به گزارش تحریریه، در نبود عقلانیت و انسجام در بین نمایندگان دور یازدهم مجلس شورای اسلامی، طرح انقلابی غلامعلی حداد عادل رئیس مجلس هفتم برای نجات زبان فارسی! یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.

در دورانی که گوشی همراه به تازگی وارد کشور شده و نوشتن به صورت فینگلیش(یا پینگلیش) در پیامک به خطری جدی برای نگارش زبان فارسی تبدیل شده بود، غلامعلی حداد عادل دست به کار شد و با دو قیمتی کردن تعرفه ارسال پیامک به فارسی و انگلیسی به صورت گرانتر بودن ارسال پیامک های فینگلیش به یک ابتذال بزرگ پایان داد و باعث شد تا مردم نوشتن با رسم الخط لاتین را برای نگارش زبان پارسی کنار بگذارند.

چرا به حداد عادل نیاز داریم؟

به یک دلیل مهم باز هم به غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان ادب نیاز داریم تا در نبود فهم کافی همراه با بی عملی و بدعملی خارج از روال در بین نمایندگان دور یازدهم مجلس شورای اسلامی؛ زبان فارسی از یک تهدید جدی خلاصی یابد. این تهدید چیست و چرا باید برای مقابله با آن دست به کار شد؟ این تهدید چیزی نیست جز نامگذاری کالاها و شرکت ها به زبان انگلیسی که به یک تهدید هویتی برای فرهنگ کهن ایران زمین تبدیل شده است.

نامگذاری به اسامی غیرفارسی به خصوص در خودرو که در زندگی مردم اهمیت زیادی دارد و به طور روزمره به کرات تکرای می شود در حال عوض کردن ذهن مردم از نامگذاری های ایرانی است و باید برای آن فکری اساسی از جنس دو قیمتی کردن پیامک های فارسی و انگلیسی شود. تا شاهد تکرار نامگذاری های عجیب برای کودکان نباشیم که در دهه هفتاد با انتشار کتابی قرمزرنگ به نام فرهنگ نامهای ایرانی و به دنبال آن ورود رسانه ملی! اسامی جدی و بامعنی از نامگذاری کودکان رخت بر بست و به جای آن نام های بی محتوایی با پیشینه جعلی را نشاندند که حتی دخترانه و پسرانه بودن آن هم قابل تشخیص نیست.

این اسامی هیچ ریشه ای ندارند و ایرانی هم نیستند، اما به اسم باکلاس و شیک بودن به خورد فرهنگی ایرانی داده می شوند و باعث ویرانی فرهنگ جوانان نسل جدید از لحظه تولد شده اند. مانند:

آتریسا، مانیدا، آرنیلا ، آدونیس، سان آی، ستیلا، آرمینا، نانیسا، نایریکا، نیالا، پارمین، پارنا، پانتی، پانیسا، آرتونیس، اتورینا، آدورینا، آتریسیتا، رامینا، آموتیا، میشا، مارتینا، آرتیمیس، آیتا، برنینا، ویانا، وانیا، تاتیانا، هلیا، ژولینا، کارولین، سلیا، نارسیسا، آرشاوین، سیلوانا، روبیتا و ... ایرانی نیستند و دارای معنی هم نیستند، اما در بی سروسامانی که نه، در تخریب خودخواسته و داخلی فرهنگ به اسامی رایج تبدیل شده اند تا نسل جدید از لحظه تولد بدون هویت پا به جهان بگذارد.

این نهضت تولید اسامی بی هویت و بی معنی به صنعت و تمدن ابزاری هم رسیده و در حال درنوردیدن پایه های فرهنگ ایرانی است. منظور از نام های ایرانی، اسامی بی معنی و لوس نیست که به اسم دختران و پسران سرداران موهوم هخامنشی باب شده که دختر و پسر آنرا هم نمی توان تشخیص داد.

بررسی اسامی خودروهای جدید وارداتی به کشور که به صورت مونتاژ؛ تولید و عرضه می شود نشان می دهد که شاهد اسمگذاری های فرنگی به صورت گسترده هستیم که یک تهدید هویتی جدی محسوب می شود زیرا در لوازم خانگی هم این مساله به شدت در حال تکرار است. یعنی شاهد نامگذاری خارجی در:

1. اسم شرکت ها
2. اسم محصولات

هستیم که باید با وضع قانونی مانند دو نرخی کردن پیامک های فارسی و انگلیسی با آن مقابله کرد. نیازی به گفتن نیست که این مساله به معنای دو نرخی کردن محصول نیست و به مالیات بر شرکت هایی که اسامی خارجی دارند و یا از نامگذاری خارجی برای محصولات خود استفاده می کنند باز می گردد.

اسامی شرکت ها و یا محصولات تولیدی در خودرو و لوازم خانکی مانند:

1. لوزام خانگی دیپوینت
2. لوازم خانگی اسنوا
3. خودرو لاماری
4. خودرو دیگنیتی
5. خودرو فیدلیتی
6. برند خودرویی فونیکس
7. لوازم خانگی هیمالیا
8. و ...

ایرانی نیستند و فرهنگ ایرانی را نمایندگی نمی کنند.

در این طرح که باید اشخاصی مانند حداد عادل در مجلس هفتم در مجلس شورای اسلامی کنونی برای آن اقدام کنند، می بایست بر شرکت هایی که نام خارجی دارند مالیات بیشتر؛ مثلا 10 درصد؛ وضع کرد و یا بر محصولاتی که شرکت هایی با نام ایرانی تولید کرده اند اما برای آن اسم خارجی برگزیده اند مالیات مضاعف اعمال کرد تا صرفه رقابتی خود را از دست داده و ناگزیر از انتخاب نام های ایرانی شوند.

پایان/