به گزارش تحریریه، «مرکز مطالعات الجزیره» در مقاله‌ای به قلم «فاطمه الصمادی» به توافق ایران و عربستان برای احیای روابط دیپلماتیک پرداخت.
نگارنده تأکید کرد موفقیت این توافق در حل‌وفصل پرونده‌های اختلافی بین طرفین -هرچند در حد متوسط- باعث می‌شود چین به جهش دیپلماتیک بی‌سابقه‌ای در سیاست‌خارجی خود دست یابد و در آینده نیز در دیگر مسایل جسورتر شود.
طبق این مقاله، درست است که آن‌چه در پکن رخ داد، ادامه‌ی مذاکراتی بود که در عمان و بغداد انجام شد، اما نقش چین را نمی‌توان صرفاً در چیدن میوه‌ی مذاکرات قبلی خلاصه کرد؛ بلکه این توافق به ضامنی نیاز دارد که مانع بروز موانع پیش رو شود.
نویسنده در مورد روابط بین تهران و ریاض تصریح کرد هنوز هم عده‌ای نمی‌توانند باور کنند که این رابطه بدون تأثیر رژیم آمریکا شکل گرفته؛ بازی‌گری که از نظر سیاسی، اقتصادی و نظامی نقش بسیار تأثیرگذاری دارد.
نگارنده اذعان کرد روشن است که رژیم‌سعودی در حال تجدید نظر در اتکای خود به کشورهای خارجی است. به نظر می‌رسد این تجدید نظر به نتایجی منفی در زمینه‌ی نقش آمریکا منجر شده؛ حال آن‌که ریاض پیش‌تر رژیم آمریکا را متحدی قابل اعتماد می‌پنداشت.
تکیه‌ی رژیم‌سعودی به آمریکا با ناکامی‌های بزرگی مواجه شد. این تجدید نظر رژیم‌سعودی ممکن است نشان‌دهنده‌ی تغییر در سیاست‌خارجی این رژیم باشد.
تقویت روابط با چین و رساندن آن به سطوح بی‌سابقه و هم‌چنین تلاش برای اتخاذ سیاستی متعادل با روسیه با وجود فشارهای غربی می‌تواند جزو نمودهای تغییر سیاست‌خارجی ریاض باشد.
این اندیشکدهی قطری تأکید کرد موفقیت توافق ایران و عربستان به نحوه‌ی مدیریت پرونده‌های مربوط به جمهوری اسلامی و رژیم‌سعودی بستگی دارد؛ پرونده‌هایی که هیچ تردیدی در پیچیدگی و چندوجهی بودن آن نیست.
نویسنده در ادامه‌ی مقاله به ویژگی‌ها و عوامل موفقیت و شکست توافق اخیر اشاره کرد بارزترین ویژگی توافق تهران-ریاض این است که بدون مداخله‌ی رژیم آمریکا انجام شده و از طریق بزرگ‌ترین رقیب واشنگتن یعنی چین صورت گرفته است.
این توافق نمی‌تواند به وضعیت رقابت بین تهران و ریاض پایان دهد؛ اما ممکن است موفق شود آن را با حداقل ضرر برای هر دو طرف مدیریت کند.
یمن احتمالاً محل آزمایش موفقیت یا شکست این توافق است. در راه‌حل سیاسی مطلوب ایران برای یمن، «انصارالله» باید عضوی کلیدی باشد؛ نه «رزمنده‌ی نیابتی».
این توافق باعث نمی‌شود ایران از نفوذش در منطقه دست بکشد؛ بلکه تهران می‌کوشد از این گفت‌وگوها برای تقویت مواضع متحدان خود بهره‌برداری کند.
رژیم‌سعودی باید حمایت خود را از شبکه‌های ماهواره‌ای که از جانب این رژیم تأمین مالی می‌شوند و نقش تحریک‌کننده‌ای در آشوب‌های خیابانی ماه‌های گذشته در ایران داشتند، متوقف کند.
بحران روابط ایران و رژیم آمریکا و تحولات آن هم‌چنان بر ماهیت روابط ایران و رژیم‌سعودی اثر خواهد گذاشت؛ چه توافق هسته‌ای احیا شود، چه مذاکرات هسته‌ای متوقف شود.
موفقیت توافق تهران-ریاض ممکن است به بازنگری در مسیر عادی‌سازی روابط رژیم‌سعودی با رژیم صهیونیستی منجر شود و حضور فزاینده‌ی تل‌آویو در منطقه‌ی خلیج‌فارس را محدود کند.
معلوم نیست بازگشت روابط دیپلماتیک، به یافتن راه‌حل برای همه‌ی پرونده‌های اختلافی منجر می‌شود یا نه. ممکن است دست‌آورد این توافق از «صلح سرد» بین دو طرف فراتر نرود.
منبع: کانال اخبار راهبــردی
پایان/
نظر شما