهوری‌خواهان ملغمه‌ای از کلمات ترامپی است که بیشتر شبیه به یکی از توییت‌های نامنسجم او با حروف بزرگ است تا یک بیانیه جدی کاربردی؛ چه برسد به این که طرحی برای حکومت یا مدیریت روابط با سایر کشورها در آن وجود داشته باشد. برنامه دموکرات‌ها نیز طولانی، جدی، بی‌پروا و به‌نوعی خسته‌کننده است و بیش از توان یک رئیس‌جمهور وعده می‌دهد.
مهم است بدانیم برنامه حزبی چیست و چگونه تدوین می‌شود. این برنامه‌ها عمدتاً بازتابی از نظرات افرادی است که برای اعمال نظرات‌شان در برنامه از قدرت سیاسی کافی برخوردار هستند.
اما چرا نباید این اسناد و بیانیه‌ها را جدی گرفت؟ اولین و واضح‌ترین دلیل این است که روسای‌جمهور در عرصه سیاست خارجی آزادی عمل وسیعی دارند و آن‌ها در سیاست خارجی به آنچه که برای پیروزی یک کمپین انتخاباتی یا جذب حامیان مالی نیاز است مقید نیستند.
دومین دلیل این که (برخلاف بیانیه‌ها و برنامه‌های حزبی) تصمیمات کلیدی سیاست خارجی دولت توسط «کمیته برنامه» حزب، افراد قدرتمند حزب در کنگره، یا فرمانداران برجسته و رئیس حزب اتخاذ نمی‌شود؛ بلکه توسط حلقه کوچکی از دستیاران و منصوبان ساخته می‌شود که عمدتاً به‌واسطه وفاداری به رئیس‌جمهور و انطباق با جهان‌بینی وی انتخاب می‌شوند.
سوم، مواضعی که در یک برنامه حزبی خوب به نظر می‌رسند و در مبارزات انتخاباتی نقش‌آفرینی مناسبی دارند غالباً پس از پایان انتخابات و روی کار آمدن دولت، متفاوت‌تر از آنچه بود به نظر می‌رسد. برای مثال حزب دموکرات در انتخابات ۲۰۲۰ نسبت به ترک توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران انتقادات تندی داشت اما بایدن هرگز به تعهدات انتخاباتی خود مبنی بر بازگشت به برجام عمل نکرد.
علاوه‌براین برنامه‌های حزبی گمراه‌کننده هم هستند، چرا که بیش از حد وعده می‌دهند و کمتر از آنچه انتظار می‌رود امکان تحقق دارند. در حقیقت آن‌ها فهرستی از آرزوهایی هستند که حزب می‌خواهد شما را به‌واسطه آن‌ها به رای دادن ترغیب کند.
اما مهم‌ترین دلیلی که نباید برنامه‌های حزبی را جدی گرفت این است که هیچ کمپینی نمی‌تواند پیش‌بینی کند پس از روی کار آمدن نامزدش چه اتفاقاتی خواهد افتاد. رئیس‌جمهور اسبق جرج بوش انتظار ۱۱ سپتامبر را نداشت؛ بهار عربی اوباما را شگفت‌زده کرد؛ کووید-۱۹ ترامپ را دچار گیجی نمود و سیاست خارجی بایدن تحت تاثیر جنگ‌های اوکراین و غرب آسیا قرار گرفت.
منبع: Tabyincenter
پایان/
نظر شما