به گزارش تحریریه، شاید دوگانه انتخاب بین خودروسازان فرانسوی که در بازار خودرو جهان درجه سوم محسوب شده و به کاردستی ساز معروف هستند و چینی ها که چند پله یکی در حال طی کردن مراحل رسیدن به یک خودروساز جهانی اند، عجیب به نظر برسد و پاسخ آن برای مردم روشن باشد، اما واقعیت این است که این سوال بدیهی به یک دوگانه پیچیده برای مدیران صنعتی کشور تبدیل شده است!

پس از برجام و فراهم شدن امکان قرارداد با شرکت های خودروساز خارجی، بار دیگر سروکله بنجل سازان فرانسوی پیدا شد و به عنوان انتخاب مدیران صنعتی دولت حسن روحانی وارد ایران شدند. افتخار این انتخاب به نام محمدرضا نعمت زاده ثبت شده است که در آن زمان وزیر صنعت، معدن و تجارت بود.

حال، بار دیگر امکان یک انتخاب برای صنعت خودروسازی کشور فراهم شده است و چه تحریم ها برداشته بشود و چه نشود، می توان بین این دو گزاره دست به انتخاب زد. چینی ها چه با تحریم و چه بی تحریم آماده همکاری با ایران هستند. شرکت های چینی در سال های اخیر به مالک و یا شریک غول های خودروسازی جهان مانند ولو سوئد، دایملر آلمان،  فورد آمریکا و مانند اینها تبدیل شده اند و مشاهده پیشرفت های آنها کار ساده ای است. تنوع مدلها و تکاملی که در تولیدت چینی ها مشاهده می شود را می توان به عینه دید.

در چنین شرایطی، خودروسازان داخلی می توانند به جای اصلاح گذشته و یک انتخاب مناسب، به کپی کاری پنهان و آشکار از پژو و رنو مشغول شده و برای 30 سال دیگر نیز مردم را با مدلهایی مانند پژو 405 به گروگان بگیرند.

اگر نعمت زاده به جای باج دادن به فرانسوی ها و بازگرداندن پژو و رنو به دنبال همکاری با خودروسازان چینی بود، در دوران تحریم مجدد کشور به دلیل خروج آمریکا از برجام؛ بازار خودرو ایران به مشکلات کنونی دچار نمی شد.

البته نباید از این نکته غفلت کرد که کارشناسان اقتصادی معتقدند، فضای رقابتی باید به عنوان زیربنای حفظ کارآمدی در صنعت خودرو ایران ایجاد شده و به انحصار کشنده کنونی پایان داده شود.

پایان/