تهران - تحریریه - بانک های خصوصی که بخش عمده خلق نقدینگی را به دلخواه هزینه می کنند، در مقابل سیاست چاپ پول برای پوشش هزینه های دولت جنجال و هیاهو به راه انداخته اند.

در طی دوره ریاست سیف بر بانک مرکزی (شهریور ۱۳۹۲ تا مرداد ۱۳۹۷) از دو مسیر «بدهی به بانک مرکزی» و «ضریب فزاینده نقدینگی (قدرت خلق نقدینگی توسط بانک ها)» نزدیک به ۱۲۰۰ تریلیون (هزار میلیارد) تومان نقدینگی خلق شد. در همین حال نحله نئولیبرال پولی گرا نه تنها اعتراضی نداشت که حتی هم حمایت کرد. همین نحله که هنوز در دولت و بانک مرکزی دارای قدرت هستند، هم اکنون به شدت معترض افزایش پایه پولی و نقدینگی از محلی جز دو مسیر «بدهی به بانک مرکزی» و «ضریب فزاینده نقدینگی» شده اند و حتی ایادی آنها با فرافکنی و غوغاسالاری و ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه همه مصیبت های اقتصاد را به این موضوع ربط داده و در سوی دیگر با تشویق مردم به خرید دلار و سهام سعی در ملتهب کردن اقتصاد دارند. نگرانی «دلواپسان نقدینگی» نقدینگی نیست، این است که چرا نقدینگی از بانک های خصوصی گرفته می شود و به دولت داده می شود تا صرف امور جاری کشور شود. نقدینگی بهانه است، اصل موضوع تامین منافع بانک های خصوصی (زهکش نقدینگی) بر ضد مصالح کشور در شرایط بحرانی کنونی است. در دوره سیف بدهی بانکهای خصوصی به بانک مرکزی با ۳۰ برابر افزایش به مرز ۱۰۰ تریلیون (هزار میلیارد) تومان بالغ گردید و در همین حال بدهی بانکهای دولتی با ۲ تریلیون تومان کاهش به ۵۰ تریلیون تومان رسید. در این دوره خالص بدهی دولت با ۵.۷ تریلیون تومان افزایش به ۵.۸ تریلیون تومان و خالص اقلام بانک مرکزی با ۳۳ تریلیون تومان افزایش به ۷۳ تریلیون تومان بالغ گردید. در دوره سیف نسبت بدهی بانکهای خصوصی به پایه پولی از ۳ درصد به ۴۳ درصد افزایش و نسبت بدهی بانکهای دولتی به پایه پولی از ۵۵ درصد به ۲۲ درصد کاهش یافت. بیش از ۷۰ درصد رشد پایه پولی دوره سیف ناشی از اضافه برداشت بانکهای خصوصی از بانک مرکزی است. در شرایطی بانکهای خصوصی عامل غالب خلق نقدینگی در دوره سیف بودند که بانک مرکزی در دست نحله نئولیبرال پولی گرا اداره می شد، تا حدی که سیف به مهمانی جشن تولد رسانه این گروه می رفت! بنابراین هجمه نئولیبرال های «دلواپسان نقدینگی» به افزایش پایه پولی، صرفا در جهت تامین منافع بانکهای خصوصی فاسد است. پایان/