به گزارش تحریریه، شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال در گزارشی به موضوع صنعت خودرو ایران پرداخت و با استفاده معنی دار از داده های معمولی اقتصادی و رایج در کسب و کار، صنعت قطعه سازی کشور را مورد حمله قرار داد و آنرا منتسب به جریانی ضدتولیدی و مرموز کرد. 

صنعت خودرو ایران در 43 سال گذشته چند اشتباه راهبردی انجام داده است که در گزارش ایران اینترنشنال به هیچ وجه موردتوجه قرار نگرفت و برعکس به تنها نقطه قوت نیم بند صنعت خودرو ایران به طور گسترده حمله شد. به طوریکه اشاره ای به مستعمره شدن ذیل خودروسازان بنجل ساز فرانسوی نشد، به تلاش زودهنگام برای خودروساز شدن با هزینه های هنگفت برای تولید پلتفورم ملی مانند سمند و تیبا اشاره نکرد و توضیح نداد که سیاستگذاران خودرویی کشور چه کسانی بوده و هستند که یک سیاست غلط را چهار دهه ادامه داده اند، اما تمام تمرکز خود را بر روی حمله به دو قطعه ساز یعنی کروز و عظام متمرکز کرد. 

خودروسازی ایران می بایست با تمرکز بابرنامه بر قطعه سازی و مونتاژ و یافتن شرکای درجه یک جهانی که برآوردهای کارشناسی برای آینده مطمئن آنها وجود داشته باشد و البته بتوان آنها را با توجه به شرایط کشور پای همکاری آورد، سیاستگذاری می کرد، اما با شعارزدگی و بدون برنامه روشن؛ به دنبال خودروساز شدن و پنهان شدن ذیل شعارهای زیبای تولید ملی و خودروی ملی رفت که نتیجه آن هزینه 1000 میلیارد تومانی در دوره دلار 1000 تومانی برای طراحی سمند بود. 

در این میان برخی قطعه سازان خصوصی مسیر درستی را انتخاب کرده و در دوره های طولانی سرکوب ارزی هم توانستند چراغ صنعت قطعه سازی کشور را روشن نگاه دارند که در مجموع به حدود 500 قطعه ساز در سطح کشور می رسیم که در دهه های اخیر توانسته اند سهمی در بازار قطعات کشور داشته باشند. باتوجه به اینکه صنعت خودرو اندکی کمتر از 3 درصد تولید ناخالص داخلی کشور را دربر می گیرد، که به معنای 30 میلیارد دلار و یا حدود 700 هزار میلیارد تومان در سال است، می توان به اهمیت این صنعت پی برد. 

تولیدکننده هایی مانند؛ شرکت صنایع تولیدی کروز، سازه گستر سایپا، ایساکو، پارسیان ترمز، گروه قطعات خودرو عظام و ... در دهه های اخیر توانسته اند با انباشت دانش بر توانایی های خود افزوده و مهارت های سازمانی را برای ورود به رقابت های سنگین قطعه سازی کسب کنند. اما جالب اینکه در گزارش شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال به این قطعه سازان حمله می شود، و شرکت های کروز و عظام را به عنوان معضل صنعت خودرو ایران معرفی می کند. 

دلیل ایران اینترنشنال برای محکوم کردن این دو قطعه ساز بزرگ کشور، وجود شرکت های زیرمجموعه است، که کاری عادی در کسب و کار و از الزامات اداره هلدینگ های تولیدی است. این شبکه توضیح نمی دهد که تاسیس کدامیک از شرکت های عظام و کروز خلاف قانون تجارت و قوانین کشور است و چرا یک تولیدکننده به فراخور نیازهای مدیریتی خود نباید اقدام به تاسیس شرکت های زیرمجموعه با هدف کاستن از هزینه ها و برون سپاری های مکرر کند. مگر شرکت های بزرگ دنیا اقدام به تاسیس شرکت های اقماری برای مدیریت بهینه نمی کنند؟

گردش مالی صنعت خودرو در دنیا 3.6 تریلیون دلار است که از این کیک درشت می توان در بخش قطعه سازی برای کشور سهم قابل توجهی را درنظر گرفت. در یک مقایسه ساده، در آلمان به عنوان یکی از بزرگترین کشورها که باکیفیت ترین خودروها را تولید می کند قطعه سازان سهم قابل توجهی دارند. قدرت قطعه سازان آلمانی را در بازار خودروسازهای نوظهور هم می توان دید، به طوریکه قطعات قابل توجهی از خودروهای چینی مانند گریت وال را کمپانی بوش(BOSCH) تامین می کند. آخرین آمارها نشان می دهد که 18 شرکت آلمانی در جمع صد قطعه ساز برتر جهان حضور دارند. گردش مالی مجموعه شرکت های قطعه ساز  آلمان در سال 2017 بیش از 204 میلیارد یورو بود که حدود یک سوم گردش مالی قطعه سازان کل جهان را شامل می شود. 18 شرکت آلمانی در جمع 100 قطعه ساز برتر جهان حاضر هستند و بوش به تنهایی در سال 2017 بیش از 47 میلیارد یورو قطعات خودرویی فروخته است.

در سالهای نه چندان دور؛ قطعه سازی ایران به آلمان هم صادرات رادیاتور خودرو داشت، اما سیاستگذاری غلط برای خودروساز شدن پیش از ایجاد ظرفیت های داخلی باعث شد تا کشور نه خودروساز شود، نه مونتاژکار و نه قطعه ساز و باتوجه به اینکه در بین این 3 گزینه، گزینه قطعه ساز شدن در دسترس ترین و بهترین گزینه ممکن و گام نخست در این صنعت راهبردی است، شبکه سعودی ایران اینترنشنال حمله به صنعت قطعه سازی ایران را در دستورکار قرار داده است. 

جالب توجه اینکه رقابتی ترین قیمت را در بین خودروهای مونتاژ داخل شرکت کروز به عنوان سهامدار اصلی بهمن موتور انجام داده و مدل های دیگنیتی و فیدلتیتی را با قیمت کمتر از 750 میلیون تومان روانه بازار کرده است که تقریبا 40 درصد ارزانتر از رقبای داخلی این شرکت است و قرار است تیراژ مدل فیدلیتی را به تقریبا 10 هزار دستگاه در سال هم برساند. یعنی اینکه قطعه سازان کشور در حوزه مونتاژ هم که گام بعدی برای خودروساز شدن است بهتر عمل کرده اند. 

چرا شبکه سعودی ایران اینترنشنال درباره لزوم انحصارزدایی از صنعت خودرو، برچیده شدن مدیریت سیاسی دولتی، لزوم استفاده از دانش نظامی در صنایع مدنی مانند خودروسازی(البته ایران اینترنشنال به شدت علیه صنایع نظامی کشور جوسازی هم می کند) که در همه جهان انجام می شود؛ و پایان بستن درها بر واردات خودرو، برنامه نساخته و تمرکز خود را بر حمله به صنعت قطعه سازی ایران متمرکز کرده است؟ 

پایان/