سندرومی که دامن اصفهان، یزد و اراک را گرفته و می‌رود تا سمنان را هم بیالاید! 

1- چند هفته پیش اردکان بودم، باورم نمی‌شد شاخص آلودگی هوا در این شهر کم‌جمعیت و فراخ کشور از مرز باورنکردنی و بسیار خطرناک پانصد عبور کرده باشد! اما وقتی سوابق را بررسی کرده و با فعالان و مسوولین منطقه صحبت کردم، دریافتم که ماجرا بسیار جدی است و پیشینه‌ای بیشتر از یک دهه دارد! چرا؟

2- اردکان روزگاری نه‌چندان دور در شمار امن‌ترین شهرهای ایران با کمترین نرخ دزدی، اعتیاد، طلاق، افسردگی، نزاع خیابانی، خشونت خانوادگی و تجاوز به نسبت جمعیت بود. اما در کمتر از دو دهه و به لطف صاحب‌منصبان شهر که لابد فکر می‌کردند دارند برای شهر و استان‌شان دلسوزی کرده و کارآفرینی می‌کنند، اینک به یکی از مهاجرپذیرترین شهرهای ایران بدل شده  با بحران کمبود نیروی کار و مسکن روبروست و بیش از پنجاه‌درصد شاغلینش از دیگر استان‌ها یا مهاجرین کشور افغانستان تشکیل می‌دهد! چرا؟

3- اردکان، این شهر کوچک کویری که با کمتر از صدهزار نفر جمعیت، یک رییس‌جمهور هم به ایران معرفی کرده و نماینده‌ قبلی‌اش دکترای محیط‌زیست داشته و حدود دوازده سال رییس فراکسیون محیط‌زیست مجلس هم بوده، چرا باید به چنین فلاکتی برسد؟ 
غم‌انگیزتر آنکه الان هم مسوولین منطقه فکر می‌کنند با نمک‌زدایی و آوردن آب خلیج‌فارس می‌توانند مشکلات اردکان را حل کنند! اما کدام مشکل؟ واقعاً اردکان، یزد، اصفهان، سمنان و کرمان قبل از اینکه شما آقایانِ قدرت‌سالار و پرنفوذ در مرکز بخواهید به دیار خود خدمت کنید، مشکل داشت؟!

4- دست بردارید از دیکته آن نوع از توسعه که بر ناپایداری زیست‌بوم وطن افزوده و نفرین فرزندان‌تان را در آینده‌ای نزدیک بدرقه گورهای مجلل‌تان در جوار امام‌زاده‌ها می‌کند. چرا باید اردکان و میبد را پر از کارخانه‌های گندوله‌سازی، آهن، فولاد، کاشی، سرامیک، سفال، لاستیک‌سازی و دیگر صنایع آب‌بر و آلاینده کرد؟ چرا متوجه نیستید که این شهرهای کویری را با چنین شکلی از توسعه، گرم‌تر، خشک‌تر، آلوده‌تر و غیرقابل‌سکونت‌تر می‌کنید؟

5- اردکان، میبد، یزد، اصفهان، کرمان و سمنان مهد تاریخ و پر از جلوه‌های منحصربه‌فرد فرهنگی و طبیعی هستند؛ این الماس‌ها را در پای شکلات‌هایی تلخ به تاراج مبرید. همین و تمام

پایان/