به گزارش تحریریه، هفته گذشته، «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین متعهد شد که از سال ۲۰۲۶ مصرف ذغال سنگ کشور خود را کاهش دهد. این دیرتر از آن زمانی است که بسیاری از فعالان حوزه تغییرات آب و هوایی انتظار آن را داشتند اما این همچنان چالشی برای بزرگ‌ترین مصرف کننده زغال سنگ در جهان یک خواهد بود.

یکی از مواردی که می تواند به بهبود روابط پکن با ایالات متحده کمک کند، همکاری بیشتر در زمینه توسعه و تجارت گاز طبیعی است.

چین با وجود پیشرفت آهسته در زمینه کاهش مصرف زغال‌سنگ به عنوان درصدی از ترکیب انرژی خود، در این راه ثابت قدم بوده ‌است. به عنوان مثال ۵۶.۸ درصد از انرژی مصرف شده در چین در سال گذشته از ذغال سنگ تامین می شد در حالی که این میزان از ۶۹.۲ درصد در سال ۲۰۱۰ کاهش یافته است. با وجود سرمایه گذاری بسیار زیاد چین در انرژی های تجدیدپذیر در سال ۲۰۲۰ اما موفقیت های چشمگیری در این راستا ایجاد نشده است. به عنوان نمونه در ماه مارس، خروجی توان حرارتی چین ۲۵.۷ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.

سیاست های پکن در مورد ایجاد نیروگاه های جدید زغال سنگ نیز در سال های اخیر بسیار به سرعت پیش رفته است. طبق گزارش مرکز تحقیقات انرژی و هوای پاک (CREA)، چین در اوایل سال ۲۰۲۱ ظرفیت تولید ۲۴۷ گیگاوات نیروگاه ذغال سنگ را داشته است. این ۲۱ درصد بالاتر از سطح پایان سال ۲۰۱۹ و تقریبا ۶ برابر کل ناوگان ذغال سنگ آلمان است.

از طرفی، هیچکدام از توربین های بادی و نیروگاه های خورشیدی جدید به خوبی با انرژی زغال سنگ کار نمی کنند زیرا روشن و خاموش کردن آن هنگامی که باد به طور ناگهانی شروع به وزیدن کند یا تابش خورشید متوقف شود، سخت تر از کار با گاز طبیعی است. پکن تا سال گذشته پیشرفت خوبی در زمینه کاهش اتلاف انرژی باد داشته است. طبق گزارش «تنظیم کننده انرژی» چین، در چهار ماهه نخست سال ۲۰۲۰ تنها ۳.۴ درصد از انرژی باد در مقایسه با ۱۷ درصد در سال ۲۰۱۶ هدر رفت. اما با افزایش ۷۲ گیگاوات نیروی باد در سال گذشته که تقریبا سه برابر میانگین افزایش سالانه از ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ است، حفظ این روند خوشایند ممکن است دشوار باشد.

در همین حال، ایالات متحده که به طور فزاینده ای صادر کننده قابل توجه گاز طبیعی به آسیا است، درگیر نبرد با قطر، استرالیا و دیگران برای سهم بازار است. پایانه های صادراتی آینده ایالات متحده احتمالا با کمک چین به واقعیت تبدیل می شوند. به ویژه از آنجا که برنامه های توسعه تهاجمی قطر، باعث ایجاد عدم اطمینان سرمایه گذاران آمریکایی می شود. قبل از آغاز روابط چین و ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ ، شرکت نفتی ساینوپک(Sinopec) چین در حال بررسی کمک برای ساخت پایانه صادراتی و پروژه خط لوله LNG آلاسکا بود. با وجودی که چین گاز زیادی را از آمریکا در سال جاری خریداری کرده است اما تا ماه فوریه این مقدار هنوز کمتر از سطوح برنامه ریزی شده در فاز یک توافقنامه تجاری است که توسط «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری سابق مورد مذاکره قرار گرفت.

همکاری آب و هوایی بین ایالات متحده و چین نه تنها برای جلوگیری از بدترین سناریوهای زیست محیطی در دهه های آینده مهم است، بلکه همچنین برای کمک به بازگرداندن برخی محافظ ها برای حفظ رابطه ای که هر لحظه امکان دارد خارج از کنترل شود نیز ضروری است. ایالات متحده و چین هر دو می خواهند رهبری بازار انرژی های تجدیدپذیر را به عهده بگیرند اما در مورد گاز هم ترازی منافع به نذرت اتفاق می افتد.

پایان/