به گزارش تحریریه، «الکساندر نواک» معاون نخست وزیر روسیه در مقاله ای که روز دوشنبه در مجله Energy Policy منتشر شد، نوشت: شرکت های تامین کننده زغال سنگ در روسیه پس از اینکه اتحادیه اروپا خرید زغال سنگ از این کشور را به حالت تعلیق درآورد، ممکن است جریان های تجاری را به دیگر مقاصد تغییر بدهند.

نواک در مقاله خود با عنوان «صنعت زغال سنگ قرن بیست و یکم: افول یا رنسانس» نوشت: امکان افزایش محموله‌ها به سمت کشورهای آسیا-اقیانوسیه در حال بررسی است، زیرا بخشی از حجم بازار اروپا می‌تواند از طریق ریل به بنادر و گذرگاه‌های مرزی در شرق روسیه ارسال شود. به این ترتیب حدود ۲۵ میلیون تن کالا و از جمله زغال سنگ می‌تواند از طریق بنادر حوضه آزوف-دریای سیاه از غرب به شرق هدایت شود.

وی افزود: دولت روسیه به همراه وزارت حمل و نقل برای افزایش ظرفیت ریلی در خاور دور و تهیل دسترسی به حمل و نقل دریایی تلاش خواهند کرد. آن دو همچنین سعی دارند با توسعه پایانه های بندر به سمت محموله های زغال سنگ در جهت های صادراتی، سطح صادرات را افزایش دهند. مسکو علاوه بر این به دنبال کاهش هزینه و زمان حمل و نقل خواهد بود.

بر اساس گزارش سرویس گمرک فدرال روسیه، همانطور که نواک ادعا کرده است، روسیه در سال گذشته ۴۶.۸ میلیون تن زغال سنگ حرارتی و ۳.۶ میلیون تن زغال سنگ کک را به اتحادیه اروپا صادر کرد که تقریباً ۳۵ درصد از کل واردات این بلوک را تشکیل می دهد. وی خاطرنشان کرد که طی ده سال گذشته این سهم رشد قابل توجهی داشته است و با وجود اعلام کاهش وابستگی به منابع انرژی روسیه، کشورهای اتحادیه اروپا در واقعیت اتکای خود به مسکو را افزایش دادند.

بنابراین، امروزه مصرف کنندگان چه در اتحادیه اروپا و چه در سایر کشورها مجبور هستند فوراً به دنبال تامین کنندگان جدید زغال سنگ باشند. البته این امر نیز تعادل موجود در بازار را مختل می کند و زنجیره های عرضه را می شکند، که منجر به هزینه های مالی اضافی برای حمل و نقل، افزایش تقاضا، هرج و مرج بازار و افزایش قیمت ها می شود.

اتحادیه اروپا به عنوان بخشی از بسته تحریمی علیه مسکو که در آوریل اعلام شد، واردات زغال سنگ روسیه را از ۱۰ اوت ممنوع کرد. شرکت های اتحادیه اروپا هم از ارائه بیمه و سایر خدمات مالی برای عرضه زغال سنگ روسیه نه تنها به کشورهای این بلوک بلکه در سراسر جهان منع شده اند.

در هر صورت اما ۲۷ کشور عضو این بلوک برای واردات زغال سنگ خود به شدت به روسیه وابسته بوده اند و آلمان، لهستان و هلند بزرگترین مشتریان روسیه را تشکیل می دادند.

تحلیلگران هشدار داده‌اند که ممنوعیت واردات زغال‌سنگ روسیه باعث فشار بیشتر بر بخش عرضه انرژی می‌شود و مصرف‌کنندگان اروپایی را مجبور می‌کند در زمان بحران انرژی در زمستان به جای دیگری نگاه کنند.

پایان/