کشته شدن شینزو آبه، سیاستمدار بزرگ ژاپنی که سه سال پیش برای ماموریتی ویژه به ایران آمده بود، اتفاقی نیست. کشوری به نام ژاپن که نزدیک به هفتاد سال بواسطه سخت کوشی و اراده ای ستودنی بر بام آسیا و تاج جهان قرار گرفته، تحت تاثیر این ترور تلخ قرار گرفته و برای کشوری که سودای قدرت مرکب جهانی برای آینده های مه چندان دور دارد، اتفاقی ناگوار و به گونه ای سکته سیاسی و امنیتی محسوب می سود.

عامل سو قصد به جان شینزو آبه، که از چپگرا های طرفدار "چگوارا" بوده، خطر افراط گرایی نو پدید در این کشور موفق شرقی را گوشزد می کند بیانگر نوعی اختلافات عمیق میان دو جریان چپ و راست در این کشور دارد.

چپگراها که به شدت با سیاست‌های باز شینزو آبه و تحولات ساختاری وی مخالف بودند، با این اقدام خطرناک زهر خود را ولو کوتاه مدت بر پیکره ژاپن وارد کردند.

حال باید پرسید که چرا چپ های ناکام در ژاپن در نهایت با ترور آبه، مجبور شدند خشم خود را عیان کنند؟ در پاسخ باید گفت که آبه با سه هدف اساسی یعنی شروع رشد اقتصادی و افزایش دستمزدها در سطوح مختلف کاری؛ اصلاح سیاست های کلان پولی، تقویت محرک‌های مالی و اصلاحات ساختاری اقتصادی، یکبار دیگر ژاپن را به ریل ثبات عمیق بازگرداند.

شینزو آبه که طی دو دوره یعنی اول در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ و سپس از ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰ نخست وزیر ژاپن بود؛ ده‌ها میلیارد دلار برای زیرساخت‌های جدید کشورش صادقانه هزینه کرد و نرخ‌های بهره را بسیار پایین نگه داشت.

از طرف دیگر شینزو آبه با ارائه طرح اصلاحی "آبنومیکس" با هدف افزایش بهره‌وری از طریق کاهش بروکراسی اداری و مدیریت بر مالیات شرکت‌ها و همچنین گسترش نیروی کاری که به سرعت در حال پیر شدن بودن، با تشویق مشارکت موثر زنان، سالمندان سالم و مهاجران، انقلابی کارساز در ژاپن ایحاد کرد که حالا  انتظار می‌رود با مرگ وی، طرح "آبنومیکس" همچنان طی دهه‌های آینده در ژاپن باقی بماند و حتی الگویی برای دیگر کشورها بشود.

آبه در یک سخنرانی معروف در سال ۲۰۱۶ با تشریح چشم انداز برنامه های راهبردی خود برای کشورش، گفت: "ما باید به جای نگرانی در مورد حال، به آینده نگاه کنیم."
وی با این سیاست راهگشا، موفقیت‌های چشمگیری در چرخش سومین اقتصاد بزرگ جهان داشت.

لذا در دوران تصدی نخست وزیری وی، رشد اقتصادی از رکود دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ خارج شد، صادرات افزایش یافت و بیکاری به پایین‌ترین نرخ خود در دهه‌های اخیر رسید.به همین دلیل بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷، ژاپن هشت فصل متوالی رشد مثبت را ثبت کرد که طولانی‌ترین رشد در ۳۰ سال اخیر برای ژاپن محسوب  می شود.

بر اساس تحلیل اقتصاددانان در طول دوره تقریباً هشت ساله دوم نخست وزیری وی (به استثنای سال ۲۰۲۰، زمانی که کووید-۱۹ اقتصاد را از مسیر خارج کرد) رشد تولید ناخالص داخلی واقعی ۰.۹ درصد بود.

اگر چه هدف بلندپروازانه آبه برای افزایش تولید ناخالص داخلی اسمی به ۶۰۰ تریلیون ین تا سال ۲۰۲۰م تا به امروز محقق نشده است، اما اقتصاددانان بر این باورند که مهم‌ترین دستاورد آبه جلوگیری از ورود اقتصاد ژاپن به دوره رکود تورمی بوده است.

آبه به خاطر افزایش مخارج دفاعی و ایجاد چشمگیرترین تغییر در سیاست نظامی ژاپن در 70 سال گذشته به یاد خواهد ماند. در سال 2015، دولت او تفسیری دوباره از قانون اساسی صلح‌طلب پس از جنگ ژاپن به تصویب رساند که به سربازان ژاپنی اجازه می‌داد تا برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم - با شرایطی در جنگ‌های خارج از کشور شرکت کنند. 

استدلال نخست وزیر فقید برای این کار این بود که، که این تغییر برای پاسخ به یک محیط امنیتی چالش‌ برانگیزتر، اشاره به چین قاطع‌تر و آزمایش‌های موشکی مکرر در کره شمالی لازم است. 

آبه در طول دوره خود به دنبال بهبود روابط با پکن بود و در سال 2018 یک تماس تلفنی تاریخی با شی جین پینگ، رهبر چین داشت. در همان زمان، او سعی کرد با متحد کردن متحدان اقیانوس آرام با گسترش چین در منطقه مقابله کند.

آبه اما بعد پس از ترک پست نخست وزیری، بر مسند ریاست بزرگترین جناح حزب حاکم LDP باقی ماند و در درون حزب تأثیرگذار باقی ماند. او به مبارزات انتخاباتی خود برای سیاست امنیتی قوی‌تر ادامه داد و سال گذشته چین را با درخواست برای تعهد بیشتر متحدان برای دفاع از دموکراسی در تایوان خشمگین کرد. در پاسخ، پکن سفیر ژاپن را احضار کرد و آبه را متهم کرد که آشکارا حاکمیت چین را به چالش می کشد.

و ایشان روز جمعه ۱۷ تیر ماه، دقیقا در استمرار ماموریت محوری خود برای تثبیت قدرت و موقعیت حزب خود، موسوم به جریان راست، جان خود را از دست داد.

پیامدهای ترور دراماتیک نخست وزیر پیشین ژاپن، برای کشوری که مسیر ترقی و تسلط را بی محابا طی می‌کرد، دردناک و تلخ خواهد بود. ولو کوتاه مدت.

پایان/