به گزارش تحریریه، بررسی سهم صنعت قطعه سازی به عنوان پایه در صنعت خودروسازی از تسهیلات بانکی نشان می دهد که با بچه سرراهی اقتصاد ایران مواجه هستیم که اگرچه به اسم حمایت از خودروسازی شعارهای زیادی داده می شود، اما در عمل موضوعیت ندارد و در سیاستگذاری کلان به فراموشی سپرده شده است. 

بررسی داده های منتشر شده نظام بانکی با اقدام ارزشمند وزارت اقتصاد نشان می دهد که اگرچه با سرکوب قیمتی خودروهای تولید داخلی به 2 شرکت ایران خودرو و سایپا نزدیک 90 هزار میلیارد تومان زیان تحمیل شده است که طبیعتا باعث می شود تا آنها به صنعت قطعه سازی بدهکار شده و باعث شوند قطعه سازان کشور به سمت وام گیری از بانک ها حرکت کنند و با 5 ساله شدن سیاست غلط قیمتگذاری شرکت های قطعه ساز به درون دالان عدم توان بازپرداخت اقساط وام ها سوق پیدا کنند، اما در عمل رد پای اندکی از شرکت های قطعه ساز به عنوان بدهکار بانکی وجود دارد. 

داده های منتشره از بانک های آینده و پاسارگاد نشان داد که این دو بانک تقریبا قریب به اتفاق منابع را به شرکت های زیرمجموعه خود وام داده اند، و بررسی های آتی نشان خواهد داد که این منطق کلی درباره غالب بانک های خصوصی صادق است و درباره بانک های دولتی نیز باید ردپای ذی نفعان متنفذ سیاسی و همچنین صنایع رانتی مانند فولاد و پتروشیمی را جستجو کرد که به فروش غیرمستقیم انرژی مشغول هستند. 

کاری به مفاسد متنفذین سیاسی نداریم که مقوله دیگری است، اما انتخاب صنایع مبتنی بر رانت انرژی برای پمپاژ مالی نشان می دهد که سیاستگذاری اعمالی کشور در ورای شعارهای زیبا و دهان پرکن؛ اعتقاد عملی به صنایع تولیدی که کالای با ارزش افزوده بالا تولید می کنند ندارد و به دنبال انرژی فروشی و خام فروشی است. 

در 3 گانه قطعه سازی، مونتاژ و خودروسازی، که پایه های خودروساز شدن را شکل می دهند، صنعت قطعه سازی پایه اصلی در تمام کشورهای موفق است که از طرف نظام بانکی ایران به عنوان بچه سرراهی تعریف شده و به حاشیه رانده شده است. در اقتصادهای مدرن امروزی که پول اعتباری حکومت می کند، بی نصیب ماندن هر بخش اقتصادی از دریافت اعتبار به معنای حذف آن از گردونه رقابت است که درباره صنعت قطعه سازی ایران مصداق مشخص دارد. 

سوال مشخص از مسئولانی که مدام از حمایت از صنعت خودروسازی صحبت می کنند و آنرا به عنوان شمشیر داموکلس بالای سر مردم معترض به کیفیت خودروهای داخلی نگاه داشته اند این است که دقیقا چه حمایتی از صنعت خودروسازی کشور شده است؟ جزئیات این حمایت های ادعایی چیست؟ 

دولتی نگاه داشتن مدیریت شرکت های خصوصی شده خودروسازی کشور برای گسیل انبوه چهره های سیاسی نزدیک به حلقه های قدرت و سپردن مناصب تخصصی در شرکت های خودرویی، به معنای حمایت از صنعت خودروسازی ایران است؟

پایان/