تهران - تحریریه - ریچارد هانانی کارشناس آمریکایی معتقد است که تنها راه آمریکا برای ایجاد تغییر رژیم در ایران ایجاد جنگ داخلی است. به گزارش تحریریه، خصومت ایالات متحده با جمهوری اسلامی ایران قدمتی فراتر از تاریخ انقلاب اسلامی دارد. نقش آفرینی مستقیم کاخ سفید در راه اندازی کودتا علیه نخست وزیری محمد مصدق نمونه بارز سیاست های واشنگتن علیه شکل گیری یک حکومت مستقل و توانمند در ایران بود. در آن زمان به کارگیری نیروهای مزدور و پول پاشی محدود در میان برخی نخبگان موجب شد تا با قیمتی اندک دولت قانونی تهران سرنگون شود و آمریکا هم بتواند تفکر تغییر سیاست های تهران به نفع خود را به اسم حفظ پهلوی به اجرا در آورد. تحکیم جایگاه دولت ملی گرای مصدق به راحتی پادشاهی پهلوی را حداقل ناکارآمد و تشریفاتی می ساخت و روند حرکت کشور را به طور کامل تغییر می داد اما کودتای ایالات متحده مانع از وقوع آن شد. در طول سالیان پس از انقلاب نیز واشنگتن به روش های گوناگون اشکار و مخفی، از راه اندازی جنگ و کودتا گرفته تا تحریم و نفوذ به دنبال تغییر خط مشی های کشورمان بود. در برخی دولت ها این سیاست با عنوان تغییر نظام (رژیم چینج) آشکارا بیان می شد و در برخی دولت ها این هدف با روکشی مخملین تزئین و دنبال می شدند. در دوره کنونی نیز به واسطه شخصیت و اهداف «دونالد ترامپ» همین سیاست ها به گونه ای دیگر دنبال می شود. رئیس جمهوری آمریکا در ظاهر بدون منطق عقلائی و راهبردی منسجم اما برخلاف هنجارهای شناخته شده بین المللی، همان سیاست های گذشته را دنبال می کند. اقداماتی همچون خروج از توافق هسته ای برجام، تشدید تحریم ها در چارچوب رویکرد فشار حداکثری و ترور سردار شهید قاسم سلیمانی نمونه ای از کوشش های اخیر کاخ سفید علیه ایران هستند که همگی با هدف دگرگون سازی دیدگاه و سیاست های کشورمان دنبال می شوند که البته با تکذیب های واشنگتن در زمینه اجرای سیاست تغییر رژیم همراه می شود. بیش از یک سال قبل وزیر امور خارجه ایالات متحده مجموعه ای از انتظارات کاخ سفید از تهران را عنوان کرد که مفهوم آن ها چیزی جز تغییر تمام و کمال ماهیتی و حتی اصولی بنیان های فکری و عملی نظام جمهوری اسلامی نبود. گنجاندن مسائلی مانند کنار گذاشتن کامل برنامه هسته ای، دسترسی کامل جامعه بین المللی به همه مناطق ایران برای بازرسی، توقف توسعه فعالیت های موشکی، قطع حمایت ایران از گروه های مقاموت در یمن، لبنان و فلسطین و خروج از سوریه تنها بخشی از شروط 12 گانه مایک پومپئو بودند که مفهومی جز ناتوان سازی ایران در حوزه های دفاعی، امنیتی و دیپلماتیک در حوزه سیاست های داخلی و خارجی ندارند. اجرای این خواسته ها به مفهوم تسلیم شدن در برابر خواسته آمریکا و تقدیم کلید تعیین سرنوشت و موجودیت ایران در حوزه داخلی و خارجی به غرب مخصوصا واشنگتن است. خواسته های این چنینی کاخ سفید را ادامه همان سیاست دیرین برای تغییر نظام ایران می دانند که تاکنون از طرق سخت حاصل نشده و آمریکا سعی دارد از روش های نرم اکنون آن ها را به اجرا در بیاورد. بسیاری از رسانه ها تحلیلگران حتی در غرب تصریح می کنند تجربه نشان داده است که این خواسته کاخ سفید در مورد ایران عملی نمی شود. تارنمای پژوهشی خبری «اینترسپ» اعتقاد دارد سیاست تغییر نظام ایران یک فانتزی تند و داغ ترامپ است که نه تنها قابلیت اجرا ندارد بلکه تنها به بی ثباتی و هرج و مرج در منطقه دامن می زند. طبق این تحلیل، انتخاب ترامپ رویای تندروهای آمریکا به ویژه دشمنان ایران بود که به واقعیت پیوست. خروج یکجانبه از توافق هسته ای باراک اوباما، اعمال رویکرد فشار حداکثری از طریق تحریم ها و سیاست منزوی سازی ایران از جمله اقداماتی بود که رئیس جمهوری آمریکا دنبال کرده است. مشخص نیست ترامپ با این خط مشی ها به کدام طرف حرکت می کند، اما ایده آل بسیاری از افراد در دولت آمریکا تغییر نظام (regime change) ایران است. چند دهه تلاش آمریکا برای ساقط کردن نظام ایران و ایجاد مدلی شبیه لیبی یا عراق ناکام مانده است زیرا بزرگی این کشور 80 میلیونی حتی دخالت مستقیم واشنگتن را هم ناکام می گذارد. ناتوانی کاخ سفید در پیروزی در یک جنگ آشکار موجب شد تا آمریکا سیاست از هم گسیخته کردن حاکمیت ایران را از طریق تحریم و فشار دنبال کند تا به آشوب های داخلی دامن بزند. در این رویکرد آمریکا تلاش می کند تا زندگی مردم عادی ایران را تاحد ممکن تلخ و سخت کند. به باور «ریچارد هانانی» استاد دانگشاه کلمبیا، آمریکا سعی دارد مدل عراق و لیبی یا شوروی سال 1989 را پیاده کند. وی افزود: اگر شما خواستار تغییر نظام در ایران هستید یعنی در واقع می خواهید جنگ داخلی در این کشور ایجاد کنید. براساس این تحلیل آمریکا هیچ امیدی برای تغییر ایران نمی بیند و آینده ای که تندروهای ایالات متحده در چارچوب سیاست خارجی واشنگتن در جستجوی آن هستند دستاوردی جز هرج و مرج بیشتر، نزاع گسترده تر و بی ثباتی های عمیق تر در خاورمیانه ندارد. افرادی هم که به دنبال این سیاست هستند منافع خود را در تضعیف ایران و بی ثبات سازی منطقه می بینند. پایان خبر/