به گزارش تحریریه، «آمریکانا» آورده است فوکویاما در یادداشت خود می‌نویسد: «در گذشته، ایالات متحده و چین برای نفوذ در اقیانوس آرام جنوبی تلاش کرده‌اند. چین سال گذشته یک پیمان امنیتی با جزایر سلیمان امضا کرد که این نگرانی را به وجود آورد که پکن یک پایگاه نظامی در آنجا به دست بیاورد. برای مقابله با این امر، جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده، پس از اجلاس سران گروه ۷ در هیروشیما، قرار بود از پورت مورسبی (Port Moresby) بازدید کند تا توافقنامه دفاعی خود را امضا کند که به ایالات متحده امکان دسترسی به تأسیسات نظامی در آن کشور را می‌دهد. سفری که به دلیل درگیری‌های داخلی بر سر نکول بدهی ملی ایالات متحده هیچگاه اتفاق نیفتاد. اما کل این حادثه به خوبی نشان می‌دهد که چگونه قطب بندی سیاسی در ایالات متحده، سیاست خارجی در این کشور را تضعیف می‌کند.»

این دانشمند سیاسی آمریکایی معتقد است بزرگترین بحران جاری امروز، تهاجم روسیه به اوکراین است. پوتین با در پیش گرفتن تئوری پیروزی در این قائله، می‌خواهد که دستاوردهای خود در اوکراین را برای مدت طولانی حفظ کند تا دونالد ترامپ در سال ۲۰۲۴ به کاخ سفید بازگردد. ترامپ مسکو را دوست خود می‌داند، در حالی که قبلا جمهوری خواهان به شدت از اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا به دلیل نرمش بیش از حد در قبال روسیه و تلاش برای مذاکره برای بازنشانیِ روابط بین واشنگتن و مسکو انتقاد کردند. او معتقد است اگر ترامپ در سال آینده به ریاست جمهوری بازگردد، اوکراین حقیقتاً با مشکل مواجه خواهد شد.

به نظر فوکویاما در موضوع چین ظاهراً اشتراک نظر سیاستی بیشتری وجود دارد و دلایلی را در این راستا ذکر می‌کند؛ بایدن بسیاری از ابتکارات ترامپ را ادامه داده و از بسیاری جهات فراتر از وی رفته است. ایالات متحده در حال جدا کردن خود از چین در زمینه‌های خاصی مانند نیمه هادی‌ها، باتری‌ها، خاک‌های کمیاب و سایر کالاهایی است که سیاست‌گذاران واشنگتن معتقدند اهمیت استراتژیک دارند. در این قضیه، حتی یکی از مبانی انتقاد جمهوری‌خواهان به کمک‌های دولت آمریکا به اوکراین، تخلیه انبار سلاح آمریکا در موقع نیاز در صورت جنگ احتمالی با چین است. با این حال، فوکویاما این همگرایی آشکار در سیاست خارجی آمریکا را مستعد فریب می‌داند، چراکه به نظر او، مهم‌ترین نقطه کانونی برای درگیری راهبردی با چین، تایوان است که به هیچ وجه مشخص نیست که جمهوری خواهانِ محافظه کار، از دفاع نظامی ایالات متحده از تایوان حمایت کنند و سیاستِ این کشور در قبال چین، در آینده بسیار پیچیده خواهد بود.

در بخش پایانی، این استراتژیست مطرح بر این باور است که تحول عجیبی در سال‌های اخیر در آمریکا رخ داده و قبلاً اجماع گسترده‌ای در مورد «استثناگرایی آمریکایی» وجود داشت. در گذشته، این چپ افراطی بود که با این دیدگاه مخالف بود و آمریکا را کشوری متجاوز و امپریالیستی می‌دید، ولی این دیدگاه اکنون به سمت راست افراطی کشیده شده است، جایی که بسیاری از محافظه‌کاران اکنون بر این باورند که آمریکا کشوری خطرناک است که مسئول گسترش ارزش‌های لیبرالِ برآمده از ایدئولوژی موسوم به woke در سراسر جهان است.

فوکویاما نهایتاً اعلام می‌کند که انتخابات ریاست جمهوری سال آینده که دونالد ترامپ شانس جدی برای پیروزی در آن دارد، تعیین خواهد کرد که آیا این دیدگاه‌ها در سیاست خارجی واشنگتن گنجانده شده است یا خیر و در واقع این انتخابات، رقابتی است که هر متحد آمریکا در آن سهمی عمیق خواهد داشت.

پایان/