به گزارش تحریریه، مطرح شدن مجدد الحاق به FATF در شرایطی بود که ایران قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا در سال 90، در لیست سیاه FATF قرار داشت و روابط بانکی به طور عادی در جریان بود. اما واقعیت ماجرا این است که بعد از برجام ساختار تحریم‌های ثانویه آمریکا هنوز پابرجا بود و بانک‌های غربی به دلیل ترس از تحریم‌های ثانویه‌ آمریکا با طرف ایرانی کار نمی‌کردند. در واقع، از همین جا بود که مشخص شد دولت نتوانسته بود در برجام، تحریم‌های بانکی علیه کشورمان را بردارد.

از سوی دیگر اگر ایران از لیست سیاه FATF خارج شود و حتی در بین کشورهای با میزان ریسک بسیار پایین هم قرار بگیرد با وجود تحریم‌های مالی آمریکا هیچ دستاوردی برای اقتصاد کشورمان ندارد و در عوض مسیرهای دور زدن تحریم‌ها هم برای دشمنان آشکار می‌شود. 

نمونه بارز آن هم افشای اطلاعات صرافی‌های اماراتی همکار با کشورمان برای دور زدن تحریم‌ها در سال 96 توسط واحد FIU دولت بود که باعث افزایش قیمت ارز به صورت شدت‌یافته شد. این واحد با جمع‌آوری اطلاعات مالی کشور در راستای اهداف FATF اقدام کرد اما در نهایت زمانی که دشمنان ما مسیر دور زدن تحریم‌ها را متوجه شدند شروع به مسدودسازی مسیرهای ضدتحریمی کردند. در حال حاضر عده‌ای از مدافعان داخلی FATF با دست گرفتن کلیدواژه ترسناک «لیست سیاه» در حال فضاسازی برای بهره‌برداری‌های سیاسی خود از این موضوع اقتصادی هستند و می‌خواهند تمام کاستی‌ها و عقب‌ماندگی‌های چند سال اخیر دولت و حتی اتفاقات آینده اقتصاد کشورمان را به این موضوع گره بزنند، در صورتی که هیچ ارتباطی با آنها ندارد. برای مثال قیمت ارز در روزهای اخیر کمی افزایش داشت. این سودجویان با دستمایه قرار دادن  FATF سعی داشتند فضای بازار را با این ادبیات به التهاب بکشند، در صورتی که اساسا گرانی ارز مربوط به شیوع ویروس کرونا در کشور و مسدود شدن حواله‌های ارزی چین و ورود اسکناس ارز سلیمانیه عراق بود. 

به هر حال به نظر میرسد مقامات دولتی و جریان حامی دولت، از FATF به عنوان ابزاری در راستای پوشاندن ناکارآمدی دولت روحانی در حوزه‌ تعاملات اقتصادی استفاده می‌کند.

پایان/