به گزارش تحریریه، آرزوی خودکفایی در تولید گندم در حال 50 ساله شدن است و علیرغم اینکه هر چند سال یکبار جشن خودکفایی گندم گرفته می شود، اما در عرصه عمل واقعیت چیز دیگری را نشان می دهد.

نخستین بار در سال ۱۳۸۳ با تولید ۱۰ و نیم میلیون تن گندم جشن خودکفایی گندم با مدیریت محمدرضا اسکندری که بعدها در سال 1384 به وزارت جهاد کشاورزی رسید برگزار شد. محمد خاتمی رئیس جمهور وقت در آن روز گفت: «ایرانیان پس از 40 سال توانستند گندم خود را خودشان تولید کنند و باید برای حفظ آن تلاش کرد.»

ادعایی که نه بوسیله مجری طرح که به وزارت هم رسید تکرار شد و نه در دولت اعتدال که محمود حجتی وزیر دولت اصلاحات در دولت اعتدال مجددا ردای وزارت پوشیده بود از آن خبری شد. اگر خودکفایی گندم ادعایی در سال 1383 واقعی بود، منطقا در دوران وزارت حجتی و اسکندری تکرار می شود، اما واقعیت این است که طی سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ بالغ بر ۱۳ میلیون و ۹۵۷ هزار تن گندم به کشور وارد شد که نشان داد واقعیت چیست.

خودکفایی اول گندم در سال 1383 به دلیل بارندگی های قابل توجه در آن سال بود و در سالهای بعد با کاهش بارندگی ها تکرار نشد و نشان داد که در ایران برنامه روشنی برای بردن دانش به سر مزرعه وجود ندارد.

با قیمتگذاری گندم در سال جاری، کشاورزان گندمکار انگیزه ای برای کاشت نداشته و به همین دلیل در سال 1400 نیز نمی توان امیدی به خودکفایی گندم داشت.

اقتصاددانان معتقدند که با سرکوب قیمتی گندم، مهمترین عامل در تولید که جذابیت سرمایه گذاری به دلیل انتظار سودآوری بالا باشد از کشاورز ایرانی دریغ شده و دولت حاضر است بیش از 3 برابر نرخ خرید گندم داخلی برای خرید از کشاورزان خارجی پرداخت کند. در چنین شرایطی؛ هرگونه سخن از خودکفایی گندم تنها یک شعار توخالی و ادعایی برای عمل نکردن است.

پایان/