به گزارش تحریریه، تارنمای خبری تحلیلی «industryweek» نوشت: شرکت «روس‌نِفت» غول نفتی روسیه و «سی ان پی سی» شرکت ملی نفت چین چند روز قبل قراردادی ۲۷۰ میلیارد دلاری برای تامین نفت چین طی ۲۵ سال امضا کردند؛ توافقی که «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه آن را «بی سابقه» خواند.

این توافقنامه توسط «ایگور سچین» مدیر اجرایی روسنفت و «ژو جیپینگ» رئیس سی ان پی سی و در حضور پوتین و «چین ژانگ گائولی» معاون نخست وزیر چین امضا شد.

پوتین در مجمع اقتصادی بین‌المللی سالانه سنت پیترزبورگ به شرکت کنندگان گفت: «برآورد ارزش قرارداد در پارامترهای فعلی بازار کاملا بی سابقه است؛ ۲۷۰ میلیارد دلار».

پوتین اولویت خود را برای ایجاد ثبات در روابط روسیه با همسایه غول‌پیکر شرقی خود قرار داده، آنهم درست در زمانی که روابط این کشور با غرب بیش از پیش تیره شده ‌است.

روسیه در نظر دارد تا پایگاه مشتریان انرژی خود را که دور از اروپا قرار دارند، متنوع سازد؛ مسکو می‌داند که از ظرفیت عظیم بازار چین به طور کامل استفاده نکرده است. روسیه پیش پرداخت ۶۰ میلیارد دلاری را طبق این قرارداد دریافت خواهد کرد. سچین گفت که تحویل اولین وجوه می‌تواند از اوایل سال جاری آغاز شود.

توافق اولیه در زمان اولین سفر «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین به مسکو پس از به قدرت رسیدن وی رخ داد. در این توافقنامه روسیه متعهد شد که میزان انتقال نفت این کشور به چین به تدریج و طی ۲۵ سال آینده از میزان فعلی که ۱۵ میلیون تن در سال است، افزایش یافته و به سه برابر برسد. پوتین گفت که طبق این قرارداد روسیه سالانه ۴۶ میلیون تن نفت به چین ارسال می‌کند.

معامله نفت ۲۷۰ میلیارد دلاری از خط لوله انتقال نفت سیبری شرقی-اقیانوس آرام (ESPO) به چین تحویل داده می‌شود که نفت را مستقیما به منطقه «موهه» چین می‌رساند.

در میان انبوه توافقنامه‌های انرژی دیگر که در سن پترزبورگ امضا شده، سی ان پی سی و «نوواتک»  تولید کننده گاز مستقل روسیه توافق نامه ارسال گاز طبیعی مایع روسی (LNG) را به چین امضا کردند.

پوتین گفت: بهره‌گیری از پتانسیل بازارهای آسیا و اقیانوسیه به این کشور امکان می دهد صادرات LNG را گسترش دهد.

مسکو همچنین در تلاش است تا یک معامله بالقوه عظیم گاز با چین را به سرانجام برساند اما این قرارداد تجاری تا کنون دست نیافتنی بوده زیرا مذاکرات آنان به دلیل اختلاف نظر درباره قیمت‌ها بی‌سرانجام مانده‌است.

جای تاسف است که دولت روحانی بدون توجه به اقتصاد بزرگ چین باز هم یکسره وابستگی به اقتصاد غرب را دنبال می کند و حتی همه توان، سرنوشت و دورنمای اقتصادی و سیاسی کشور را به تمایلات و وعده های غرب گره زده این در حالی است که آینده از آن شرق است.

پکن چند سال قبل با قراردادی مشابه ابتدا به سمت ایران آمد. به گفته یکی از سفرای سابق ایران در چین، در همان سالی که برجام امضا شد شی جین پینگ با یک بسته سرمایه گذاری فوری مصوب ۳۶ میلیارد دلاری به تهران آمد اما با استقبال سرد دولت مردان حسن روحانی روبرو شد و سرخورده به پکن بازگشت.

گفت و گوی آن زمان رئیس جمهوری چین با رهبری کشورمان در زمینه راه اندازی روابط راهبردی اما دریچه اتحاد استراتژیک تهران-پکن را باز نگاه داشت که با تعلل دولت روحانی و تمرکز صرف به غرب شکست خورد. اکنون روسیه در حالی در توافق ۲۵ ساله با چین قرار است پیش پرداخت ۶۰ میلیارد دلاری را از پکن دریافت کند که نیمی از این مقدار البته با مدیریت درست و بدون نگاه قبیله‌گی و اعطای دلارهای رانتی، تقریبا همه مشکلات صنعتی و اقتصادی ایران را  رفع می کند. البته باید میان توانایی و دیدگاه مدیریتی دستگاه سیاست خارجی و میریت کلان صنعتی تهران و مسکو تفاوت قائل بود. این مدیران روسی بودند که پکن را به پرداخت چنین مبلغ هنگفتی متقاعد کردند؛ اقدامی که انجام آن از سوی مسئولان کنونی کشورمان بعید به نظر می رسد.

با کمال تاسف باید گفت روسیه در حالی جایگزین توافق ۲۵ ساله نفتی پکن با تهران شد و به امضای قرارداد ۲۶۰ میلیارد دلاری می بالد که چین برای امضای قراردادی مشابه پیشنهاد بی سابقه و خیره کننده سرمایه گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری را به تهران داده بود.

پایان/