چنان چه در اینجا درباره روند رشد صادرات و بازارهای صادراتی چین بحث کرده ایم، بر اساس داده های رسمی کشور چین، ایران پنجاهمین بازار صادراتی چین به شمار می رود.

صادرات چین به ایران، از صادرات این کشور به عراق، مصر، اسرائیل، پاکستان، ترکیه، عربستان سعودی و امارات متحده عربی کمتر است. ایران نه تنها در سطح جهانی که حتی در سطح منطقه ای نیز از قدرت تاثیرگذاری پایینی بر چین برخوردار می باشد، که همانطور قبلا پیش بینی کردیم، منجر به تغییر سیاست منطقه ای ایران شده است.

در نتیجه سالها سیاستگذاری های اقتصادی غیرمردمی (و فاصله گرفتن از مردم)، فساد گسترده، غارت و تخریب اقتصاد توسط ائتلاف غالب رانتی-رفاقتی-غارتی، تکیه بر خام فروشی و توزیع رانت منابع بین خواص، تنش های داخلی و خارجی و تحریم ها، اقتصاد ایران تضعیف شده و عقب مانده است. ایران دیگر در زمره کشورهای مطرح صادرکننده انرژی قرار ندارد و نیرو (و به تبع آن شریک) اقتصادی قابل توجهی در سطح جهان به شمار نمی رود.

یک اقتصاد فاسد و ورشکسته است که ارزش پول ملی آن هر روز سقوط می کند. اقتصادی که در آن مزیتهای رانتی جایگزین مزیتهای رقابتی شده باشد، رقابت پذیری بنگاهها به جای نوآوری و بهره وری با شوکهای قیمت ارز تعریف شود و بخواهد با دستمزدها و سطح معیشت در حد کشورهای آفریقایی اداره شود، بنا به تجربه تاریخ راه پسرفت و سقوط را انتخاب کرده است.

به فرمایش سعدی «ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی»

پایان/