به گزارش تحریریه، 8 ماه از آغاز به کار دولت سیزدهم باید پرسید که شاگرد اول کابینه رئیسی کدام وزیر است؟ و طبیعتا بدترین وزیر کیست؟ البته بهتر این است که تمام وزرا بررسی شوند که میز سیاسی و اقتصادی تحریریه، این ارزیابی را به تدریج انجام خواهد داد. 

از منظر سیاستگذاری، حجت الله عبدالملکی شاگرد اول کابینه آیت الله رئیسی است، زیرا با افزایش دستمزدها به میزان 57 درصد باعث شده است یکی از مشکلات کلان اقتصاد ایران در مقطع کنونی که مشکل کمبود تقاضای موثر است، تا حدی رفع شده و یا کاهش پیدا کند. سیاستی که تبعات مناسب و ادامه داری بر اقتصاد کشور برجای خواهد گذاشت. 

صندوق های بیمه ای ورشکسته که از سال 94 نقطه سر به سر را رد کرده و تعهدات آنها به دولت منتقل شده است، بار سنگینی را بر وزیر جوان کابینه تحمیل کرده اند که اصلاح آنها در کوتاه مدت شدنی نیست. این صندوق ها مالک صدها شرکت زیانده و سیاست زده هستند که ایجاد تغییر و تحول در آنها به کار سنگین و زمان کافی نیاز دارد و متاسفانه محل طمع برخی نمایندگان مجلس و کانون های قدرت هم هست. به همین دلیل شاهد اظهارات تند برخی نمایندگان علیه عبدالملکی هستیم که بدون توجه به دستاورد ویژه وی در پر کردن بخشی از نابود شدن دستمزد کارگران در 8 سال اخیر، خواهان برکناری وی هستند. 

افزایش دستمزدها ضمن اینکه مشکل تقاضای کل و کمبود آنرا تخفیف می دهد، تبعات دیگری نیز دارد. این مساله باعث می شود که ضریب جینی کاهش یافته و شاهد کاهش شکاف طبقاتی باشیم. ضمن اینکه با افزایش حق بیمه پرداختی کارگران به صندوق ها، وضعیت صندوق های بیمه ای را نیز بهبود می بخشد و از ناترازی آنها می کاهد. یعنی با این سیاست که وزیر کار اعمال کرده است، در 3 بخش شاهد بهبود اوضاع خواهیم بود. 

تنها ابهامی که وجود دارد این است که اگرچه افزایش حقوق ها به شرکت های بزرگ فشار نمی آورد، اما برای شرکت ها و واحدهای تولیدی کوچک مساله ساز است. این ابهام تا حدی منطقی نیست، زیرا دولت مالیات واحدهای تولیدی را کم کرده و به آنها کمک کرده است. ضمن اینکه دولت می بایست این ادعا را در طی زمان بررسی کرده و تبعات آنرا بر تولیدکنندگان خرد ارزیابی کند. 

شاگرد آخر کابینه و سکوت مجلس!

سیدجواد ساداتی نژاد را باید ضعیفترین عضو کابینه سیزدهم دانست که تحمل وی در وزارت مهم جهاد کشاورزی باعث وارد شدن آسیب های زیادی به دولت آیت الله رئیسی خواهد شد، و جالب اینکه برخلاف عبدالملکی اعتراض زیادی هم به وی بابت سیاست های مخربی که در پیش گرفته است نمی شود. متاسفانه این گزاره که برخی نمایندگان در کار وزرا دخالت کرده و سعی در امتیازگیری دارند را باید جدی گرفت. 

وزارت جهاد کشاورزی به جای اصلاح سیاستگذاری و افزایش ضریب امنیت غذایی کشور با افزایش صرفه تولید در بخش های مختلف کشاورزی ایران، در سالی که بحران جهانی غذا وجود دارد، به ایجاد سامانه برای فروش مرغ و سیب زمینی مشغول است که طبیعتا گردش مالی سنگینی دارد و این سوال را ایجاد کرده است که آیا پای منافع خاصی در میان است؟ این سوال باید مورد توجه نهادهای نظارتی واقع شود. 

در ماجرای خرید مرغ از خارج از کشور نیز میز بازار تحریریه سوال های زیادی درباره ابهام در قیمت و تفاوت های میدانی با قیمت های ادعایی وزارت جهاد کشاورزی مطرح کرد که هنوز پاسخ داده نشده است. درحالیکه قیمت مرغ برزیلی در CIF بندرعباس از 54 سنت تا 80 سنت وجود دارد و مدارک آن منتشر شد، اما وزارت جهاد کشاورزی مدعی بود این مرغ ها را با 2 دلار در هر کیلو می خرد که بعدها اعلام شد 1.5 دلار صحیح است که سیدشمس الدین حسینی رئیس کمیسیون جهش تولید هم به آن اشاره کرد. خرید مرغ 1.5 دلاری با دلار 4200 تومانی یعنی کمتر از 7 هزار تومان. درحالیکه همین مرغ ها در بازار با قیمت های نزدیک به 40 هزار تومان فروخته می شود. 

در قیمت های اعلام شده برای خرید میوه شب عید هم ابهام های زیادی مبنی بر گران خریدن سنگین وجود دارد که در رسانه ملی نیز به آن پرداخته شد و در نهایت مساله به سادگی مسکوت گذاشته شد و به نتیجه مشخصی ختم نگردید!

خلاصه اینکه بحث های مالی و کاسبی های عجیب به جای سیاستگذاری کلان به رویه جاری در وزارت جهاد کشاورزی تبدیل شده و این وزیر بی کفایت را مستعد برکناری و خداحافظی زودهنگام از کابینه کرده است. 

پایان/