به گزارش تحریریه، نشریه «فارن افیرز» در گزارشی تحلیلی با عنوان « اسرائیل و ایالات متحده برای روزهای آینده تنها گزینه های ناخوشایندی دارند؟» نوشت، حمله حماس در ۷ اکتبر احساس امنیت اسرائیل را در هم شکست و دستگاه اطلاعاتی و امنیتی آن را تحقیر کرد. این اتفاق همچنین غیرممکن بودن رویکرد دوگانه اسرائیل در مناقشه با فلسطین را آشکار کرد: بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در طول سال ها تلاش زیادی کرده بود تا با بازی با حماس در برابر تشکیلات خودگردان، فلسطین را به دو تکه تقسیم کند. او همچنین رژیم‌های عربی را متقاعد کرد که عادی‌سازی بدون پیش‌شرط در روابط با دولت یهود به نفع آنهاست.
با گذشت بیش از یک ماه از جنگ، اسرائیل و حماس هر دو در تلاش برای شکستن بن بست در مناقشه اسرائیل و فلسطین هستند. به نظر می‌رسد حماس امیدوار بود که حمله‌اش اسرائیل را تحریک کند تا با توسل بیش از حد به زور، اسرائیل و فلسطین را دوباره در دستور کار بین‌المللی قرار دهد. اسرائیل به جای مهار کردن گروه شبه‌نظامی در نوار غزه، با راهبرد ویران سازی کامل، یک‌بار برای همیشه به دنبال ریشه‌کن کردن توانایی نظامی حماس و حکومت بر نوار غزه بود. هزینه آن سرسام آور بوده است: حماس ۱۲۰۰ اسرائیلی را در ۷ اکتبر کشت و بیش از ۲۰۰ گروگان را گرفت. تعداد تلفات حمله بعدی اسرائیل به غزه همچنان در حال افزایش است و در نهایت شمار قربانیان از ۱۲۰۰۰ نفر فراتر رفت که حداقل ۵۰۰۰ نفر از آنها کودک بودند. بخش اعظم شمال غزه با خاک یکسان شد، بیش از دو سوم ساکنان غزه آواره هستند و کل جمعیت ۲.۳ میلیون نفری برای یافتن آب، غذا یا داروی سالم دچار مشکل شدند.
فارن افیرز افزود: به نظر می رسد حماس اسرائیل را به دام خود کشانده است و اکنون باید در پاسخ به عملیات نظامی جاری اسرائیل، طرح خود را با اصلاحاتی عملیاتی کند. در مقابل، اسرائیل غافلگیر و مجبور شد برای دستیابی به یک پاسخ مؤثر تقلا کند، تاکنون فقط یک پاسخ نظامی، ویرانگری بدون پایان مشخص را ارائه کرده است.
اسرائیل باخشم خود نه تنها به حماس بلکه به کل جمعیت غزه نیز حمله کرده است. ممکن است به زودی متوجه شود که نه تنها قادر به دستیابی به هدف اعلام شده خود برای از بین بردن توانایی نظامی و حکومت حماس بر غزه نیست، بلکه در اشغال مجدد غزه و حکومت مستقیم بر جمعیت تازه بی خانمان، مستاصل و بسیار خشمگین آن نیز گرفتار خواهد کرد.
به نوشته این نشریه مطرح آمریکایی، یکی از پیشنهادها برای آینده غزه این است که کشورهای عربی یک نیروی حافظ صلح برای اداره نوار غزه بفرستند. استدلال این است که اعراب همه برادرند، بنابراین رژیم های عربی باید آماده باشند، از خویشاوندان خود مراقبت کنند. با این حال، این دولت‌ها نشان داده‌اند که برای چنین وظیفه ای علاقه ندارند. آنها بر اساس منافع و اهداف منطقه ای جداگانه خود متفرق شده اند. آن ها نمی خواهند بار حکومت بر یک جمعیت سرکش را که به خاطر سالها مقاومت مسلحانه در برابر اسرائیل سخت شده است، بر عهده بگیرند. آنها همچنین تمایلی به برداشتن بار حل و فصل مناقشه اسرائیل و فلسطین از دوش اسرائیل ندارند.
مصر به‌عنوان کشور عربی همسایه غزه، به‌ویژه هر گونه پیشنهادی مبنی بر تسلط مجدد سرزمینی بر غزه را رد کرده است. این کشور متوجه می شود که کنترل غزه چالشی بزرگتر از قبل خواهد بود زیرا فلسطینیان قاهره را به عنوان یک اشغالگر جانشین اسرائیل می بینند و فعالانه در برابر حضور آن مقاومت می کنند.
ایده ای که در کشورهای غربی از جمله ایالات متحده طرفداران بیشتری پیدا کرده، جایگزینی تشکیلات خودگردان فلسطین به جای حماس در غزه است. تصور چگونگی این کار دشوار است. تشکیلات خودگردان، که اسماً بر کرانه باختری اشغالی توسط اسرائیل حکومت می کند، مدت هاست که تمام اعتبار خود را به عنوان دولت در انتظار تشکیل کشور فلسطینی در آینده که در توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳ بین اسرائیل و ساف پیش بینی شده بود، از دست داده است. رهبران تشکیلات خودگردان گفته اند که علاقه ای به اداره غزه ندارند. ساف به عنوان ریشه تشکیلات خودگردان تکه تکه شده است و در تلاش است تا بر سر قدرت با حماس که محبوب‌تر است رقابت کند. تشکیلات خودگردانی که در حکومت بر کرانه باختری مشکل دارد، چگونه می تواند عملکرد بهتری در غزه داشته باشد؟ جایی که مردم خصومت بیشتری نسبت به آن نشان می دهند، به خصوص اینکه اگر به دستور اسرائیل مسئولیت را بر عهده بگیرد؟
از تشکیلات خودگردانی که در حکومت بر کرانه باختری مشکل دارد، چگونه می توان انتظار عملکرد بهتر در غزه را داشت
ارگان رسانه ای شورای روابط خارجی آمریکا در بخش دیگری از گزارش خود تصریح دارد: اگر اسرائیل نتواند ظرفیت نظامی حماس از جمله شبکه تونل، توانایی موشکی و ساختار فرماندهی ارشد حماس را نابود کند، ممکن است مجبور شود تداوم کنترل حماس بر غزه را بپذیرد. با توجه به شرایط اسرائیل، چنین سناریویی غیرقابل درک به نظر می رسد. اما هیچ جایگزین فلسطینی برای حماس وجود ندارد. برخی از «محمد دحلان» فرمانده سرکش فتح مستقر در ابوظبی را که اهل غزه است و از حمایت اسرائیل و امارات متحده عربی و همچنین ایالات متحده برخوردار است، نام می برند. اما هر تلاشی برای تحمیل رهبری او با توجه به عدم حمایت محلی ناکام خواهد بود ضمن آنکه خود او هم نشان داده است که علاقه ای به این کار ندارد.
اگر نتوان با یک دولت عربی یا یک بازیگر فلسطینی، خلاء رهبری در غزه را پر کرد، پس چه؟ نتانیاهو به تازگی اشغال مجدد مستقیم یا استقرار در یک منطقه حائل و در امتداد مرز و کنترل امنیتی اسرائیل بر غزه برای مدت نامعلومی را اعلام کرد. با این حال، در شرایط کنونی، این احتمال وجود دارد که برخی از اعضای راست افراطی کابینه نتانیاهو تنها در صورتی با اشغال مجدد غزه موافقت کنند که بتواند ابتدا قلمرو را از جمعیت خالی کند - سناریویی که برخی از آنها به عنوان راه حلی برای اسرائیل اشاره کرده اند.
اخراج دسته جمعی مردم غزه از خانه هایشان هم یک «نکبه دوم» به راه می اندازد. این اصطلاح به جابجایی اجباری فلسطینیان در طول جنگ ۱۹۴۸ که منجر به تأسیس اسرائیل شد، اشاره دارد. این اقدام به طور قطع به تشدید خشونت در سایر جبهه ها خواهد انجامید. این نکبه یا «فاجعه» در کرانه باختری و بیت المقدس شرقی که در آن خشونت‌ها در ماه گذشته افزایش یافته آشوب ایجاد می‌کند و می تواند تنش ها بین اسرائیل با حزب الله لبنان و سایر گروه های مورد حمایت ایران در عراق، سوریه و یمن و احتمالا با خود ایران را تشدید کند.
طبق این گزارش، با توجه به همه این ترتیبات غیرمحتمل، «روز بعد از اکنون غزه» به طور فزاینده ای تلخ به نظر می رسد. محتمل‌ترین سناریو، که اصلا خوب نیست، سناریویی است که در آن سازمان ملل و سایر آژانس‌های بشردوستانه امکانات اولیه مانند سوخت، غذا، آب و دارو را فراهم کنند، اکثر مردم غزه آواره بمانند، و اسرائیل حضور امنیتی مشخص خود را در داخل غزه، احتمالاً برای مدت طولانی حفظ کند.
اسرائیل همان چیزی را که بیشتر از همه به آن نیاز دارد و برایش ارزش قائل است، از دست داده است: بازگرداندن احساس امنیت
اسرائیل در اولویت اصلی خود یعنی شکست مطلق حماس ناکام بوده و چیزی را که بیش از همه به آن نیاز دارد و برایش ارزش قائل است، بازگرداندن احساس امنیت می باشد که آن را هم از دست داده است. استفاده پیشین اسرائیل از قاطعیت نظامی علیه فلسطینی ها توهم صلح و امنیت را متزلزل کرد. راه بهتر برای دستیابی به امنیت بیشتر می‌تواند این باشد که اسرائیل از طریق توافق‌های عادی‌سازی یا از طریق مکانیسم دیگری با منطقه کنار بیاید و در عین حال راه‌حل مناقشه اسرائیل و فلسطین را در مرکز قرار دهد. چنین رویکردی مستلزم سازش‌های عمده اسرائیل در مورد شهرک‌سازی‌های کرانه باختری و تشکیل کشور فلسطینی است که بعید به نظر می آید دولت نتانیاهو یا هر جانشین همفکری با آن موافقت کند.
فارن افیرز افزود: بعید به نظر می رسد که رهبری اسرائیل از مسیر نظامی خود منحرف شود. حماس در خارج از غزه نفوذ کرده و همچنان از حمایت گسترده ای برخوردار است. قبول نکردن راه حل دو کشوری توسط اسرائیل و از بین رفتن احتمال آن در آینده، چالشی تقریباً غیرقابل حل برای دستیابی به یک راه حل از طریق مذاکره است.
پایان/
نظر شما