به گزارش تحریریه، قرار است با صرف 17 میلیارد دلار 48 طرح بی خاصیت در برخی استان های خاص ساخته شود. این طرح ها در 13 استان و 27 شهرستان اجرا خواهند شد، و شرکت های معدنی و صنعتی گل‌گهر، مجتمع فولاد مبارکه، شرکت ملی صنایع مس ایران، شرکت معدنی و صنعتی چادرملو، شرکت سرمایه‌گذاری توسعه معادن و فلزات و شرکت گروه گسترش نفت و گاز پارسیان به‌عنوان «گروه پیشرانان پیشرفت ایران» مسئولیت سرمایه‌گذاری 17 میلیارد دلاری در این 48 پروژه بزرگ صنعتی را به‌عهده گرفته اند.

اعلام شده است که 11 میلیارد دلار صادرات سالانه، تولید 54 میلیون تن محصول معدنی، فلزی و پتروپالایشی، معادل 20 میلیارد دلار درآمد سالانه پس از بهره‌برداری و ایجاد 21 هزار شغل مستقیم و 64 هزار شغل غیرمستقیم از جمله مزیت‌ها و ظرفیت‌های این پروژه‌های عظیم پس از بهره‌برداری است.

طبق این ارقام حیرت آور و اشتباه! P/E این پروژه ها به طور میانگین 0/85 خواهد بود. یعنی در همان 10 ماه اول کل سرمایه گذاری انجام شده را جبران می کنند. به نظر می رسد که اعلام کنندگان این ارقام درک درستی از سرمایه گذاری و بازگشت سرمایه نداشته باشند و یا باید اشتباهی در اعلام اعداد و ارقام روی داده باشد. 

یعنی این شرکت های بزرگ کشور که عمدتا با رانت انرژی به کسب سود مشغول هستند قرار است برای هر شغل ثابت 523 هزار دلار معادل نزدیک به 14 میلیارد تومان هزینه کنند. هزینه این صنایع برای ایجاد اشتغال در طرح های بزرگ از شغل ثابت و غیرثابت نیز 129 هزار دلار معادل حدود 3 و نیم میلیارد تومان است. 

این ارقام ساده نشان می دهد که با یک ریخت و پاش و دورریزی سنگین منابع روبرو هستیم و جا دارد دولت به جای ریختن منابع کشور در جیب شرکت های خام فروشی که بهره وری خاصی ندارند و بخش خصوصی را هم از میدان به در کرده اند چاره اندیشی کند و منابع مالی کشور را به کارآفرینان واقعی اختصاص دهد. 

با 17 میلیار دلار می توان:

1. بیش از 65 شرکت خودروسازی مانند سانگ یانگ کره جنوبی 
2. 57 درصد از سهام شرکت نایکی(NIKE)
3. 42 درصد از سهام جنرال موتورز آمریکا
4. بیش از 24 درصد از سهام شرکت بی ام دبلیو

را خریداری کرد و این گزینه ها متنوع تر نیز هست. اما با پروژه های دولتی خصولتی تعریف شده، به نظر نمی رسد که اتفاق خاصی روی دهد و به نهضت خام فروشی کنونی مقدار ناچیزی با بهره وری اسفناک اضافه خواهد شد، همچنانکه ملی مس در 9 سال اخیر 3 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرده است تا 500 میلیون دلار سود کسب کند. بعید به نظر می رسد که حال و روز سایر خصولتی های خام فروش نیز بهتر از این مقدار باشد. 

فولاد مبارکه با خام فروش و صادرات غیرمستقیم انرژی 39 هزار میلیارد تومان سود خالص داشته است که ارزش افزوده 1.5 دلاری به ازا هر تن را نشان می دهد. 

میز اقتصاد تحریریه به دولت پیشنهاد می کند که به جای ادامه جریان نابود کردن سرمایه های ملی به اسم سرمایه گذاری مدیران بی کفایت شرکت های خصولتی، محیط کسب و کار را برای مردم فراهم کرده و از بنگاهداری خارج شود تا نتایجی مانند ملی مس، ایران خودرو، فولاد مبارکه و دهها پتروشیمی کشور به دست نیاید. 

پایان/