جنگ جدید سوریه، کارکرد امنیتی و نظامی سازمان کشورهای ترک برای تشکیل ناتوی ترکی و همکاری با ناتوی غربی برای تضعیف ایران و روسیه و سپس چین است. ترکیه تکفیری های ترک از قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان و اویغورهای چین را متحد کرده است.
رژیم صهیونیستی از سال‌ها پیش برای تضعیف محور مقاومت به‌دنبال برهم زدن ثبات در سوریه بوده است. سوریه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین حلقه‌های محور مقاومت، نقش کلیدی در تقویت جبهه ضدصهیونیستی ایفا می‌کند. سقوط دولت بشار اسد می‌تواند این محور را دچار اختلال کرده و مسیر دستیابی رژیم صهیونیستی به اهدافش در منطقه را هموار سازد.
تلاش‌های تل‌آویو شامل حمایت از گروه‌های تروریستی، حملات هوایی به زیرساخت‌های سوریه و اعمال فشار بین‌المللی برای منزوی کردن دمشق، نشان‌دهنده برنامه‌ریزی دقیق برای به زانو درآوردن سوریه است. با این حال، مقاومت مردم سوریه و حمایت متحدان منطقه‌ای، تاکنون مانع تحقق این نقشه‌ها شده است.
سوریه یکی از ارکان اصلی محور مقاومت است. عدم حمایت کافی از این کشور می‌تواند به تضعیف کلی این محور منجر شود و دست رژیم صهیونیستی و متحدانش را برای پیشبرد سیاست‌های خود بازتر کند.
انفعال ایران فرصت را برای قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای مانند رژیم صهیونیستی، ترکیه و آمریکا فراهم می‌کند تا نفوذ خود را در سوریه و منطقه افزایش دهند. این امر می‌تواند تعادل ژئوپلیتیکی منطقه را به ضرر ایران تغییر دهد. شکست محور مقاومت در سوریه می‌تواند به گسترش تروریسم و حضور گروه‌های تکفیری در نزدیکی مرزهای ایران منجر شود و امنیت ملی را به‌طور مستقیم تهدید کند.
در صورت انفعال، ایران به‌عنوان یک بازیگر موثر و قوی در تحولات منطقه‌ای دیده نخواهد شد و این می‌تواند موقعیت استراتژیک کشور را تضعیف کند. با تضعیف سوریه، راه‌های کمک‌رسانی به حزب‌الله و مقاومت فلسطین محدودتر خواهد شد و این گروه‌ها در مقابل رژیم صهیونیستی آسیب‌پذیرتر خواهند بود. حضور فعال و راهبردی ایران در سوریه نه‌تنها ضامن تقویت محور مقاومت است، بلکه از منافع ملی و امنیت استراتژیک کشور نیز دفاع می‌کند.
پایان/
نظر شما