به گزارش تحریریه، دیپلماسی ایران در موضوع برجام یک دیپلماسی از پیش باخته از سال 1392 بوده که تا امروز هم ادامه پیدا کرده است. سیاست اعمالی تا پیش از امضای برجام؛ هر توافقی بهتر از عدم توافق است؛ بود و پس از خروج از آمریکا از برجام نیز این سیاست تغییر نکرد.

با اینکه دنیای تک قطبی به شدت متزلزل شده و صف بندی های جدیدی درحال شکل گیری است که تمام اهرم های فشار اقتصادی بر ایران را از بین برده است و کشور با نزدیک به 70 میلیارد دلار مراوده اقتصادی عملا تحریم اقتصادی(موثر) هم نیست، تغییری در رویکرد شیفتگی نسبت به رابطه با غرب مشاهده نمی شود و وزارت خارجه مانند 7 سال گذشته غیر از صحبت کردن درباره برجام کار دیگری ندارد.

یکی از فرصت های بی نظیر برای ایران در مقطع کنونی جایگاه چین در نظام بین الملل است که در حال خیزش سریع و در تقابل گسترده با آمریکا است. این کشور به دلیل نیاز به وزن کشی بین المللی حساب ویژه ای روی ایران باز کرده و در تمام سال های گذشته نسبت به ایران سخاوتمندانه رفتار کرده است، اما نگاه اسفناک حاکم بر سیاست خارجی کشور باعث شده است تا رغبتی به اتحاد با چین دیده نشود.

چین به ایران پیشنهاد کرده است تا قراردادی راهبردی و 25 ساله با مشوق های گسترده اقتصادی امضا شود که صدها میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی همراه با خرید تضمینی 2 میلیون بشکه نفت روزانه از ایران بخشی از آن است. این قرارداد می تواند در سازمان همکاری شانگهای(SCO) تعمیق شده و ابعادی نظامی و امنیتی هم پیدا کند.

با این حال، روحانی و ظریف غیر از التماس به آمریکا برای بازگشت به برجام که خود یک قرارداد خلع سلاحی تمام عیار است؛ و برداشتن خفیف چند تحریم بی اثر کار دیگری نمی کنند و عجیب اینکه پس از موضع محکم و بی سابقه آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره لزوم لغو تمامی تحریم ها و سپس راستی ازمایی آنها به وسیله ایران به عنوان پیش شرط بازگشت به برجام، به یک باره ظریف از در شرف نهایی شدن قرارداد 25 ساله با چین؛ سخن می گوید.

احتمالا به باور ظریف؛ چینی ها آنقدر احمق هستند که متوجه بازی وی نشده و نمی فهمند که این ادعای ظریف به دلیل اعمال فشار بر آمریکا بیان شده است تا بایدن را مجبور به عقب نشینی کند. بعید نیست چینی ها بلافاصله به ظریف پیام داده باشند که؛ اقای ظریف ما احمق نیستیم!

بی تردید چینی ها فراموش نکرده اند که پس از سفر پرابهام ظریف به چین و بازگشت وی، رسانه های طرفدار دولت حسن روحانی چگونه با یک پروپاگاندای برنامه ریزی شده برای زیر سوال بردن روابط راهبردی با چین دست به کار شده و ادعاهای خلاف واقعی مانند شرط چین برای به رسمیت شناختن اسرائیل توسط ایران به عنوان پیش شرط قرارداد 25 ساله را جنجال کردند.

چینی ها به خوبی می دانند که ایران قدرت اصلی و آینده خاورمیانه است، اما نمی توانند خود را بازیچه دولت مستاصل حسن روحانی قرار دهند. کانون قدرت جهانی در حال انتقال به شرق است، اما دولت اعتدال گمان می کند هنوز در دوران قاجار به سر می بریم و باید رو به سوی غرب داشت.

پایان/