مقدمه
پل کروگمن، برندهٔ جایزهٔ نوبل اقتصاد، گفت که در میان‌مدت، سطح نرخ بهره به طور واضح مشخص نیست و استدلال‌هایی به نفع بازگشت به سطوح قبل از همه‌گیری (کرونا) و همچنین سناریوی نرخ‌های بالاتر برای مدت طولانی‌تر، وجود دارد.
کروگمن روز سه‌شنبه در برنامهٔ «هفتهٔ وال استریت» در شبکه بلومبرگ به دیوید وستین گفت: «دربارهٔ نرخ بهره، من به طرز دیوانه‌کننده‌ای گیج هستم» او افزود: «هر شخصی، با قطعیت ادعا کند که پاسخ این مسئله را می‌داند، خود را فریب می‌دهد.»
وضعیت فعلی
در حال حاضر، بازدهٔ اوراق قرضهٔ ۱۰ سالهٔ خزانهٔ ایالات متحده، حدود ۴/۴ درصد است؛ در حالی که در آستانهٔ همه‌گیری کمتر از ۲ درصد بود. دفتر بودجهٔ کنگره که سازمانی غیر حزبی است، اوایل سال جاری پیش‌بینی کرد که این نرخ‌ها در طول دهه آینده حدود ۴ درصد باشد.
کروگمن که اکنون در دانشگاه سیتی، در نیویورک، مشغول به کار است، گفت که ممکن است تعدادی از دینامیک‌ها در مقایسه با دوران قبل از کرونا «تصویر را تغییر داده باشند» او به افزایش قابل توجه مهاجرت، همراه با سیاست‌های صنعتی دولت بایدن اشاره کرد که «باعث ایجاد سرمایه‌گذاری زیادی در بخش تولید می‌شود».
کروگمن گفت، شرکت‌ها همچنین ممکن است به لطف فناوری‌های جدید، از جمله هوش مصنوعی، هزینه‌های سرمایه‌ای خود را افزایش دهند.
در هر صورت!
با این حال، او گفت: « در واقع شاید سال ۲۰۱۹ همچنان باید معیار ما باشد و ما به نرخ‌های بهره بسیار پایین بازگردیم.»
سیاستگذاران فدرال رزرو، به نوبهٔ خود، میانگین پیش‌بینی از نرخ بهرهٔ معیار خود در بلندمدت را ، تا ماه مارس به ۲/۶ درصد افزایش داده اند.سایر اقتصاددانان گفته‌اند که، به دلیل تغییرات در اقتصاد و مسیر مالی، احتمالاً حداقل ۴ درصد خواهد بود.
با تعدیل تورم، این نرخ (که به R-Star شناخته می‌شود) توسط مقامات فدرال رزرو در بلندمدت ۰/۶ درصد است.
کروگمن گفت: «آیا R-Star واقعاً بالا رفته است» یا «این فقط یک مرحلهٔ گذارا است؟» او افزود: «من می‌توانم هر دو مورد را مطرح کنم.»
برنامه‌های حمایتی
کروگمن همچنین نگرانی‌ها دربارهٔ سطح بدهی فدرال را که به گفتهٔ دفتر بودجه کنگره، در سال‌های آینده به سطوح بی‌سابقه‌ای خواهد رسید، کم‌اهمیت جلوه داد.
کروگمن گفت: «سابقهٔ تاریخی کشورهایی که با ارز خودشان قرض می‌گیرند، در تجربه کردن این نوع از بحران بدهی یا اعتصاب وام‌دهندگان یا چیزی شبیه به آن، چیست؟» او گفت: «تقریباً هیچ مثالی از آن وجود ندارد؛ به استثنای احتمالا فرانسه در سال ۱۹۲۶». او اشاره کرد که ژاپن «اکنون دهه‌هاست که بدهی هنگفت و کسری بودجه مداوم دارد؛ اما هنوز هیچ بحرانی در آنجا اتفاق نیفتاده است».
ضمنا، با توجه به برنامه‌های مستمری فدرال، کروگمن گفت: «ما یک مشکل داریم.» او افزود: «اگر به طور مداوم پول بیشتری نسبت به آنچه می‌گیرید خرج کنید، این نمی تواند برای همیشه ادامه یابد»
کروگمن گفت: «برای حل کردن این معضل، در مقطعی، یا باید درآمد بیشتری کسب کنید یا باید مزایای سالمندان را کاهش دهید و به نظر می‌رسد که ما از نظر سیاسی، قادر به انجام هیچ‌کدام از این کارها نیستیم».
منبع: کلینیک اقتصاد
پایان/
نظر شما