به گزارش تحریریه، گوشت مرغ یکی از مهمترین منابع تامین پروتئین در جهان به شمار می رود. در ایران نیز تا چندی قبل که قیمت این ماده غذایی مهم رشد ناگهانی پیدا نکرده بود مرغ بر سفره بیشتر مردم پیدا می شد اما اکنون به نظر می رسد دسترسی ایرانیان به ویژه طبقه متوسط و پایین به گوشت سفید مرغ کاهش یافته است. این نگرانی وجود دارد که پس از محو شدن گوشت قرمز، مرغ هم از سفرهای مردم پر بکشد.

آمار تولید و مصرف جهانی مرغ

سازمان جهانی غذا «فائو» اعلام کرده تولید ماکیان (مرغ) جهان از ۹ میلیون تن در سال ۱۹۶۱ در سال ۲۰۱۷ به ۱۲۲ میلیون تن رسیده است.

آمریکا با تولید ۱۸ درصد مرغ و ماکیان جهان در صدر قرار دارد و پس از آن، چین، برزیل و روسیه قرار دارند. چین بزرگترین تولیدکننده تخم مرغ جهان نیز هست و ۴۲ درصد تولیدجهانی آن را در اختیار دارد.  

میانیگن مصرف مرغ در جهان در سال ۲۰۱۷ بیشتر از ۱۵ کیلوگرم بود. که نشان از رشد تدریجی مصرف آن در خلال ۱۰ سال اخیر دارد. مقدار مصرف سرانه سالانه در سال ۱۹۶۲ کمتر از ۳ کیلوگرم بود. بررسی این روند نشان می دهد که به طور متوسط مصرف گوشت ماکیان سالانه ۳ درصد رشد داشته است.

آمار سازمان های جهانی نشان می دهد که بیشترین مصرف مرغ در جهان در اختیار رژیم صهیونیستی با مصرف سرانه ۶۷ کیلوگرم در سال قرار دارد و پس از آن آمریکا، ترینیداد و توباگو، جامائیکا و برزیل و استرالیا قرار دارند. مالزی با نزدیک به ۴۰ کیلو مصرف سرانه سالانه مرغ در رتبه  دوازدهم قرار دارد. 

تا پیش از این رسانه ها و فعالان صنعت تولید مرغ میانگین مصرف مرعغ در ایران را حدود 30 کیلو گرم بیان می کردند.

سایز مرغ مناسب؟

بررسی صفحات اینترنت و نگاه به استانداردهایی که کشورهای مختلف جهان برای تولید مرغ تعیین می کنند نشان می دهد معیارهای سختگیرانه و گسترده ای در مورد پرورش و تولید ماکیان در حوزه های کوچک مقیاس خانگی یا بزرگ مقیاس صنعتی وجود دارد. البته به دلیل اهمیت موضوع امنیت غذایی، برخی کشورها به راحتی تازه ترین آمار خود را ارائه نمی کنند.

در سال های اخیر سلیقه مصرف کنندگان ایرانی گوشت مرغ تغییر محسوسی داشته است به گونه ای که به علت فروش گسترده مرغ های با وزن بالا، به تدریج مصرف کنندگان نیز به این سو سوق داده شدند. این درحالی است که در سطح جهان وزن استاندارد ماکیان با تمرکز بر مرغ  ۱.۴۲۱ کیلوگرم و درسن ۴ هفتگی بیان می شود.

مرغ البته پس از ۶ هفته ممکن است به وزنی بالاتر از ۲.۵ کیلوگرم برسد اما دستیابی به این وزن اگرچه تاحدودی برای تولید کننده صرفه اقتصادی دارد اما به علت لزوم استفاده از دارو به ویژه آنتی بیوتیک در خوراک مرغ برای مصرف کننده مضر ارزیابی می شود. تولیدکنندگان برای آنکه مانع از مرگ و میر مرغ ها پس از یک دوره زمانی خاص جهت کسب وزن دلخواه آن ها شوند باید بدن مرغ ها در مقابل بیماری را با خوراندن آنتی بیوتیک و دیگر داروها مقاوم کنند.

به طور کلی اما در جهان وزن معمول مرغ ۱.۵ کیلوگرم یا به عبارت دیگر بین ۱.۳ تا ۱.۷ کیلوگرم بیان می شود. در مغازه ها نیز وزن معمول و مورد علاقه در بیشتر کشورها بین ۳ تا ۳.۵ پوند بیان می شود. (هرپوند معادل حدود ۴۵۰) البته برخی کشورهای به ویژه در غرب استانداردهایی را برای مصارف خاص مثلا برای یک نوع مرغ کبابی، تولید مرغ هایی با وزن بین ۵ تا ۷ پوند یا بیشتر را در نظر گرفته اند که آن هم باید در شرایط ویژه و به صورت محدود صورت بگیرد.

در سال ۲۰۱۱ هند تحقیق جالبی را جهت ارزیابی الگوی مصرف مرغ انجام داد که آمار آن به شدت با وضعیت کنونی کشورمان متفاوت است.  

۷۳ درصد شرکت کنندگان در نظرسنجی اعلام کردند مرغ تا یک کیلوگرم را خریداری می کنند.

 ۱۵ درصد افراد بیان داشتند مرغ هایی با وزن بین ۱ تا یک و نیم را از فروشگاه دریافت می کنند.  

 ۱۰ درصد پاسخ دهندگان بین یک و نیم تا ۲ کلیوگرم را به عنوان وزن مرغ خریداری شده بیان کردند و تنها ۲ درصد نسبت به وزن بالای ۲ کیلوگرم ابراز علاقه کردند.

بررسی آمار فوق  و برخی استانداردها در کشورهای پیشرفته و حتی در فروشگاه های زنجیره ای نشان می دهد که برخلاف عرف یک دهه اخیر جامعه ایرانی، مردم جهان بیشتر به مرغ هایی با سایز متوسط و حتی کوچک علاقه دارند. اعتقاد بر این است مرغ های بزرگتر نه تنها حامل داروهای بیشتری در گوشت خود هستند بلکه از نظر طعم و مزه، ترد و دلچسب به نظر نمی رسند.

پایان/