به گزارش تحریریه، فوتبال ایران با صدها هزار میلیارد تومان پولی که از بیت المال صرف آن شده در سراشیبی سقوط ممتد قرار دارد و از مدتها پیش از چشم مردم افتاده است که این واقعیت را می توان در کاهش شدید تماشاگران مسابقات فوتبال لیگ برتر و محاورات روزمره هم دید.

در واقع فوتبال دیگر یک پدیده مردمی نیست، بلکه به پدیده ای دولتی تبدیل شده است که بدون توجه به نتایجی که هرگز نمی گیرد! سالانه هزاران میلیارد تومان صرف آن می شود تا شبکه بازیکنان، مدیران و مربیان از این خوان نعمت نصیبی بردارند و جنگ اعصاب و دعواهای زننده تیم ها بر سر زمین را نثار مردم کنند.

بازیکنان پرحاشیه و بی کیفیت کم بود، حالا قرار است این جماعت به مدیریت فدراسیون فوتبال هم برسند و بررسی گزینه های ریاست فدراسیون فوتبال نشان می دهد که با چه وضع اسفناکی مواجه هستیم.

برخی از این گزینه ها بازیکنان متوسطی بوده اند و سابقه مدیریت معمولی هم ندارند، اما برخی حتی بازیکنان ضعیفی هم نبوده اند و اساسا آنها را نمی توان بازیکن فوتبال خطاب کرد که این دو طیف قرار است گزینه های ریاست فدراسیون فوتبال را شکل دهند. معنای چنین گزاره ای این است که بین بدتر و افتضاح باید دست به انتخاب زده شود.

از مسئولان کشور و نمایندگان مجلس که وارد اصلاح برخی روندهای فاسد و جاافتاده در کشور در طی سالیان اخیر شده اند باید پرسید که آیا نباید مانند کشور مجارستان از مردم نظرخواهی کرد که آیا راضی هستید هزاران میلیارد تومان از اموال عمومی که باید صرف مردمی شود که دچار مشکلات عدیده برای گذران زندگی هستند؛ به لمپن های بازیکن نما که قصد پوشیدن ردای مدیریتی هم دارند، بخشیده شود؟

مردم مجارستان که قرار بود لوتار ماتئوس مربی کشورشان شود به این سوال پاسخ منفی دادند و بعید است که مردم ایران راضی به تداوم فساد سیستماتیک در صنعت توپ بازی کوتوله های وطنی شوند.

پایان/