تهران - تحریریه - شورای روابط خارجی آمریکا در گزارشی نوشت که چرا با وجود رشد برق آسای چین در چهل سال گذشته یوان همچنان نقش بسیار کمی در مبادلات بین‌المللی ایفا می‌کند؟

به نظر یکی از دلایل اصلی نقش کم یوان در تجارت جهانی آن است که در شرایطی که چین و آمریکا در یک تعادل برد-برد بودند دولت چین تنها کافی بود که نرخ برابریش با دلار را مدیریت کند و در نتیجه به جای تمرکز و هزینه برای توسعه شبکه پرداخت و نظام مالی خودش با سواری کم هزینه از نظام جهانی دلار، بر رشد هر چه سریعتر اقتصادی‌اش و افزایش دسترسی‌اش به بازار کشورهای توسعه یافته تمرکز کند. در طی سال‌های اخیر، با اشباع شدن بازار کشورهای توسعه یافته و اخیرا با افزایش جنگ‌های تجاری دولت چین با آمریکا بیش از پیش به فکر توسعه بازارهای خود در کشورهای در حال توسعه افتاده است. به طور مثال در قالب پروژهBridge and Road Initiative پیش‌بینی می‌شود که کشور چین بیش از سه تریلیون دلار پروژه سرمایه‌گذاری در بیش از شصت کشور دنیا انجام بدهد. به نظر می‌رسد که بخش مهمی از این ابر پروژه توسعه نظام‌های پرداخت و نظام‌های مالی برای کشورهای در این زنجیره تامین خواهد بود. به طور مثال در طی سال‌های گذشته بانک مرکزی چین با بانک مرکزی بیش از بیست و پنج کشور دنیا خط سواپ ارزی مستقیم بر قرار کرده است. به نظر می‌رسد طی سال‌های پیش رو دولت چین: ۱- ابتدا استفاده از یوان در نظام پرداخت‌ها را تسهیل کند. ۲- سپس در قالب پروژه‌های BRI و با استفاده از بانک‌های چینی به تدریج استفاده بیشتری از وام‌های با پایه یوان برای قرض‌دهی به سایر کشورها بکند. ۳- و در نهایت در طی سال‌های پیش رو شاهد قیمت‌گذاری بخشی از کالاهای در زنجیره تامین کشورهای عضو BRI بر پایه یوان باشیم. به این ترتیب اصلا بعید نیست که در طی ده سال پیش رو شاهد شکل‌گیری نظام ارزی بین‌المللی چند قطبی باشیم که در آن یوان نقشی متناسب با ابعاد اقتصاد چین در اقتصاد جهانی ایفا بکند. پایان خبر/