به گزارش تحریریه، دهه هشتاد در اقتصاد مسکن ایران دهه خاصی بود. هم با ساخت مسکن مهر؛ رونق بی سابقه ای در این بخش ایجاد شد، و هم با توزیع ثروت گسترده تر در مقایسه با گذشته، مجموعه بخش مسکن؛ بیشتر در اختیار خانواده ها به عنوان کالایی سرمایه ای و قابل خریده شدن قرار گرفت.

احسان سلطانی معتقد است، قیمت زمین و مسکن در سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ به شدت بالا رفت که هنوز حباب آن تخلیه نشده است و موجب خواهد شد تا ضمن کاهش قیمت اسمی و بیش از آن قیمت حقیقی زمین و مسکن در سالهای آینده، رکود شدیدی در این بخش حکمفرما گردد.

تحلیل بازار مسکن بدون تحلیل بازار طلا نارسا است و اگر ریزش قیمت ها در بازار ارز 50 درصد نسبت به قله 33 هزار تومانی اتفاق بیافتد، شاهد ریزش سنگین 40 درصدی در بازار مسکن خواهیم بود.

اما، افزایش قیمت طلا در 5 سال آینده تا 5500 دلار در هر اونس می تواند محرک خارجی بازار مسکن ایران باشد و آنرا از میانه نزول راه مجددا در مدار صعود قرار دهد. در غیر اینصورت بازار مسکن را باید بدترین سرمایه گذاری در میان مدت دانست، و مشخص است که سرمایه گذاری در طلا بهتر از مسکن است و فرصت احتمالی جهش قیمتی طلای جهانی هم از دست نمی رود. مضافا اینکه توان نقدشوندگی بسیار بالاتری نسبت به مسکن دارد.

اما اگر کاهش قیمت دلار که از 2 هفته پیش آغاز شده است 35 درصد باشد، در آن صورت انتظار می رود بازار مسکن نیز حداقل 20 درصد کاهش قیمت را تجربه کند.

دوره رکود بازار مسکن به ندرت کمتر از 3 سال بوده است و انتظار می رود تا رکود کنونی نیز تا اواخر دولت سیزدهم طول بکشد که البته به میزان ریزش قیمت آن بستگی دارد. به همین دلیل عدم سرمایه گذاری در مسکن و رفتن به سراغ بازارهای موازی برای اقتصاد خاوارها مفیدتر است.

پایان/