ایران با داشتن ۸۵ میلیون جمعیت، ۴ اقلیم، منابع نفت و گاز و معدنی، دسترسی به بازارهای منطقه ای، موقعیت راهبردی و … می توانست نه فقط به عنوان قدرت اول منطقه که حتی بین ۱۰ تا ۲۰ قدرت اول اقتصاد جهان باشد.

نظام اقتصادی رانتی، رفاقتی و غارتی، فساد گسترده، تکیه بر خام فروشی و توزیع رانت منابع بین خواص، اقتصادی غیرمردمی، دولتهای ناکارآمد و تحریمها وضعیتی را فراهم کرده که اصولا ایران نه تنها در سطح جهان، که در سطح منطقه، اقتصاد و شریک اقتصادی مطرحی به شمار نرود.

تجارت خارجی ایران ۱۲۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ بود که یک-سیزدهم شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس، یک-چهارم ترکیه و حتی کمتر از اسرائیل است.
ایران با رتبه ۵۱، سهم ۰.۲۷ درصد از تجارت جهانی ۲۰۲۱ را دارد.

منطقی است کشورهای دیگر روابط تجاری خود را با نه تنها با آمریکا، بلکه با کشورهای عربی و حتی اسرائیل دستخوش مخاطره رابطه با یک شریک تجاری کم اهمیت و خام فروش نکنند. نکته کلیدی که در سفر رئیس جمهور چین به عربستان، به روشنی منعکس شد.

امید است هشدار «برادر بزرگ» شنیده شود، این دیگر آمریکا نیست!

پایان/