به گزارش تحریریه، در افغانستان، ایالات‌متحده برای برخورداری از یک تریلیون دلار سرمایه معدنی استخراج‌ نشده- ازجمله مواد خام ارزشمندی مانند لیتیوم، طلا، مس، و کبالت؛ امکانات و آمادگی لازم را در اختیار ندارد.

محصور بودن افغانستان(درونگان) باعث می شود تا اشغال نظامی این کشور بی نتیجه باقی بماند. اعضای سازمان همکاری شانگهای این کشور را محاصره کرده اند و هند به عنوان متحد راهبردی آمریکا نمی تواند به افغانستان دسترسی داشته باشد.

علی‌رغم سودهای کوتاه‌مدت، فعالیت استخراج معادن می‌توانست «شالوده اقتصاد افغانستان» را شکل دهد، که زمینه‌هایی برای جاده جدید ابریشم تأسیس می‌کند و اقتصاد منطقه را به بازارهای در حال رشد در جنوب و شرق آسیا و همچنین اروپا مرتبط می‌سازد.

برخلاف آمریکا، چین در این صنعت جدید سرمایه‌گذاری وسیعی انجام داده است و می‌خواهد برای برنامه اقتصادی و استخراج بلندمدت خود، آن را از ضرر و زیان اولیه در امان نگاه دارد. نتیجه‌ چنین سیاستی این است که شرکت‌های استخراج تحت مالکیت چین، اکنون، ذخایر مس با ارزش میلیاردها دلار را تحت حمایت ناتو استخراج می‌کنند.

یعنی آمریکایی ها هزینه اشغال را پرداخت کرده و ثمره آنرا چینی ها در اختیار گرفته اند. جدایی راهبردی چین و آمریکا باعث شده است تا آمریکا نتواند در پوشش شرکت های چینی به معادن باارزش افغانستان دسترسی داشته باشد.

چه باید کرد؟ هند به عنوان متحد جدید آمریکا وارد معرکه شده و از سیاست خارجی گیج و سردرگم ایران استفاده کرده است. بخشیدن چابهار به هند به بهانه دور زدن تحریم؛ در حالیکه هیچ کمکی به موضوع تحریم نکرده به مثابه هدیه ای الهی به سران کاخ سفید عمل کرده است.

هندی ها از سردرگمی سیاست خارجی ایران استفاده کرده و حتی هزینه ایجاد راه آهن برای دسترسی به افغانستان را هم به ایرانی ها محول کرده اند.

همان‌طور که رابرت کاپلان عضو ارشد مرکز امنیت نیو آمریکا و کارگذار مجله آتلانتیک اشاره کرده است: «چین به برخی از آخرین ذخایر بهره‌برداری­ نشده مس، آهن، طلا، اورانیوم، و جواهرات گران‌بها در جهان چشم‌داشت دارد، و قصد دارد برای حفظ آن‌ها، دریکی از قوی‌ترین کشورها ریسک‌های بزرگی انجام دهد».

آمریکایی ها می خواهند با یک توافق سریع با طالبان و استفاده از سیاست خارجی عجیب و غریب ایران مانع از نقش آفرینی چینی ها شده و با استفاده از امکانات دشمن خاورمیانه ای خود یعنی ایران، این کیک 1000 میلیارد دلاری را به چنگ بیاورند. البته رقم 1000 میلیارد دلار ذخایر کنونی معدنی افغانستان است که با اکتشافات اندک به دست آمده و در صورت سرمایه گذاری و گسترش فعالیت های اکتشافی؛ ارقام عجیب تری علنی خواهد شد.

پایان/