به گزارش تحریریه، یکی از مشکلات فراگیر در بین انسانها فراموشی است. این مساله نه برای امروز که سالهاست مردم دنیا با آن درگیر هستند. در زمان پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و ائمه هدی (ع) نیز مشکل فراموش وجود داشته و به همین علت آنها سفارشاتی را برای تقویت حافظه به مردم داشته اند.

در کتاب شریف مفاتیح الجنان و نیز کتاب باقیات الصالحات (حاشیه مفاتیح الجنان) نوشته عالم بزرگوار مرحوم حاج شیخ عباس قمی (ره) از معصومین (ع) سفارشات برای تقویت حافظه نقل شده است که برخی آنها به شرح زیر است؛

1. بعد هر نماز، این دعا را که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای تقویت حافظه به امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) تعلیم داد بخوان:

سُبْحَانَ مَنْ لَایَعْتَدِی عَلیٰ أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ، سُبْحانَ مَنْ لَایَأْخُذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوانِ الْعَذَابِ، سُبْحانَ الرَّؤُوُفِ الرَّحِیمِ . اللّٰهُمَّ اجْعَلْ لِی فِی قَلْبِی نُوراً وَ بَصَرَاً وَ فَهْماً وَ عِلْماً، إِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
((منزه است پادشاهی که به زیردستانش ستم نمی‌کند، منزه است خدایی که اهل زمین را به عذاب‌های رنگارنگ گرفتار نکند، منزه است آن خدای بسیار مهرورز و مهربان. خدایا در دلم نور و فراست و بینش و فهم و دانش قرار ده، مسلّماً تو بر هر کاری توانایی.))

2. در «مَکارِمُ الأخلاق» از معصومان روایت شده:
در ظرف پاکیزه‌ای سوره «حمد» و «آیت‌الکرسی» و «اِنّا اَنزَلناهُ» و «یس» و «واقعه» و «حشر» و «تبارک» و «توحید» و دو «قُل اَعوذُ» [فلق و ناس] را با زعفران می‌نویسی و آن‌ها را با آب زمزم یا باران یا با آب پاکی می‌شویی و در آن دو مثقال کندر و ده مثقال شکر و ده مثقال عسل می‌ریزی سپس آن را هنگام شب زیر آسمان قرار ده و بر روی آن آهنی بگذار، وقتی آخر شب شد دو رکعت نماز بخوان؛ در هر رکعت سوره «حمد» و پنجاه مرتبه «قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» را بخوان و پس از نماز آن آب را بیاشام که برای حافظه نیکو و آزموده شده است ان‌شاء‌الله.

3. کسی که می‌خواهد حافظه‌اش زیاد شود، مسواک کند و روزه بگیرد و قرآن بخواند، به‌ویژه «آیت‌الکرسی» را و ادامه دهد خوردن مَویز را در ناشتا، به‌ویژه اگر سرخ و «بیست‌ویک» دانه باشد؛ این کارها برای فهم و ذهن و حافظه سودمند است.
و نیز خوردن حلوا و گوشت نزدیک گردن گوسفند و عسل و عدس نیز باعث تقویت حافظه هستند.

4. از دواهایی که به تجربه رسیده، آن است که کُندر و سُعد و شکر طبرزد را مساوی باهم گرفته و نرم بکوبند و مخلوط کنند و روزی پنج درهم بخورند، البته سه روز پی‌درپی بخورند و پنج روز ترک کنند و به این صورت ادامه دهند.

5. هرروز پس از نماز صبح، پیش از آن‌که سخن بگویند بخوانند:

یَا حَیُّ یَا قَیُّوْمُ، فَلا یَفُوتُ شَیْئاً عِلْمُهُ وَلَا یَؤُدُهُ.
((ای زنده، ای پاینده، که در نرود از علم او چیزی و نه بر او سنگینی کند.))

6. اجتناب کند از اموری که سبب فراموشی می‌شود مانند:
خوردن سیب ترش، گشنیز سبز، پنیر، پس‌خورده موش، بول کردن در آب راکد، خواندن سنگ قبور، عبور از بین دو زن، دور انداختن شپش زنده، نگرفتن ناخن‌ها، ترک قیلوله [خواب نیمروز]، کثرت معاصی، بسیاری ناراحتی‌ها و اندوه‌ها در امر دنیا، کثرت اشتغال و دلبستگی‌ها، چشم دوختن به اعدامی بر بالای دار، عبور از میان قطار شتر.

پایان/