به گزارش تحریریه، اتحادیه اروپا در میانه سخت ترین بحران انرژی از زمان بحران نفت اعراب در دهه ۱۹۷۰ قرار دارد و کارشناسان حتی بر این اعتقادند بحران کنونی بدتر از آن بحران است. اروپا در حال تلاش است تا واردات انرژی و زغال سنگ روسیه را متوقف کند اما نمی داند با افزایش قیمت انرزی و کاهش حرکت چرخ صنایع خود چه کند. 

حدود ۷۰ درصد زغال سنگ حرارتی اروپا از روسیه تامین می شود. زغال سنگ حدود ۲۰ درصد از منبع تولید برق قاره اروپا را هم تشکیل می دهد این آمار مربوط به سال ۲۰۱۹ بوده است و احتمال دارد اکنون میزان آن به ۲۵ درصد رسیده باشد.

به طور قطع روس‌ها می‌توانند زغال سنگ خود را در جای دیگری بفروشند. این امر برای مردم اروپا که اکنون تا سطح هیستریک عصبانی شده اند، اهمیت دارد. اما این سوال باقی می ماند: آن ها چه جایگزینی برای زغال سنگ روسیه دارند؟

آیا اتحادیه اروپا آگاه نیست که در کشورهای بزرگ صادرکننده زغال سنگ ظرفیت اضافی وجود ندارد؟ آیا کسی به اروپایی ها نمی گوید که زغال سنگ عنصری پایه ای است؟ آیا آنها نمی دانند که دیگر نمی توانند گازی برای جبران کمبود زغال سنگ دریافت کنند؟

این موضوع کاملاً منطقی است اما تنها نتیجه ای که می توان از آن گرفت این است که بحران انرژی در اروپا در مراحل اولیه است.

اگر فکر می کردید که مشکلی در رابطه با امنیت عرضه نفت وجود دارد، امنیت بر روی ذخایر زغال سنگ ابعاد دیگری دارد. اندونزی، استرالیا و روسیه حدود ۷۵ درصد از تجارت جهانی زغال سنگ در سال ۲۰۱۹ را به خود اختصاص دادند.

اما هنوز موارد بیشتری وجود دارد. محاصره نفت و گاز روسیه حتی روز به روز ترسناک تر می شود!

«جوزپ بورل» دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا، می گوید که اکنون بیشتر این سوال مطرح است که آیا اتحادیه اروپا نفت روسیه را ممنوع می کند یا نه؟ چه زمانی؟

وی البته ابراز امیدواری کرد این موضوع با تلاش اروپا زود اتفاق بیفتد.

کسب آمادگی برای ممنوعیت نفت، احتمالاً به عنوان بخشی از بسته ششم تحریم‌های اتحادیه اروپا، منعکس‌کننده تشدید روحیه جنگ در میان کشورهای عضو است که از گزارش‌ جنایات سربازان روسی در بوچا و سایر مناطق تحت اشغال ناشی می شود.

فشار سیاسی برای اقدام در حال افزایش است. در یک رای نمادین، پارلمان اروپا با اکثریت قاطع از تحریم کامل و فوری نفت، زغال سنگ، گاز روسیه و در آینده احتمالا سوخت هسته ای حمایت کرد.

به جهانیان گفته می شود که دنیای مصرف سوخت فسیلی به وضوح ناپایدار است. مقامات از برج های عاج خود دستوراتی را صادر می کنند و می گویند: دلیل یخ زدن شما ناپایدار بودن سوخت فسیلی است؛ دلیل اینکه نمی‌ توانید هزینه خرید غذا را در سوپرمارکت بپرداخت کنید یا اینکه دیگر در قفسه‌ها نیست همین است.

حقیقت این است که دولت های چپ به عمد حفاری و مخارج کل انرژی داخلی را کاهش داده اند. آن ها نیروگاه های هسته ای را تعطیل کردند و به پروژه های پرهزینه و ناکارآمد خورشیدی و بادی یارانه پرداخت کرده اند.

به همین دلیل بود که زمستان گذشته بخش وسیعی از آلمان پس از متوقف شدن توربین های بادی به دلیل نوزیدن باد، یخ زد و اکنون بیشتر از قبل انرژی خود را وارد می کند.

اما این فقط برای ملت سوسیس‌خور آلمان رخ نداده است زیرا در سراسر غرب شاهد همین موضوع بوده ایم. ما اکنون به هیچ شکلی از «آرمانشهر پایدار سبز» نرسیده‌ایم، بلکه در عوض با کمبود سوخت، قیمت‌های پرشتاب، وابستگی به انرژی دولت های خاص و غیردموکراتیک جهان مواجه شده‌ایم، و در شرف کمبود شدید مواد غذایی هستیم. همه اینها مستقیماً به دلیل اابتکارات تصمیم سازان جهان رخ داده است.

اما مراقب باشید، آنها تقصیر را گردن پوتین خواهند انداخت.

پایان/