به گزارش تحریریه، گروه سردبیری روزنامه «نیویورک تایمز» در سرمقاله روز گذشته خود نوشت: فشار حداکثری آمریکا شکست خورده است و بازگشت به توافق هسته ای نخستین گام برای خروج از باتلاق است.

طبق تحلیل روزنامه فوق، اکنون بازه زمانی کوتاهی برای دو کشور ایران و آمریکا وجود دارد تا به توافق بازگردند.

در سال ۲۰۱۵ توافقی به امضا رسید تا ایران نگران کننده ترین جنبه های برنامه هسته ای خود را رها کند و بازرسی های قوی را بپذیرد و در عوض برخی تحریم های بین المللی کاهش یابد. توافق هسته ای با ایران یک توافقنامه صلح نبود بلکه قراردادی برای حل مسالمت آمیز یک موضوع هسته ای بود.

در سال ۲۰۱۸ اما ترامپ به صورت یکجانبه از آن خارج شد و مجموعه جدید از تحریم های بسیار سخت را علیه ایران برقرار ساخت تا بتواند این کشور را فلج کند و کاخ سفید را قادر به اعمال شرایط مطلوب تر بر یک توافق بنماید.

به نوشته این روزنامه رئیس جمهوری آمریکا اما شکست خورد و در عوض ایران فعالیت های هسته ای متوقف شده خود را از سر گرفت. در همین دوره چین و دیگر کشورها که برای امضای توافق با آمریکا همکاری کرده بودند، از یکجانبه گرایی ایالات متحده خسته شده اند و اکنون می خواهند تجارت خود با ایران را از سر بگیرند.

«رابرت مالی» نماینده ویژه بایدن در امور ایران به همین دلیل به وین رفت تا گفت وگوهایی را با واسطه گری اروپا انجام دهد. این مذاکرات هفته آینده ادامه خواهد داشت. پیشنهاد آمریکا متوقف کردن بیشتر تحریم های مربوط به فشار حداکثری دولت ترامپ است که ایران را از اقتصاد جهانی محروم می کرد. این تحریم ها بانک مرکزی، وزارت نفت و دیگر بخش های ایران را دربر می گرفت.

«عباس عراقچی» نماینده ایران در مذاکرات گفته است اگر وعده های داده شده به ایران در مورد لغو تحریم ها براساس توافق هسته ای اجرایی شود، ایران می تواند فعالیت هسته ای خود را متوقف و معکوس سازد.نیویورک تایمز: این از سادگی میانه روهای ایران از جمله «حسن روحانی» است که سرمایه سیاسی خود را در یک معامله با آمریکا هزینه کرد و الان می خواهد شاهد آن باشد که قبل از ترک ریاست جمهوری، توافق دوباره به مسیر بازگشته است.   

با اینحال هنوز جمهوریخواهانی همچون «الیوت آبرامز» مخالف این اقدام بایدن هستند. آنها می گویند این کار واشنگتن احترام به تعهدات قدیم آمریکا را دچار خدشه می کند. همچنین ۳۴ سناتور و از جمله «باب منندز» در نامه ای خواستار محدودیت های بیشتر ایران علاوه بر موضوع هسته ای شده اند. به نوشته روزنامه فوق، نامه سناتورها به جای آنکه نقطه شروعی برای گفت وگو باشد فهرستی از آرزوها است. اگر ایران مایل به تسلیم شدن در برابر آمریکا بود، مدت ها قبل این کار را انجام داده بود.

گزارش این روزنامه به مخالفان برجام به طعنه گفت که اگر آمریکا از رعایت توافق ابتدایی امتناع می ورزد چرا ایرانی ها باید برای رعایت توافق دوم به آنها اعتماد کنند؟ واقعیت این است که فشار حداکثری رفتار تهران را در راستای خواست آمریکا تغییر نداد اما به واشنگتن جهان بدون توافق هسته ای ایران را نشان داد.

شاید فشار اولیه ترامپ ایران را به میز مذاکره باز می گرداند اما ایران کشوری پیچیده با ۸۰ میلیون نفر جمعیت است. این گزارش تصریح کرد: این از سادگی میانه روهای ایران از جمله «حسن روحانی» است که سرمایه سیاسی خود را در یک معامله با آمریکا هزینه کرد و الان می خواهد شاهد آن باشد که قبل از ترک ریاست جمهوری، توافق دوباره به مسیر بازگشته است.   

«جیکوب لیو» در سال ۲۰۱۶ هشدار داده بود که استفاده بیش از حد از تحریم های مالی می تواند نتیجه عکس داشته باشد و کشورها را به سوی ساختاری جایگزین هدایت کند تا سیستم مالی دیگری را به جای ایالات متحده برگزینند. همین موضوع اکنون جایگاه دلار به عنوان ذخیره غالب ارز جهانی را به خطر می اندازد.

به نوشته نیویورک تایمز اکنون باید انتظار این اتفاق را در صورت ادامه تحریم ها داشته باشیم. برنامه ریزی برای سرمایه گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری چین در زیرساخت های نفت، انرژی و حمل و نقل ایران نشانه ای از آن است که روسیه و چین همیشه از محدودیت های مورد نظر آمریکا حمایت نمی کنند.

این تحلیل در پایان آورد: اگر برنامه هسته ای ایران به صورت مسالمت آمیز کنترل شود می توان در چارچوب یک ائتلاف منطقه ای به نقش ایران در منطقه هم پرداخت. اهرم قدرت زیاد است؛ حتی اگر بایدن تحریم های دوره ترامپ را به عقب برگرداند باز هم بیشتر تحریم های ایالات متحده در جای خود باقی می ماند و می تواند اهرم اقتصادی را ایجاد کند که قادر است برای توافق های بعدی هم مورد استفاده قرار بگیرد. سیاست خارجی بایدن با قول دستیابی به توافقی طولانی تر و محکمتر با ایران وارد عمل شد. اولین گام در راستای این هدف بازگشت به توافق برجام است.  

پایان/