تهران - تحریریه - راه حل های مسئولان درباره مساله مدیریت آب و غذاهای دستکاری شده ژنتیکی هر چیزی غیر از عاقلانه ترین شیوه های بشری را شامل می شود.   به گزارش تحریریه، مساله مدیریت منابع آبی در ایران از حالت تعادل خارج شده و بسیار بیش از آنکه موضوعی فنی و محل بحث کارشناسان باشد به ابزاری برای استفاده پوپولیستی چهره های سیاسی تبدیل شده است. گویی بشریت هیچ تجربه ای در مدیریت منابع آبی ندارد و قرار است در ایران اختراعی ویژه انجام شود. آخرین نمونه ها از اختراع دوباره چرخ را می توان در اظهارات اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهور و عیسی کلانتری معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت از محیط زیست دید. جهانگیری به تازگی گفته است: "ممکن است آب شرب را از بیرون از مرزها یا انتقال از خزر و خلیج فارس تامین کنیم." و عیسی کلانتری هم در نشست خبری با رسانه ها غیر از دفاع از سیاست شکست خورده سدسازی و واردات تراریخته سخن دیگری نداشت، گویی محیط زیست ایران مشکلی ندارد و فقط همین دو مقوله دفاع از پیمانکاران سدساز و واردکنندگان غذاهای خطرناکی که دستکاری ژنتیکی شده است اهمیت دارد. از آنجا که بحث ارتباط با دنیا به بحث روز برخی افراد تبدیل شده است و مدام یکدیگر را متهم می کنند که زبان دنیا را بلد نیست؛ نگاهی به تجارب بشری می اندازیم تا معلوم شود نیازی به اختراع مجدد چرخ داریم یا خیر. کارشناسان آب معتقدند که ایران مشکل کمبود آب ندارد(نه به آن معنی که در منطقه نیمه خشک دنیا واقع نشده است) بلکه مشکل مدیریت منابع آبی دارد. یعنی در ایران تلاش جدی برای استفاده بهتر از منابع آبی که به نتایجی مانند استفاده کمتر از آب و: 1- حفظ میزان محصول تولیدی 2- افزایش میزان محصول تولیدی منجر شود، انجام نشده است. اسحاق جهانگیری در حالی از انتقال آب دریای خزر و خلیج فارس صحبت می کند؛ مقصد معلوم نیست؛ که فناوری های مورداستفاده در کشاورزی ایران تفاوتی با دوره باستان ندارد و چه بسا در برخی حوزه ها بدتر هم باشد. زیرا در دوره باستان کسی چاه عمیق 300 متری حفر نمی کرد. و البته وی نمی گوید که آب شور خلیج فارس به درد چه کاری می خورد و اگر قرار است که این حجم از آب شیرین شود با چه هزینه ای و با کدام فناوری این کار انجام می شود. نه عیسی کلانتری و نه اسحاق جهانگیری کار ی به سدها این عاملین تخریب منابع آبی ایران ندارند. کاری ندارند که سدسازی های افسارگسیخته باعث شده است تا: 1- آب رودخانه ها در پشت سد جمع شده و تشتک تبخیر ایجاد شود 2- پایین دست رودخانه خشک شود 3- به دلیل خشک شدن پایین دست رودخانه سطح آبهای زیرزمینی پایینتر رود 4- به دلیل پایین رفتن سطح آبهای زیرزمینی چاه های عمیق تری حفر شود 5- به دلیل پایین تر رفتن سطح آب های زیرزمینی زمین نشست کند 6- نتیجه گیری اسحاق جهانگیری و عیسی کلانتری چیست؟ به سدسازی ادامه دهیم ولی نیاز کشاورزی مردم را با واردات تامین کنیم. این مقدمه و موخره حیرت آور به راحتی از طرف مقام های مسئول در رسانه ها بیان شده و از آن دفاع می شود و کسی هم نمی پرسد که کدام منطق علمی از چنین هرج و مرجی دفاع می کند و چرا به تجارب بشری نگاه نمی کنید.تجربه بشری که باعث شده است تا در آمریکا صدها سد تخریب شود. بله، کسی در دنیا سد نمی سازد بلکه سدها را خراب می کند. فقط در ایران است که مقام های مسئول با خیره شدن همراه با اعتماد به نفس از لزوم ادامه سدسازی افسارگسیخته و افزایش واردات سخن می گویند. این آشفته بازار را بهزاد قره یاضی درباره موضوع خطرناک تراریخته ها که نوع مدرن بیوتروریسم است دنبال می کند. وی نمی گوید که چرا با افزایش بهره وری در تولید مواد غذایی سالم نیاز کشور را برطرف نمی کنیم، بلکه می گوید چرا اجازه نمی دهید مواد غذایی دستکاری ژنتیکی شده وارد کشور کرده و یا کشت کنیم تا تولید زیاد شود، اگرچه: 1- داده های عینی در هند و پاکستان نشان می دهد با کشت مواد دستکار ژنتیکی شده تولید بالا نرفته است 2- با کشت مواد دستکار ژنتیکی شده استفاده از سم کاهش نیافته است 3- با کشت مواد دستکار ژنتیکی شده چرخه طبیعی به هم خورده و زنبورها گرده افشانی نکرده و این کار به دست انجام می شود! 4- با کشت مواد دستکار ژنتیکی شده سونامی بیماری ها مهلک به راه خواهد افتاد زیرا تاکنون حتی یک نمونه بدون عوارض جبران ناپذیر در دست بردن به طبیعت برای ارائه وجود ندارد نگاهی به وضعیت تولید محصولات کشاورزی در ایران نشان می دهد که بهره وری بسیار ناچیز است و به گفته محمدرضا اسکندری وزیر اسبق جهاد کشاورزی اگر تنها به اندازه 50 درصد حداکثر بهره وری کشور که نسبت به بهره وری دنیا رقم قابل توجهی نیست، بهره وری را بالا ببریم؛ تولید را بیش از دو برابر افزایش داده ایم و نیاز کشور مرتفع شده و حتی وارد صادرات در بسیاری از محصولات کشاورزی خواهیم شد. با این همه بدون توجه به توصیه های کارشناسان باید منتظر ادامه سخنان پوپولیستی مقام های سیاسی برای توجیه واردات گرایی بود. ظاهرا حرف کارشناسان خریدار ندارد. پایان خبر/