به گزارش تحریریه، وام بانک ملی ایران به مردم و شرکت ها، که در واقع وام مردم و شرکت ها به بانک ملی ایران است! احتمالا! را می توان هویت عریان نظام بانکی ایران دانست که حتی بانک دولتی و خوشنام آن برای وام دادن به مردم اقدام به وام گرفتن از آنها می کند!

ماجرا چیست؟

بانک ملی ایران در طرح «تام» به مشتریان واجد شرایط تسهیلات فوری می‌پردازد، به صورتی که به اشخاص حقوقی تا سقف 500 میلیون تومان و به افراد حقیقی تا سقف یک میلیارد تومان وام می‌دهد. نرخ سود این وام 17 درصد و حداکثر مدت زمان بازپرداخت آن 60 ماه است. ضامن اصلی مسدودی سپرده افراد است، بنابراین وام گیرندگان تا پایان دوره بازپرداخت امکان استفاده از سپرده خود را ندارند، اما طی این مدت به سپرده فرد 18 درصد سود تعلق می‌گیرد. در واقع کسانی که وام 1 میلیارد تومانی(یا 500 میلیون تومانی) دریافت می کنند 1 درصد کاسب می شوند! اما باید ماهیانه 24 میلیون و 852 هزار و 576 تومان قسط بپردازند! برای پولی که به آن دسترسی ندارند!

سوال میز اقتصاد تحریریه از سیاستگذاران بانک ملی ایران این است که با چه هدفی اقدام به طراحی روشی برای وام دادن به مردم و یا وام گرفتن از مردم کرده اید؛ ماهیت وام دو سویه است؛ و منابع این وام که در همانجا باقی می ماند چیست و کلا یعنی چه؟

این وام باعث می شود نسبت کفایت سرمایه بانک ملی بالا آمده و چیزی هم به معوقات آن اضافه نخواهد کرد، اما ربطی هم به کارکرد نظام بانکی که واسطه گری مالی است ندارد و کلا نوعی وام گرفتن از مردم است که می تواند وام دادن به مردم هم باشد! و یا نباشد!

نظام بانکی ایران در خدمت رسانی به بخش واقعی اقتصاد و کارآفرینان؛ نظام بانکی آمریکا و سایر کشورهای دنیا را شرمنده کرده است و شواهد نشان می دهد که در دولت سیزدهم نیز در بر پاشنه دولت حسن روحانی می چرخد و کسی را یارای نزدیک شدن به حریم بانک ها(بخوانید عمدتا بانک های خصوصی) نیست!

پایان/