به گزارش تحریریه، علی صالح آبادی رئیس کل بانک مرکزی با حضور در رسانه ملی مطالب زیادی را بیان داشت، اما آمار مهمی را نیز درباره رشد بالای نقدینگی کشور پنهان کرد، و با صراحت می توان گفت که صحبت های ایشان تکراری شده و غیر از تکرار مکررات درباره بهبود ذخایر ارزی کشور که بارها توضیح داده است مطلب جدیدی مطرح نمی کند.

ناگفته نماند که اثر بهبود در ورودی ارزی کشور بر اقتصاد نیز به دلیل تداوم سیاست های دوران حسن روحانی به خصوص در ادامه پرداخت ارز ترجیحی قابل رویت نیست و دولت آیت الله رئیسی به دلیل محافظه کاری مدیران و یا فشار متغیر خارجی مجلس شورای اسلامی نتوانسته است از ظرفیت های خود به خوبی استفاده کند و در حال از دست دادن دوران طلایی 6 ماه نخست آغاز به کار خود است. 

مهمترین چیزی که صالح آبادی مسکوت گذاشت دلیل رسیدن حجم پول به مرز 4500 هزار میلیارد تومان است که به رغم عدم النفع دولت در بودجه به دست آمده است و باید مشخص شود که چرا در ماههایی که دولت از ذخایر بانک مرکزی برای تامین بودجه استفاده نمی کند بازهم شاهد خلق پول افسارگسیخته در کشور هستیم و اگر دولت خلق پول نمی کند پس چه کسی در حال خلق پول است؟

زیان انباشته بانک های خصوصی به چندین برابر سرمایه آنها علیرغم دو بازی پانزی سنگین در 4 سال اخیر نشان می دهد که بانک ها؛ عمدتا بانک های خصوصی؛ اضافه برداشت یا همان چاپ پول به اختیار را صرف بازپرداخت تعهدات خود نکرده و وام های جدید پرداخت می کنند که با همان منطق پیشین وام دهی یعنی وام دهی به خود بانک ها(اشخاص ذی نفوذ و زیرمجموعه ها) پرداخت شده و برگشتی در کار نیست و بار دیگر با شدت بیشتری به چاپ پول اقدام می کنند تا مقادیر قبلی را پوشش دهند و این چرخه مرگبار ادامه پیدا می کند که خروجی آن تورم سنگین در اقتصاد کشور و نابود شدن بخش واقعی اقتصاد است. 

در مقطع کنونی می توان گفت که دو دولت در ساختار کشور وجود دارد. یک دولت؛ کابینه را تشکیل داده و از مردم رای اعتماد گرفته است و دیگری؛ بانک ها هستند که اقتصاد را در اختیار دارند و آنها تعیین کننده سرنوشت اقتصادی کشور هستند و دولت مستقر و رسمی را به حاشیه رانده اند. 

پایان/