به گزارش تحریریه،حدود دو هفته از آغاز درگیری ارتش رژیم صهیونیستی و گروه کوچک حماس می گذرد و هر روز بیشتر از قبل ضعف اسرائیل آشکار می شود. روزنامه «العربی الجدید» چاپ لندن در بخشی از گزارش خود نوشت: یکی از مهمترین و خطرناک ترین نتایج حمله رژیم اسرائیل به باریکه غزه این بود که گاز طبیعی این رژیم که تخم مرغ طلایی برای رژیم اسرائیل می گذاشت و میلیاردها دلار برای خزانه آن سودآوری داشت به شدت در تیررس موشک های مقاومت فلسطین و لبنان قرار گرفت. سکوهای تولید گاز این رژیم که در منطقه شرقی دریای مدیترانه به هدف خوبی برای مقاومت تبدیل شده است و سرمایه گذاران خارجی به ویژه اماراتی هایی که میلیاردها دلار در این منطقه سرمایه گذاری کرده اند پس از شکست گنبد آهنین در رهگیری موشک های مقاومت دیگر شور و اشتیاقی را برای سرمایه گذاری ندارند و در تصمیم خود بازنگری می کنند.

به نوشته این روزنامه، پیش از این گروه های مقاومت ده ها موشک به سوی سکوی گاز طبیعی «تمار» در نزدیکی سواحل حیفا شلیک کرده اند و برپایه گزارش تارنمای «تایمز آو اسرائیل» این مرکز به طور موقت تعطیل شده است. پس از این رویداد بود که شرکت بزرگ انرژی آمریکا موسوم به «شورون» اعلام کرد عملیات استخراج گاز در این منطقه را بنا به درخواست وزارت انرژی اسرائیل متوقف خواهد کرد. این شرکت مالک ۳۹.۶۶ درصد از سهام سکوی گاز طبیعی اسرائیل است و صندوق ثروت حاکمیتی امارات هم ۲۲ درصد از سهم این شرکت را در آوریل گذشته با مبلغ  ۱.۱ میلیارد دلار از شرکت حفاری اسرائیلی «دلک دریلینگ» خرید.

پس از تعطیلی سکوی های تولید گاز در نزدیکی سواحل غزه و متوقف شدن فعالیت در خط لوله های نفتی که ایلات و عسقلان که قرار است نفت امارات از طریق آن وارد بازارهای جهانی شود اقتصاد رژیم اسرائیل بسیار زیان دیده است. رژیم صیونیستی بر روی خطوط نفتی ایلات – عسقلان حساب ویژه کرده بود تا از طریق آن کانال سوئز و در آمدهای مصر از این کانال را هدف قرار دهد.

تارنمای شبکه «المیادین» هم در بخشی از گزارش خود در این زمینه نوشت از زمان تشکیل رژیم صهیونیستی و آغاز مقاومت این نخستین بار است که اقتصاد این رژیم از نظر راهبردی در معرض هدف مقاومت قرار گرفته است. طبق راهبرد رژیم صهیونیستی، تل آویو باید به مرکز اقتصادی، تجاری، مالی، پولی و تولیدی در منطقه تبدیل شود.

گزارش این تارنما افزود، زیان های اقتصادی اسرائیل محدود به آسیب های مستقیم نیست، بلکه این رژیم از نظر راهبردی زیان های بسیاری را متحمل شده بازیابی آنها دشوار است؛ این زیان ها با ادامه درگیری های نظامی همواره افزایش خواهد یافت. آرزوی اسرائیل که به دنبال آن بود در آینده از طریق «مجمع گاز مدیترانه» به مرکز انتقال گاز به اروپا تبدیل شود نقش بر آب شده است. 

در همین شرایط هم پرستیژ نظامی این رژیم به دلیل محدود بودن قدرت سامانه های دفاعی آن که در کشورهای عربی برای آنها بازاریابی می کرد، آسیب دیده است. افزون بر زیان های مستقیمی که رژیم اسرائیل در نتیجه متوقف شدن تولید و صادرات خود دیده پس از ضربات سهمگین مقاومت غیرقابل جبران است ضمن آنکه فائق آمدن بر ناامنی ها و از بین بردن خطرات امنیتی غیرممکن شده است. 

پایان/