به گزارش تحریریه، حسن روحانی که در جلسات اقتصادی با مدیران دولت و رئیس کل بانک مرکزی درخواست کرده است تا قیمت دلار را به 15 هزار تومان کاهش دهند، با تناقضی سیاسی روبرو شده و دچار اغتشاش در تصمیم گیری است که نتیجه آنرا در بازار ارزهای خارجی می تواند مشاهده کرد.

عدم پذیرش شرایط آمریکا برای بازگشت به برجام که به ساختار تحریم ها دست نزده و فقط باعث بازگشت ایران به تعهدات فراپادمانی خود می شود، توسط نظام؛ باعث شده است تا دولت به حربه بیش از حد تکراری بازی با نرخ دلار روی آورده و قیمت آنرا از 25 هزار تومان هم بیشتر کند.

به موازات این بازی دلاری دولت و بانک مرکزی، اعتصاب هایی در حوزه های نفتی هم طراحی شده است که قدرت زیادی ندارد و نتوانسته است کارگران را به خط کند، اما تبلیغات زیادی درباره آن در جریان است. بعید به نظر می رسد که این اعتصابات بتواند به جریانی موثر تبدیل شود.

بازی دلاری حسن روحانی در یک ماهه باقی مانده تا تحویل دولت نمی تواند نظام را به تسلیم وادار کند و وی زمان کافی در اختیار ندارد، اما با این بازی انتحاری باعث می شود نتواند دلار را در ارقامی سرکوب شده تحویل داده و کارنامه فاجعه بار خود را با دلار پایین تلطیف نماید، که البته پاس گلی ممتاز به سید ابراهیم رئیسی است.

برخی کارشناسان معتقدند که روحانی گزینه دیگری ندارد و کاهش قیمت دلار پس از عدم پذیرش برجام تمام رشته های دولت را در پیوند زدن همه اقتصاد ایران به مذاکره پاره کرده و دست روحانی را رو می کند، اما در مقابل استدلال می شود که یک ماه باقی مانده تا دوره تحویل دولت مثل برق و باد سپری شده و سید ابراهیم رئیسی به سرعت می تواند مهار بازار را در دست بگیرد. تاکید رئیسی بر مهار فوری بازار نشان می دهد که وی به اهمیت این موضوع واقف است و درک درستی از فضا دارد.

در واقع حسن روحانی به ریسک سنگینی دست زده است که بخش عمده نگاه آن به سمت داخل کشور نشانه رفته که به تسلیم شدن نظام امید بسته است. البته می توان در سمت مقابل  هم احتمال عقب نشینی را متصور شد، اما روحانی در تمام سال های گذشته هرگز قدمی برای استفاده از کارت های قدرت ملی برای تحت فشار قرار دادن طرف مقابل برنداشته و تمام تمرکز خود را بر حمله به مخالفین داخلی قرار داده است.

به نظر می رسد که آخرین قمار دولت اعتدال هم راه به جایی نمی برد.

پایان/