در سال‌های نخست انقلاب و در زمان فروپاشی شوروی (1991) مردم شهرهای 27 شهر قفقاز از جمله باکو، تالش، گنجه، لنکران، اردو باد، نخجوان و ... که در قالب دو قرارداد گلستان و ترکمچای از ایران به روسیه تزاری امانت داده شده بودند، پرچم ایران را برافراشتند و تمایل به الحاق این شهرها به ایران داشتند.

نخجوانی‌ها با درخواست های مکرر از طرف خانات جدا شده از ایران، پیش قدم شده و خواستار بازگشت به سرزمین مادری و پیوستن به تمدن حقیقی خود شده و اهتزاز پرچم ایران بر فراز خاک خود شده‌اند. مردم غیور نخجوان در نخستین اقدام خود به منظور رساندن پیام اتحاد سرزمینی به اصل خویش در زمستان 1369 تاریخ ساز شدند. هزاران نفر از آذری های غیور آن سوی ارس در مرز شاه تختی نخجوان با پلدشت آذربایجان غربی، در اوج سرمای زمستان تن به آب های سرد مرزی ایران زدند تا فریاد ایران خواهی خود را با شعارهای «الله اکبر» و «یاددان چیخماز ایرانیمیز(ایران ما از خاطره ها فراموش نمی شود)» به منزله آغازکنندگان تحول و تشکیل ایران بزرگ در دل تاریخ ثبت کنند.آنها سپس بر خاک مادری بوسه زدند و خواستار الحاق مجدد سرزمین تحت اشغالشان به جمهوری اسلامی ایران شدند.

درخواستی به حق و قانونی(طبق قرارداد گلستان و ترکمنچای) که از سوی مردم مطالبه شد و پیشنهاد رسمی حیدر علی اف، مقام رده بالای پیشین سرویس اطلاعات شوروی (کا گ ب) و رئیس جمهور وقت باکو و پدر الهام علی اف، تحت عنوان «اراضی جمهوری آذربایجان متعلق به ایران بوده، آن را تحت قدرت خود بگیرید! ما همه [جمهوری] آذربایجان را در اختیار شما می‌گذاریم و آماده‌ایم جمهوری اسلامی در آذربایجان تشکیل شود» مطرح شد اما در ناباوری با مخالفت دولت هاشمی رفسنجانی و شورای عالی امنیت ملی وقت به دبیرکلی حسن روحانی به طرز مشکوکی بر زمین ماند!

علی رغم خواست بر زمین مانده فرزندان همیشگی ایران بزرگ در آن سوی رود ارس، اشتیاق و اراده این رجعت در دل هموطنان شمالی ارس همچنان زنده و جوشان است.

جوانان غیور آذری با الهام از آموزه های مادران و پدران خود در حفظ اصالت و هویت ملی جنبشی قدرتمند و مردمی تحت عنوان"جنبش مردمی نخجوان ایران" را تشکیل دادند و با تلاش همه جانبه در راه رسیدن به ایرانی یکپارچه و قوی و خارج شدن از سیطره دولت صهیونیستی-لائیک آقای علی اف تا پای شهادت جانفشانی می کنند و حکومت مزدور علی اف با کمک سرویس های امنیتی رژیم صهیونیستی اقدام به سرکوب و اختناق کرده اند.

سیاست های کینه توز و مزورانه دولت علی اف بر ضد مردم دو سوی ارس به جایی رسیده است که با همدستی ترکیه و رژیم صهیونیستی و دیگر دشمنان قسم خورده ایرانیان و رقبای دیرینه روسیه، نقشه جدیدی را برای منطقه ای که مالکیت حقیقی آن را ندارند متصور شدند. دشمنان با این توهم در صدد جدایی دائم ایرانیان دو سوی ارس، محاصره سرزمینی ایران و با الحاق ترکیه و آذربایجان به ناتو، تسلط دشمنان غربی در مرزهای ایران و روسیه را ایجاد و راههای مواصلاتی ایران به اروپا را محدود و مشروط به همکاری ترکیه و آذربایجان نمایند.در صورت تحقق این توهم و تغییرات ژئوپلیتیکی در منطقه حساس قفقاز، بر هم ریختگی توازن قدرت و مجاورت دشمنان و رقبای دولت ها در مرزهای راهبردی و نظامی همدیگر، قطعا مقدمه جنگ های خانمان سوز در دهه های آینده در این منطقه مهم خواهد بود.

در این گذار شایسته است دولت قوی و مردمی آقای رئیسی، با ملت تحول خواه و شریف ایران بزرگ و ملت غیور آذری آن سوی ارس، هم داستان شده و با سناریوهای سیاسی، اقتصادی و نظامی مقتضی در تحقق امر مسلم و قانونی الحاق سرزمین های ایرانی تحت اشغال و آزادی بی قید و شرط هموطنان زندانی آذری و پیشگیری از جنگ های خانمان سوز، اقدامات موثر و عاجل را معمول نمایند.قطعا اقدامات قانونی از این قبیل، دستاوردهای بسیار برای اعتلای اسلام و میهن و ثبات و امنیت منطقه خواهد داشت وهیچ کشوری، چشم طمع به منافع ملی و راهبردی ایران از جمله جزایر سه گانه در خلیج پارسی، سیاست های راهبردی و تمدنی در کشورهای دوست از جمله افغانستان، عراق،یمن، لبنان، سوریه و ... و همچنین منابع زیر سطحی و رو سطحی حتی رودهای مهم و راهبردی و سرچشمه های آن را نداشته باشند.

* فعال سیاسی

پایان/